28/03/2024

“1500 μίλια” παρέα με τον Δημήτρη Βαρελόπουλο!


Με τον Δημήτρη Βαρελόπουλο, μας συνδέει μία σημαντική φιλία εδώ και 20 περίπου χρόνια.

Μας συνδέει ακόμα μία κοινή μουσική αισθητική που δεν αλλοιώθηκε ποτέ στο χρόνο. Ο Δημήτρης, μέλος του συγκροτήματος “Ματ σε 2 υφέσεις” αποφάσισε για πρώτη φορά να μας συστηθεί (σχεδόν) μόνος του σε μία διαδρομή 1500 μιλίων και 5 τραγουδιών!

Αυτά τα χιλιόμετρα κι αυτά τα τραγούδια ήταν μέρος της αφορμής που συναντηθήκαμε ξανά.

Θυμηθήκαμε τα παλιά μας, ώρες σε στούντιο, σε μουσικές σκηνές, πολιτικολογήσαμε off the record αλλά για εσάς κρατήσαμε μόνο όσα σας αφορούν!

Ήρθε ο Ελληνικός καφές στη χόβολη με το ροζ λουκουμάκι και ξεκίνησε η κουβέντα μας.

Η δημιουργία αυτού του δίσκου αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα μετά την περίοδο των “Ματ σε 2 υφέσεις” ή είναι απλώς ένα ενδιάμεσο διάλειμμα που είχες ανάγκη να κάνεις; Γιατί γελάς;

-Γελάω γιατί αυτή την ερώτηση μου την κάνουν όλοι!! Κοίταξε, οι Ματ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου το οποίο, προφανώς, και δεν τελειώνει. Με έχει στιγματίσει μουσικά αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι ένα κεφάλαιο που δεν κλείνει με τίποτα και που μουσικά νομίζω ότι τροφοδοτεί και θα τροφοδοτεί οτιδήποτε προσωπικό κάνω.

Εξάλλου μέσα στον νέο αυτό δίσκο παίζουν σχεδόν όλοι οι Ματ! Όμως δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα αναμάσημα!

Θα έλεγα ότι είναι μία διαχείριση του παρελθόντος ώστε να παράξω τον δικό μου εαυτό στο μέλλον. Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι εγώ και να μην είμαι οι Ματ! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο δίσκος δεν έχει στοιχεία και χαρακτηριστικά τέτοια που να παραπέμπουν σε έναν ήχο που για το ευρύτερο κοινό είναι γνώριμοι.

-Ήταν επιβεβλημένο για σένα να γίνει μία τέτοια δουλειά που να γράφει στο εξώφυλλο Δημήτρης Βαρελόπουλος; Πρώτη φορά κάνεις κάτι τέτοιο ή έχω χάσει επεισόδια;

-Είναι η πρώτη φορά και δεν έχεις χάσει κανένα επεισόδιο! Αυτή η δουλειά ήταν περισσότερο ψυχοθεραπεία και λιγότερο δουλειά! Γιατί στους καιρούς που ζούμε η έννοια της δισκογραφίας έχει χάσει κάθε σημασία οπότε κάνουμε πράγματα περισσότερο για να αισθανόμαστε ότι είμαστε ζωντανοί και παραγωγικοί γνωρίζοντας ότι απευθυνόμαστε σε πολύ λιγότερους από αυτούς που απευθυνόμασταν παλιότερα.

Συνεπώς ήταν μια εσωτερική ανάγκη να κάνω ένα διάλειμμα από τα Ακαδημαϊκά – ερευνητικά μου και να δηλώσω παρών στα μουσικά πράγματα. Επώνυμα και με όσο το δυνατόν πιο προσωπικό ήχο.

