28/03/2024

Δεν τολμώ να είμαι “λαθρεπιβάτης” – Απλά δεν κατεβάζω τα σώβρακα!


Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια δισκογραφίας για τον Γιάννη Νικολάου. Μεγάλωσε αλλά δεν τον χτύπησε πισώπλατα ο χρόνος. Απλώς ωρίμασε κι άλλο. Η αγάπη του για τη μουσική και τους ανθρώπους φαίνεται πλέον στο πρόσωπό του που χαμογελά πάντα!

Σπάνιο φαινόμενο το χαμόγελο και επιθυμητό. Και μέσα από αυτό το χαμόγελο βγαίνει η απόφαση που έχει πάρει για τη ζωή του. Να μείνει εδώ. Με όποιο κόστος. Με τα γνωστά προβλήματα που απασχολούν όλο τον κόσμο. Το δηλώνει συνειδητά όμως: “Εγώ θα μείνω εδώ”!

Και το επισφραγίζει με έναν καινούργιο δίσκο που στην εποχή της μουσικής και πολιτικής “λούπας” φαίνεται να προσφέρει κάτι πιο φρέσκο. Κάτι πιο δουλεμένο. Αντιστεκόμενοι και οι δύο στα μουσικά copy paste συναντηθήκαμε για μίας μικρής διάρκειας κουβεντούλα που τελικά κράτησε δύο ολόκληρες ώρες! 

Ο Γιάννης ήρθε κρατώντας το νέο του cd σε μία ιδιαίτερα καλαίσθητη έκδοση. Καθίσαμε, παραγγείλαμε και η κουβέντα άρχισε. Για να δούμε αν τελικά στη ζωή πρέπει να πληρώνεις εισιτήριο ή πρέπει να παραμένεις λαθρεπιβάτης!

 

-Μετά από πόσα χρόνια κυκλοφορείς καινούργιο δίσκο;

 

Από το 2008 που είχα βγάλει στη ΛΥΡΑ το “Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω”. Είχα μαζέψει τη ραχοκοκαλιά των τραγουδιών μου από όλο το χρονικό φάσμα της καλλιτεχνικής ύπαρξής μου με τη συμμετοχή (βέβαια!) του Παντελή Θαλασσινού και του Πάνου Κατσιμίχα. Έκτοτε έχω δώσει τραγούδια σε άλλους τραγουδιστές, έκανα επίσης το έργο “Του Νότου τα πουλιά” και τώρα, μετά από 8 χρόνια, ήρθε η ώρα για το καθαρά προσωπικό μου άλμπουμ.

Ο τίτλος του δίσκου είναι “Εγώ θα μείνω εδώ”, τη μουσική έχω γράψει ο ίδιος και στα 13 τραγούδια ενώ οι στίχοι ανήκουν στη Μαρία Παπαδάκη, τον Οδυσσέα Εισαγγελέα, την Πωλίνα Κωνσταντινίδου, τον Σπύρο Πετρουλάκη και έχω μελοποιήσει και ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία με τίτλο “Gabrielle Didot”.

 

-Πρόκειται για 13 εντελώς νέα τραγούδια ή υπάρχει και κάποια επανεκτέλεση;

 

Τα 12 είναι εντελώς καινούργια ενώ μόνο ένα το “αγκαλιά στον καναπέ” ηχογραφήθηκε ξανά με τη δική μου φωνή γιατί το είχε πει πρώτη εκτέλεση ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στο δίσκο “Η ενοχή των αμνών”. Αυτή που θα ακούσετε είναι η δική μου unplugged εκδοχή. Μόνο με πιάνο και κιθάρα.

-Ο τίτλος του δίσκου είναι στάση ζωής για σένα;

 

Σαφώς! Από τότε που βγήκε ο τύπος με τη μοβ γραβάτα στο Καστελόριζο και επήλθε ο πανικός και άρχισαν να σκορπίζονται τα νέα μας παιδιά στο εξωτερικό, βλέποντας ένα δελτίο ειδήσεων και έχοντας αγκαλιά την κιθάρα μου, αναρωτήθηκα για ποιο λόγο φεύγουν όλοι αυτοί. Έβαλα τον εαυτό μου στη θέση τους σαν να αναχωρώ για το εξωτερικό με μια βαλίτσα και μια κιθάρα στο χέρι. Και τότε είπα: “Εγώ θα μείνω εδώ”! Και έτσι έγραψα το τραγούδι εκείνη τη στιγμή, εκείνο το βράδυ. Στίχους και μουσική ταυτόχρονα!

