Μια δύσκολη χρονιά που λόγω των συνθηκών επηρέασε πάρα πολύ το χώρο του πολιτισμού και κατά συνέπεια της μουσικής έφυγε. Φεστιβάλ δεν έγιναν, πλην κάποιον μικρών Live το Καλοκαίρι. Έτσι οι καλλιτέχνες στηρίχθηκαν κυρίως στο διαδίκτυο σαν μέσο για να προωθήσουν τη δουλειά τους.
Παρακάτω έχω επιλέξει αυτά που άκουσα πιο πολύ μέσα στη χρονιά και προφανώς μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, στην κατάταξη δεν υπάρχουν βαθμολογικά ή άλλα κριτήρια.
Ελληνικά άλμπουμ:
1) The Boy – Αντιλόπη (Acoustic)
Ο The Boy έγραψε ένα σύνολο κομματιών που παρουσιάζουν αυτό που ζούμε σαν καθημερινότητα απο τον Μάρτιοεως και τώρα. Συναισθήματα, φόβοι, ανησυχίες και ελπίδες δοσμένες άψογα μέσα απο λιτές συνθέσεις με φωνή,πιάνο και κιθάρα. Κατά την άποψη μου οτι καλύτερο έχει κάνει σαν δουλειά ως σήμερα, αν δεν έχετε ακούσει τοάλμπουμ ακόμα κάντε το σίγουρα.
2) The Noise Figures – The Perfect Spell (Garage Rock)
Όταν άκουσα πρώτη φορά το Perfect Spell η αλήθεια είναι οτι ξαφνιάστηκα. Είναι εμφανές βέβαια οτι απο τηνεποχή του Telepath οι Figures έχουν κάνει μια στροφή απο αυτό που λέμε παραδοσιακό Garage σε ένα μίγμααπο Heavy Psychedelic εως Blues αλλά εδώ μιλάμε για βουτιά στα 70s. Το I Cheat Death ας πούμε μοιάζει
σαν να έχει ξεφύγει απο κάποιο δίσκο των πρώιμων Sabbath, δεν είναι τυχαίο λοιπόν οτι τα παιδιά είναι αποτα καλύτερα Power Duo που υπάρχουν αυτή τη στιγμή.
3) 1000mods – Youth of Dissent (Stoner Rock)
Οι 1000mods όταν είχαν πρωτό ξεκινήσει είναι η αλήθεια δεν με είχαν ενθουσιάσει. Τα τελευταία χρόνια είναιένα απο τα κορυφαία γκρουπ στο χώρο τους, πράγμα που προφανώς ήρθε με την σκληρή δουλειά αλλά καιτις δυνατότητες που προφανώς έχουν. Στους δυο τελευταίους δίσκους έχουν ξεφύγει τελείως απο τα τετριμμένατου Stoner με πολύ ωραίες συνθέσεις και συμπαγές παίξιμο. Σημαντική και η συνεισφορά του παραγωγούMatt Bayles στο άλμπουμ που έχει δουλέψει στο παρελθόν με Soundgarden, Pearl Jam κ.α.
4) The Vagina Lips – Outsider Forever (Indie Rock)
Ο Vagina Lips κατά κόσμον Jimmy Polioudis στον έκτο κατά σειρά δίσκο ακολούθησε λίγο τη φόρμα του προηγούμενουGeneration Y αλλά με λιγότερες αναφορές στην 80s Synthpop. Ωραίες συνθέσεις που κινούνται μεταξύ Rock και Pop καισου αφήνουν κάτι ανάμεσα σε χαρά και μελαγχολία όπως συνηθίζει και σε προηγούμενες κυκλοφορίες του. Τέλος να πωοτι τέλη Απριλίου είχε κυκλοφορήσει σε ηλεκτρονική μορφή μόνο ένα ακόμη άλμπουμ με τίτλο Quarantine Days.
5) George Gaudy – Little Pieces (Alternative Rock)
Ένας δίσκος που περίμενα πολύ τη χρονιά που πέρασε ήταν αυτός του George Gaudy. Φυσικά αυτό που εξ’ αρχήςήθελα να ακούσω ήταν το Mother στην νέα του ενορχήστρωση και θα πω εντυπωσιάστηκα. Κατά τα άλλα οι συνθέσειςπολύ όμορφες και απλές στην βάση τους σε βάζουν αμέσως στο κλίμα και δημιουργούν μια οικεία διάθεση. Επίσηςξεχώρισα τα The Beast και The Day I ll’ Die.
6) Social Waste – Σύνορα (Hip-Hop)
Οι Social Waste αποτελούν εδώ και 20 χρόνια μια από τις ιδιαίτερες περιπτώσεις στο χώρο της δικής μας Hip-Hopσκηνής καθώς δεν μένουν στα στενά όρια του ιδιώματος αλλά εντάσσουν στοιχεία από άλλα μουσικά είδη. Πράγμα βέβαια που τους έχει δώσει την δυνατότητα να περάσουν σε ένα ευρύ κοινό. Κατά τα άλλα πιστοί στις πολιτικές αναφορές τους πιο επίκαιρες από ποτέ δίνουν ένα τόνο αφύπνισης, απλά πατήστε το Play.