-Οι μουσικές σου επιρροές που θα συναντήσουμε σ' αυτόν τον δίσκο ποιες είναι;

-Θα δανειστώ μία φράση του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη που όταν άκουσε τον δίσκο, μου είπε: “Έχεις κάνει έναν δίσκο ο οποίος είναι αντισυμβατικός”! Και όντως αποφάσισα, εφόσον το κάνω με σκοπό την ψυχοθεραπεία, να είναι ό,τι πιο extreme μπορούσα να κάνω. Και ηχητικά και στιχουργικά και μουσικά!

Οι επιρροές μου όπως πάντα μπορούν να αναζητηθούν στο διεθνές στερέωμα. Δεν έχω συγκεκριμένες αναφορές και αυτό ακριβώς τελικά καταλήγει στο να βγαίνουν συγκεκριμένες αναφορές! Δηλαδή μπορείς να εντοπίσεις πράγματα που είναι γνώριμα και δεν είναι! Κυρίως όμως, αυτή τη φορά, έχω αποφασίσει να δώσω έναν κεντρικό ρόλο σε ένα όργανο το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα και με έχει στιγματίσει. Πρόκειται για το λαούτο. Και όλα τα προσαρμόζω και τα γράφω πάνω στο λαούτο.

Δημιουργώ κατά βάση ένα ρεπερτόριο για το συγκεκριμένο όργανο δανειζόμενος όμως ηχοχρώματα, αρμονίες, μελωδίες από ό,τι θεωρώ ενδιαφέρον στη μουσική. Αυτό που σίγουρα προσπάθησα να κάνω είναι μία ενδιαφέρουσα παραγωγή στο στούντιο, δηλαδή μια παραγωγή που θα ξεφεύγει από αυτό που χρόνια ζητούσαν οι εταιρίες.

Είναι μία παραγωγή που στηρίζεται στα δικά μου ακούσματα όσο κι αν φαίνεται ότι εκτροχιάζεται από την πεπατημένη. Μπορεί να είναι λίγο τραχύς ο δρόμος, είναι όμως αληθινός και χαίρομαι που είχα τη δυνατότητα να κάνω έτσι τη δουλειά μου, χωρίς να ρωτάω κανέναν! Χωρίς να μου λέει κανένας τι θα κάνω!


-Ποιοι είναι οι συμμετέχοντες στον δίσκο σου Δημήτρη;

-Είναι οι άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο δημιουργικό κομμάτι ακόμα και δια της απουσίας τους πολλές φορές!

Είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης, ο Σταύρος Δάλκος που έγραψε και τους στίχους όλων των τραγουδιών και εγώ που έγραψα μουσική και λέω κι ένα τραγούδι. Φυσικά είναι και 6 αγαπημένοι μουσικοί που είχαν σημαντικό ρόλο στον δίσκο. Ο Γιώργος Κοντογιάννης, ο Πέτρος Λαμπρίδης, ο Μαρίνος Τρανουδάκης, ο Νίκος Παραουλάκης, ο Γιώργος Λαδόπουλος και ο Πάνος Ηλιόπουλος. Και βέβαια είναι και το κουαρτέτο εγχόρδων “The Gutter Dark Baroque”. 

Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο τραγουδιστικό κομμάτι είναι άνθρωποι που τους θαυμάζω και τους έχω επιλέξει μετά από μεγάλο φιλτράρισμα και ξέρεις πολύ καλά ότι μετά τη συμμετοχή του Χρήστου Θηβαίου στους δίσκους των “Ματ σε 2 υφέσεις”, οι περισσότεροι νέοι δημιουργοί και τραγουδιστές φάνταζαν αδιάφοροι. Όχι γιατί πραγματικά ήταν αδιάφοροι, έτσι; Απλώς με τον καιρό αποδεικνυόταν ποιοι χαρακτήρες κρατάνε στο χρόνο.

Αυτούς τους ανθρώπους που διάλεξα λοιπόν, δεν τους διάλεξα με γνώμονα μόνο το μουσικό τους παρόν που είναι τεράστιο και αδιαμφισβήτητα σοβαρό.