 

 

-Σ' αυτή την εποχή της μουσικής αλλά και της πολιτικής λούπας, τι στάση κρατά αυτός ο νέος δίσκος;

 

Τώρα μου έδωσες ατάκα για να πω πώς έγινε αυτός ο δίσκος! Όλα αυτά τα χρόνια, αν ακούσεις τις παραγωγές μου, είναι άρτιες τεχνικά. Έχουν ηχογραφηθεί στα καλύτερα στούντιο και με τους πιο σπουδαίους μουσικούς. Όμως κάποιοι φίλοι κατά καιρούς μου λέγανε: “Ωραίος ήχος αλλά λείπει ο Νικολάου από μέσα! Δηλαδή αυτό που μας δίνεις στις live εμφανίσεις σου, λείπει”!

Έκατσα και τα σκέφτηκα όλα αυτά γιατί πάντα υπολογίζω τις γνώμες των φίλων. Άκουγα, λοιπόν, τα demo των νέων μου τραγουδιών και είπα απλώς να τα σουλουπώσω λίγο και να τα βγάλω σε δίσκο όπως ακριβώς είναι στα demo. 

Τώρα, όλοι μου λένε ότι αναγνωρίζουν τον Νικολάου μέσα στον ήχο των τραγουδιών! Φαντάσου ότι τα ηχογράφησα με πενιχρά μέσα. Κάποια στο σαλόνι του σπιτιού μου με ένα μικρό οκτακάναλο και κάποια στην Καστέλα με μία μικρή κονσόλα που έχω εκεί. Τους έκανα μόνο μία μικρή επεξεργασία. Μετά ήρθε ο Χάρης Μπουτσελάκης και έπαιξε μπάσο, ήρθε ο Στέλιος Τσουκάτος και έπαιξε ακορντεόν, ήρθε ο Παντελής Θαλασσινός και είπαμε μαζί το τραγούδι “Λαθρεπιβάτες”….

 

-Ο οποίος Παντελής δεν λείπει από καμία δουλειά σου τελικά;

 

Δεν λείπει! Έχουμε καρμική σχέση! Δεν μπορώ να ξεπεράσω εύκολα το σύνδρομο των Λαθρεπιβατών. Υπάρχει ένας αλληλοθαυμασμός με αυτόν τον τύπο! Αγαπάμε και εκτιμάμε ο ένας τον άλλον. Κι άμα λείπει ο Παντελής από έναν δίσκο μου δεν νιώθω και πολύ καλά!

 

-Πολλοί θα ρωτούσαν, αφού έχετε τόσο καλή σχέση, γιατί οι Λαθρεπιβάτες έσπασαν στα δύο και δεν έμειναν ένα σώμα;

 

Ξέρεις τι γίνεται; Πιστεύω ότι τα γκρουπ πρέπει να διαλύονται γιατί αν αφήσεις τη σιγουριά του ορμητηρίου σου και βγεις στη ζούγκλα, θα αναπτύξεις τα όπλα σου και τα ένστικτά σου! Νομίζω ότι κάναμε καλά που απεγκλωβιστήκαμε γιατί και ο Παντελής μπήκε σε ένα άλλο είδος μουσικής και εγώ κράτησα τον ήχο των Λαθρεπιβατών. Βέβαια έκανα και παραδοσιακές και λαϊκές συνθέσεις. Όμως η ουσία μου είναι στις μπαλάντες μου. Η πεμπτουσία μου!

 

-Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου ως καλλιτέχνη;

 

Προσπαθώ να είμαι συνεπής σε όποιο μουσικό είδος γράφω αλλά ανήκω κυρίως στην τρυφερή μπαλάντα και στην εξιστόρηση ενός μύθου. Σαν τραγουδιστής είμαι ένας παραμυθάς που εξιστορώ μύθους χωρίς να κάνω ακραίες ερμηνευτικές απόπειρες.