7) Μινέρβα – Konserva (Garage Rock)
Μου είχαν τραβήξει την προσοχή με το πρώτο τους Ep πριν δυο χρόνια και ακούγοντας το Konserva επιβεβαίωσαν την άποψη μου πως είναι ένα από τα καλύτερα σύγχρονα ονόματα που έχουμε στον ήχο αυτό. Συνέχεια μιας σκηνής που έχει αναπτυχθεί εδώ και πέντε χρόνια περίπου με ονόματα όπως και τους Bazooka. Ελληνόφωνο Garage λοιπόν που ρίχνει και μια λοξή ματιά προς Lo-Fi και κάποια ψήγματα Post-Punk, πιστεύω περιμένουμε ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον.
8) The Callas – Είμαι ένα ξενοδοχείο (Indie Rock)
Οι Callas τα τελευταία χρόνια μετά και την κυκλοφορία του Trouble And Desire περνάνε μια από τις καλύτερες και πιο ώριμες συνθετικά φάσεις τους θα έλεγα. Ο Ελληνόφωνος στίχος τους πάει πολύ και δείχνει πιο άμεσος σε αυτά που θέλουν να περάσουν. Εδώ τώρα ίσως φανώ αρκετά υπερβολικός σε κάποιους αλλά στην πρώτη ακρόαση μου ήρθε κάτι στο μυαλό από τους Εν Πλω όσον αφορά την αίσθηση.
9) Strawberry Pills – Murder To A Beat (Drakwave)
Οι Strawberry Pills είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα που κινείται κατά βάση στο χώρο του Drakwave με κάποια στοιχεία από Electro και Synthpop. Παρότι ο προσανατολισμός είναι φανερά στα 80s δεν μιλάμε για μια απλή αντιγραφή της σκηνής αυτής αλλά για μια δική του φρέσκια οπτική. Παρεμπιπτόντως ο δίσκος ντύνεται και απο ένα ενδιαφέρον και όμορφο εξώφυλλο.
10) Αρχή του τέλους – Η φθίνουσα σκιά της θλίψης (Punk Rock)
Πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου σχήματα στο χώρο του Ελληνόφωνου Punk και θεωρώ πως έχουν κυκλοφορήσει άλμπουμ που στέκονται επάξια δίπλα σε σημαντικά ονόματα της σκηνής αυτής των 90s. Από δική τους προφανώς επιλογή έχουν παραμείνει βέβαια στο χώρο του Underground. Οι συνθέσεις τους ειδικά σε αυτό και το προηγούμενο άλμπουμ έχουν πολύ ενδιαφέρον καθώς κάποιος βρίσκει από Hardcore μέχρι και Post-Punk στοιχεία.
Ξένα άλμπουμ:
1) Bruce Springsteen – Letter to You (Rock)
Το αφεντικό επέστρεψε προς το τέλος της χρονιάς με νέο άλμπουμ. Το Letter to You μπορεί να μην αποτελεί καμία καινοτομία μουσικά καθώς το ύφος του έχει διαμορφωθεί χρόνια τώρα. Απλά πάντα στα δικά μου μάτια φαίνεται ως ένας άνθρωπος που εξιστορεί πολύ όμορφες και καθημερινές ιστορίες μέσα από τα τραγούδια του, Αυτό κάνει και εδώ, μιλάει για την απώλεια τη ζωή την μουσική την ίδια.
2) Dream Wife – So When You Gonna… (Indie Rock)
Τα αγαπημένα κορίτσια επέστρεψαν με το δεύτερο ολοκληρωμενο άλμπουμ. Με τα πρέποντα και γνωστά γκάζια όπως το Homesick ή το Sports αλλά και με πιο Slow στιγμές όπως το After the Rain. Γενικά σαν σύνολο έχουμε ένα πιο Mid Tempo αποτέλεσμα σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ. Το ηχητικό τοπίο το γνωστό με στοιχεία από Punk και New Wave, αν δεν τις έχετε ακούσει κάντε οπωσδήποτε.
3) The Strokes – The New Abnormal (Indie Rock)
Και ερχόμαστε στο άλμπουμ που κυριολεκτικά έλιωσα αυτή τη χρονιά. Να πω στο σημείο αυτό πως ποτέ δεν υπήρξα φανατικός των Strokes αλλά εδώ με κέρδισαν με την πρώτη ακρόαση. Πολύ όμορφα κομμάτια που ισορροπούν όπως και όλο το σύνολο σε χαρούμενες και πιο μελαγχολικές στιγμές, ενδεικτικά αναφέρω ταBrooklyn Bridge to Chorus και Why Are Sundays So Depressing. Παραγωγή απο τον Rick Rubin και ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο από πίνακα του Jean-Michel Basquiat να ολοκληρώνουν το αποτέλεσμα.