Τους διάλεξα και για τη συνολικότερη παρουσία τους στα πράγματα. Για παράδειγμα, ο Αλκίνοος είναι ένας άνθρωπος και καλλιτέχνης εξαιρετικός με εξαιρετική αισθητική και παιδεία που θεώρησα ότι αξίζει να γράψω ένα τραγούδι γι' αυτόν. Ο Δημήτρης Μυστακίδης το ίδιο! Είναι ένας καλλιτέχνης με φοβερό παρελθόν, παρόν και μέλλον. Ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης χρόνια γνώριμος από τους “Ματ σε 2 υφέσεις”, ένας άνθρωπος που είναι σύντροφος και συνοδοιπόρος στη ζωή και στη μουσική. Ο Σταύρος Δάλκος είναι μία παρουσία επίσης εξαιρετική! Συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια και είχαμε γράψει τραγούδια με τους Ματ.

Όλοι αυτοί λοιπόν, είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μπορώ να συνομιλήσω κι αυτό για μένα στη συγκεκριμένη δουλειά έπαιξε καίριο ρόλο. 


-Με τα σημερινά δεδομένα, κοινωνικά και δισκογραφικά, ο συγκεκριμένος δίσκος σε τι πλαίσια κινείται και τι έρχεται να δώσει στον υποψήφιο ακροατή του;

-Θεωρώ ότι αυτός ο δίσκος μπορεί να κινηθεί σε πολλά επίπεδα. Το πρώτο και το πιο σημαντικό για μένα είναι να αναδείξει την τομή ανάμεσα στο παρελθόν της δισκογραφίας, έτσι όπως το ξέραμε μέχρι τώρα, και στο σήμερα. Οι άνθρωποι που γράφουμε μουσική είμαστε πια, ευτυχώς, ελεύθεροι μέσα στην όλη δυστυχία της εποχής, να κάνουμε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε.

Εγώ λειτούργησα, όπως είπα και πριν, με έναν τρόπο που ξεφεύγει από την πεπατημένη. Αυτό νομίζω ότι ένας πεπειραμένος ακροατής και όχι μόνο, μπορεί να το καταλάβει. Το δεύτερο επίπεδο είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι ένας δίσκος ειλικρινής. Απόλυτα! Είναι η αποτύπωση μιας εποχής στη δική μου ζωή μέσα σε ένα CD. Είναι ακριβώς αυτό που ήμουν εγώ εκείνη τη στιγμή.

Δηλαδή όλες μου τις αδυναμίες, τις αντιξοότητες, τις επαφές μου με το εξωτερικό, τις αναζητήσεις μου, τις αποτύπωσε ο Σταύρος Δάλκος θεματολογικά στα τραγούδια κι εγώ τις πήρα και τις έκανα μουσική. Θεωρώ λοιπόν, ότι ο κόσμος μπορεί απόλυτα να με γνωρίσει μέσα από αυτά τα τραγούδια. Αν σταθεί σε αυτά τα δύο επίπεδα, τότε έχω πετύχει το στόχο μου.

-Επειδή εσύ ζεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, υπάρχει περίπτωση να κάνεις μία παρουσίαση αυτών των νέων τραγουδιών ή και παλιότερων ακόμα σε κάποια μουσική σκηνή για κάποιο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα να σε γνωρίσουν καλύτερα οι παλιότεροι ακροατές σου και να σε μάθουν οι νεότεροι;

-Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε αυτόν τον δίσκο έχω φτιάξει ένα καινούργιο κουαρτέτο με το οποίο έχω σκοπό να παίζω πιο συχνά αλλά δυστυχώς επειδή είμαι της άποψης ότι οι μουσικοί πρέπει να πληρώνονται, κάνω πολύ λίγες εμφανίσεις διότι θέλω πρώτα να εξασφαλίσω ότι μπορώ να πληρώσω τους μουσικούς με τους οποίους συνεργάζομαι. Αυτή για μένα είναι θεμελιώδης υποχρέωση. Οπότε θα κάνω πράγματα μόνο όταν μπορώ να εξασφαλίσω μια καλή αμοιβή για όλους.