 

-Τελικά σ' αυτή τη ζωή πληρώνεις εισιτήριο ή εξακολουθείς να είσαι λαθρεπιβάτης;

 

Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πληρώσω ΕΝΦΙΑ (γελάει)! Βασίλη, μαζί σου θέλω να είμαι ειλικρινής. Όλοι συμβιβαζόμαστε κατά κάποιο τρόπο, έτσι; Από τη στιγμή που μπαίνεις στην καταναλωτική κοινωνία, συμβιβάζεσαι.

Λαθρεπιβάτης είναι το να έχεις μια κιθάρα και να περιφέρεσαι και να παίζεις στο δρόμο για τον κόσμο. Θα είχα εγώ το θάρρος να παίξω στο δρόμο; Δεν ξέρω! Αλλά αυτούς τους μάγκες που το κάνουν, τους θαυμάζω! Θυμάμαι και τον αξέχαστο Γιώργο Γαβαλά που είχε παίξει με Σαββόπουλο, με Ρασούλη και ξαφνικά έγινε μουσικός του δρόμου.

Εγώ έχω τέτοιο κουράγιο; Δεν το έχω!

Δεν μπορώ λοιπόν να λέγομαι λαθρεπιβάτης. Έτσι μεν ονομάστηκε το συγκρότημα τότε αλλά κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που όσο κι αν απέχω από το σύστημα και δεν με λατρεύουν τα media και ούτε έχω λάβει αυτά που θα έπρεπε, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε περιθωριακό, ούτε λαθρεπιβάτη.

Είμαι ένας συνηθισμένος καθημερινός άνθρωπος που απλώς δεν κατεβάζει τα σώβρακα!!

 

-Γυρίζουμε ξανά στον νέο σου δίσκο ο οποίος δεν έχει ούτε εβδομάδα που κυκλοφόρησε. Θα κάνεις κάποια επίσημη παρουσίαση;

 

Στις 8 Οκτωβρίου στις 22:30 στο “Σταυρό του Νότου” θα γίνει μία εφ' όλης της ύλης βραδιά. Θα κάνω ένα αφιέρωμα στον εαυτό μου (γελάει)!!!

Θα παρουσιάσουμε τον νέο δίσκο “Εγώ θα μείνω εδώ” παρουσία όλων των συντελεστών και εν συνεχεία θα πούμε τραγούδια από όλη την πορεία μου στη δισκογραφία. Από τους Λαθρεπιβάτες μέχρι σήμερα.

Θα είναι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας που θα πει το “αγκαλιά στον καναπέ” αλλά εγώ θα τον παρακαλούσα να πει κι ένα δικό του τραγούδι σε στίχους του Ισαάκ Σούση. Το “Μάτια δίχως λογική” γιατί μου αρέσει πάρα πολύ! Το παίζω πάντα στα δικά μου live και ελπίζω να το παίξει και ο Λαυρέντης στις 8 Οκτωβρίου.

Επίσης θα είναι ο Παντελής Θαλασσινός ο οποίος θα κρατήσει ένα μεγάλο μέρος της βραδιάς, θα έρθει ο Αντώνης Μιτζέλος που θα πει το “Ρεμάλι” με τον οποίον είχαμε σε ηλικία 15 χρονών το πρώτο μας γκρουπάκι, θα έρθει ο Άκης Τουρκογιώργης, ο φοβερός αυτός σολίστας που έχει παίξει και στον καινούργιο μου δίσκο…

 

giannis-nikolaou-cd-cover-viewtag

-Να ευχηθώ λοιπόν καλή επιτυχία και σ' αυτόν τον δίσκο και θα παλέψουμε όλοι γι' αυτό. Το θέμα είναι τι θα καταφέρουμε…

 

Μα, τη σήμερον ημέρα το να κάνεις μια τέτοια δουλειά είναι σαν μποτίλια στο πέλαγος!

Δηλαδή τι να κάνουμε; Να σταματήσουμε να δημιουργούμε;

Δεν με νοιάζει αν θα έχει αποδοχή! Με νοιάζει να υπάρχω απέναντι στον εαυτό μου και στους φίλους μου. Λειτουργεί και σαν ψυχοθεραπεία όλο αυτό!

Δεν μπορείς να παραιτείσαι από αυτό που σε κρατά τόσα χρόνια ζωντανό.

Εδώ, υπήρχαν συνθέτες που δημιουργούσαν μέσα στην κατοχή σε συνθήκες πολέμου! Οι κατακτητές σκότωναν ανθρώπους στους δρόμους και οι μουσικοί σ' ένα ταβερνάκι μ' ένα κρασάκι έγραφαν τραγούδια! Και μάλιστα σπουδαία τραγούδια και χωρίς αμοιβή!