4) Black Foxxes – Black Foxxes (Indie Rock)
Τρίτο και το καλύτερο τους κατά τη γνώμη μου άλμπουμ ως τώρα. Συμπαγείς συνθέσεις ενίοτε και μεγάλες σε διάρκεια στο γνωστό ύφος μεταξύ Grunge και Indie. Θα έλεγα ότι κάπου μου θύμισαν και λίγο Soundgardenαπο την εποχή του Down on the Upside, αγαπημένο κομμάτι το Drug Holiday.
5) The Cribs – Night Network (Indie Rock)
Οι Cribs μετά την κυκλοφορία του 24-7 Rock Star Shit πριν τρία χρόνια δείχνουν να έχουν βρει ξανά το ρυθμό τους και παρουσίασαν ένα τα καλύτερα άλμπουμ τους. Το Night Network ισορροπεί πολύ καλά μεταξύ του γνώριμου ήχου τους όπως στο Screaming In Suburbia και στις πιο ιδιαίτερες στιγμές σαν το Goodbye. Εδώ να κάνω και μια αναφορά στον Lee Ranaldo που συμμετέχει στο I Don’t Know Who I Am.
6) Futuro – Os Segredos Do Espaço E Tempo (Hardcore Punk)
Μια τυχαία φετινή ανακάλυψη μέσω του Bandcamp ήταν οι Βραζιλιάνοι Punkers Futuro. Μιλάμε για το EP που κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο και περιέχει έξι κομμάτια διάρκειας κοντά στα δεκαπέντε λεπτά. Κομμάτια που είναι παιγμένα στην γλώσσα τους και με γυναικεία φωνητικά, πράγμα γενικά σπάνιο για τη σκηνή αυτή. Οι συνθέσεις τους είναι αρκετά ενδιαφέρουσες έχοντας και κάποια λίγα στοιχεία από Post-Punk. Για την ιστορία έχουν κυκλοφορήσει και τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ από 2010 έως σήμερα.
7) Idles – Ultra Mono (Post-Punk)
Τους Idles θέλαμε να τους δούμε το Καλοκαίρι μαζί με τους National αλλά δυστυχώς τα πλάνα μας άλλαξαν. Βέβαια θα μπορέσει να θεωρηθεί ως μια παρηγοριά το άλμπουμ που βγάλανε. Το Ultra Mono σε αρπάζει από την αρχή από τα μούτρα (με την καλή έννοια) με το War και σε πάει σερί μέχρι το τέλος με το Danke. Νομίζω είναι η στιγμή όπου οι Idles έχουν λίγο αποτραβηχτεί από τα παραδοσιακά στοιχεία του Post και πέρασαν πιο κοντά στο Punk.Τώρα αυτό σε κάποιους άρεσε σε κάποιους άλλους όχι, εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία πάντως.
8) Psychedelic Furs – Made of Rain (Post-Punk)
Ένα απο τα σημαντικά γκρουπ του Post-Punk / New Wave στα 80s κυκλοφόρησε φέτος νέο άλμπουμ μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια απουσίας. Η αλήθεια είναι πως παρότι ήταν αρκετά καλό το αποτέλεσμα δεν ακούστηκε ιδιαίτερα το άλμπουμ. Πάντως σίγουρα για τόσο μεγάλο διάστημα απουσίας οι συνθέσεις και το σύνολο τουMade of Rain ακούγονται πολύ ευχάριστα θυμίζοντας κάτι από την ατμόσφαιρα του παρελθόντος.
9) Fontaines D.C. – A Hero’s Death ( Post-Punk)
Το ακριβώς αντίθετο με την περίπτωση των Furs είναι οι Ιρλανδοί. Βγάλανε την ίδια σχεδόν περίοδο το άλμπουμ τους, δεύτερο κατά σειρά το οποίο πήγε πολύ καλά ως κυκλοφορία. Βέβαια ας μην ξεχνάμε πως θεωρούνται ένα από τα πιο ανερχόμενα ονόματα στη σκηνή αυτή και δικαίως. Προσωπικά ξεχώρισα τα I Don’t Belong και Love IsThe Main Thing σαν κομμάτια, επίσης από τα άλμπουμ που άκουσα πολύ στο Repeat.
10) Cornershop – Egland Is a Garden (Indie Rock)
Αυτό το άλμπουμ ήταν μια έκπληξη ακόμα και για μένα. Αν το όνομα δεν σου θυμίζει κάτι ίσως σου λέει κάτι το κομμάτιBimful o Asha που έπαιζε παντού στα τέλη των 90s. Οι Βρετανοί λοιπόν με ρίζες απο Ινδία Cornershop κατάφεραν ναφτιάξουν ένα πολύ καλό άλμπουμ που απέσπασε θετικές κριτικές. Το ηχόχρωμα κινείται μεταξύ Indie με κάποια ψήγματαPsychedelic και στοιχεία απο Ινδική μουσική.
Πάνος Γιαννόπουλος
Leave a Reply