-Με τους “Ματ σε 2 υφέσεις” έχεις “ξεμπλέξει” ή συνεχίζεις την πορεία μαζί τους;

-Καθόλου δεν έχω ξεμπλέξει! Με τους Ματ διατηρούμε μία φιλία πολλών ετών. Απλώς πλέον παίζουμε μόνο σε πολύ σημαντικές μας στιγμές και εφόσον μπορούμε να βρεθούμε όλοι μαζί γιατί ζούμε όλοι σε μεγάλες αποστάσεις. Κυρίως όμως παίζουμε όταν έχουμε ανάγκη να παίξουμε.

-Βέβαια αυτό που προέχει τώρα είναι ο καινούργιος δίσκος…

-Δεν το βλέπω έτσι ακριβώς. Δεν θέλω να βγάζω συνέχεια στην επικαιρότητα το ότι έχω έναν νέο δίσκο. Έχω πάψει πια να έχω βλέψεις μακρόπνοες και σχεδιασμούς μακροχρόνιους διότι θεωρώ ότι όλο αυτό το τοπίο κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και άρα καλό θα ήταν να κοιτάζουμε να ζούμε πιο πολύ το σήμερα. Και το να το ζούμε περισσότερο σημαίνει να το απολαμβάνουμε ακόμα κι αν είμαστε μόνοι μας.

Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν θα κάνω άλλον δίσκο ή αν θα γράψω άλλα κομμάτια. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι καλά και να ξοδεύω το χρόνο και τη ζωή μου όπως εγώ θεωρώ καλύτερα. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

-Ο τίτλος του δίσκου “1500 μίλια” από που προέκυψε; Ήθελα να το ρωτήσω στην αρχή αλλά μου βγήκε στο τέλος!

-1500 μίλια είναι η απόσταση Ελλάδας – Γερμανίας. Από την Αθήνα στο Βερολίνο και τούμπαλιν! Είναι οι δύο στάσεις μου και είναι η απόσταση αυτή που τροφοδότησε όλες τις απαραίτητες σκέψεις για να γίνει αυτός ο δίσκος που ουσιαστικά τον έγραψα ταξιδεύοντας!

Μου έστελνε ο Σταύρος τους στίχους, τους κατέγραφα σε κασετοφωνάκια, πήγαινα μετά και τα έπαιζα στα όργανα…όλος αυτός ο δίσκος γράφτηκε με λίγο ρετρό λογική και θεωρώ ότι έχει μία εξαιρετική αυθεντικότητα.

Ήταν μία ανάγκη που ξέφυγε από τη λογική, του αν θα βγουν τα τραγούδια σε δίσκο ή θα ακουστούν στο ραδιόφωνο. Ήταν κυρίως μοναχικές στιγμές που ήθελα να τις περάσω ευχάριστα. Και σ' αυτό το ταξίδι είχα συντροφιά τα τραγούδια μου.

-Το ταξίδι αυτό τέλειωσε ή συνεχίζεται;

-Έρχονται άλλα ταξίδια σίγουρα!

-Άρα και νέα τραγούδια;

-Δεν ξέρω αν θα είναι τραγούδια! Μπορεί να είναι οργανικά θέματα, μπορεί να είναι κείμενα, μπορεί αφηγήσεις, μπορεί παραμύθια…

-Πάντως νέες γεννήσεις θα έρθουν για να λύσουμε και το δημογραφικό…

-Έρχονται σίγουρα νέα πράγματα. Ασφαλώς τα μυαλά γεννούν…

-…και όχι μόνο τα μυαλά! Σ' ευχαριστώ Δημήτρη μου!

Βασίλης Κριμπάς


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*