 

-Αφού αναφέρθηκες στην εποχή που γράφτηκαν σπουδαία ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες, τι θα έλεγες στους νέους μουσικούς που τα τελευταία χρόνια έχουν επαναπαυθεί στις διασκευές και στα “πειράγματα” τέτοιων παλιών σπουδαίων ασμάτων;

 

Νομίζω ότι έχει παραγίνει λίγο αυτή η κατάσταση! Το καλύτερο θα ήταν να κοιτάξουν να γράψουν δικά τους πράγματα. Ας πάρουν ένα στυλό να γράψουν κι ας μην είναι τόσο σπουδαίο το αποτέλεσμα. Θα είναι όμως κάτι δικό τους!

Το ίδιο λέω και στους τραγουδιστές. Μη μιμείστε τους παλιούς καταξιωμένους τραγουδιστές! Φτιάξτε κάτι καινούργιο! Το ίδιο συμβαίνει και με την αναπαραγωγή των παλιών τραγουδιών. Όμως αυτό δεν είναι τέχνη για μένα. Είναι παζλ. Είναι τεχνολογία και όχι τέχνη. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι κάνουν καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα οι “Gadjo Dilo” που μου αρέσουν πολύ!

Εγώ πάντως, αγάπησα τον Dylan, τον Σαββόπουλο, τους Beatles.

 Αυτοί παρήγαγαν μόνοι τους τη μουσική. Real time ρε φίλε!

Τώρα μπαίνουν μέσα στα studio και κόβουν-ράβουν….κι αν πέσει το ρεύμα τι θα κάνετε ρε;!!!

Τελικά πολλοί πουλάνε τη μανιέρα τους και όχι την ουσία τους. Ανακυκλώνουν τον εαυτό τους.

Εγώ, για παράδειγμα, γιατί έκανα 8 χρόνια να βγάλω προσωπικό δίσκο; Αν δεν έχεις υλικό μη βγάζεις τίποτα. Δεν θα είναι χρήσιμο!

 

-Κλείνοντας την κουβέντα μας κι αφού πήρες την απόφαση να μείνεις εδώ με όποιο κόστος, για το μέλλον αυτής της χώρας θα ήταν καλύτερα να ψηφίζαμε Καραγκιόζη όπως προτείνει ένα τραγούδι στον νέο σου δίσκο;

 

Αυτή είναι η δική μου πρόταση! Άλλωστε προσπαθώ να βρω σε ποιον θα μπορούσα να είμαι κοντά και δεν το βρίσκω! Για μένα η βουλή είναι άκυρη και παράνομη γιατί όλοι έγιναν βουλευτές λέγοντας ψέματα στο λαό. Και βαρβάτα ψέματα!

Δες το βίντεο της Θεσσαλονίκης για τους κυβερνώντες. Δες το βίντεο του Ζαππείου για τους προηγούμενους. Τίποτα από αυτά δεν έγινε! Έγιναν όμως αυξήσεις! Δεν θέλω ούτε να τους ακούω ούτε να τους βλέπω! Ήταν θανατικά τα μνημόνια που υπέγραψαν εναντίον του λαού μας. Όμως πιστεύω ότι μια μέρα θα αποδοθεί δικαιοσύνη και όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν για όσα έκαναν στην πατρίδα. 

Κάποιος είχε πει την εξής κουβέντα: “Χάσαμε την πατρίδα χωρίς ούτε μία πιστολιά”!

Δεν είναι εθνικισμός αυτά που λέω, να το ξεκαθαρίσω. Αντιπαθώ το φασισμό και τον πολεμώ. Όμως να μην μπερδεύουμε τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό.

Εμείς είμαστε απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οικογενειάρχες, δε γουστάρουμε τη βία, είμαστε φιλόξενοι, δεν είμαστε ρατσιστές αποδεδειγμένα πλέον και είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ακόμα κι αυτά που ΔΕΝ έχουμε!

Δυστυχώς όμως είμαστε ορφανοί. Πεντάρφανοι!

 Παρ' όλα αυτά “εγώ θα μείνω εδώ”!

 

Βασίλης Κριμπάς


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*