Με αφορμή την αναβίωση μόνο για ένα βράδυ της αληθινής Make up, στις 15 Οκτωβρίου στο Utopia στην Αντήνορος πίσω από το Κάραβελ, ο Βασίλης Λούκας θυμάται το υπόγειο που απογείωνε την αθηναϊκή νυχτα στα 80'ς
Eightίλα. Εφηβική ασθένεια αλλά και ατέλειωτο πάρτυ.
Σήμερα ειδικά που βρισκόμαστε στη μέση μιας δύσκολης εποχής που είναι πλέον απολιτική και εντελώς απαξιωτική σε όλα πολλές στιγμές γυρίζουμε πίσω.
Χρόνια εφηβείας για άλλους, δεκαετία γέννησης για πολλούς, αιτία αναζήτησης μακριά από στερεότυπα, ευκαιρία ανατροπών. Η δεκαετία που έφερε μια νεανική επανάσταση και που ξεκίνησε σχεδόν απο το μηδέν έφερε μια νέα πραγματικότητα όταν ήρθε και μας χτύπησε τη πόρτα.
Πήγε τη μουσική ένα θαυμάσιο ταξίδι από το punk μέχρι και το Rap.
Συνδυάστηκε με εξέλιξη έφερε άλλα ρεύματα καινούργιες ιδεολογίες ενώ ποικίλες προσωπικότητες ήρθαν και διαμόρφωσαν το νέο παγκόσμιο σκηνικό.
Θα σκεφτεί κανείς εντάξει αλλά η γη δεν σταμάτησε να γυρίζει. Σωστό. Το πλέον σίγουρο είναι όμως ότι η δεκαετία του 80 της πρόσφερε πολλές αιτίες δόνησης.
Οι φαν των 80’ς σήμερα φαντάζουν αμέτρητοι.
Τα πάρτι που γίνονται με τέτοια σφραγίδα πολλά.
Άλλα με νόημα άλλα χωρίς. Άλλα με υπόβαθρο και τα πιο πολλά χωρίς με αποκλειστικό στόχο την κονόμα από τα κορόιδα.
Μέρες όπως αυτές που ζούμε με την ανθρωπιά να περνάει ολοένα και περισσότερο στο παρασκήνιο βλέπεις όλο και πιο πολλούς να δοκιμάζουν βουτιές στο παρελθόν και όπου τους βγάλει.
Κάποιοι από νοσταλγία άλλοι για να μάθουν άλλοι μπας και καταφέρουν να νιώσουν κάτι από το ρεύμα εκείνης της περιόδου.
Οι επιτυχίες που ξανάρχονται στην επικαιρότητα, οι σταρ που δεν έφυγαν στιγμή απ’ το μυαλό αλλά και από το προσκήνιο, οι αληθινοί ηγέτες κάθε τομέα που όλο και λιγοστεύουν.
Η αναζήτηση νέων ηρώων αποτελεί συνεχές και αγαπημένο παιχνίδι της δισκογραφίας της σόου μπίζ των μέσων μαζικής επικοινωνίας αλλά και της καθημερινότητας.
Άλλοι χαρακτηρίζουν την περίοδο εκείνη ονειρεμένη.
Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω.
Χρόνια γεμάτα αθωότητα. Αγριάδα. Πάρτι. Παρέες. «Αλητείες». Ξενύχτι. Αλλά και κάτι που ήταν πάνω από όλα. Ανθρώπινη επικοινωνία. Σχέσεις. Φιλίες.
Κάπως έτσι στις αρχές της δεκαετίας παιδάκι σχεδόν μπήκα στο παιχνίδι της νυχτερινής διασκέδασης. Μια από τις πρώτες μου επαγγελματικές κάρτες έγραφε δίπλα στο όνομα μου Make up.
Λέξη μακρινή και άγνωστη ίσως για τον σημερινό φίλο της διασκέδασης. Το κλαμπ όπου έκανα τις πρώτες επίσημες και χλιδάτες δημόσιες σχέσεις της ζωής μου βρισκόταν στην αρχή της Πανεπιστημίου.
Όνομα μύθος στην Αθηναϊκή διασκέδαση.
Στο θρυλικό υπόγειο μέσα στη στοά κάτω από τη Μεσημβρινή και τον Απότσο και μια ανάσα σχεδόν από το γραφείο μου στο ΕΝΑ και στο ΚΑΙ στη Βουκουρεστίου.
Ο Μίλτος Βάγγερ και ο Ρομπέρτο Μακ Ντόναλντ είχαν στήσει εκεί μια φάμπρικα παραγωγής διασκέδασης αλλά και επιτυχιών αν κρίνουμε από τα θηρία που έδωσαν το παρών εκεί.
Και μόνο ένα όνομα αρκεί. Frankie goes to Hollywood. Μύθος!
Όσο για το καλοκαιρινό κλαμπ στη Βουλιαγμένη ένας άλλος πανικός. Από Belouis Some στη μεγάλη του δόξα ως ποπ σταρ είχε το μενού μέχρι ότι καλύτερο από μουσικής πλευράς πέρναγε από την πρωτεύουσα.
Η δεκαετία που λάτρεψε και εξακολουθεί να νοσταλγεί η πλειοψηφία έφυγε. Μαζί της άρχισε να ξεθωριάζει και η εικόνα της Make up. Κάπως έτσι έχασα τα ίχνη του Ρομπέρτο και του Μίλτου. Κράτησα όμως επαφές με τον Απόστολο Λασκαρίδη , τον dj του κλαμπ, που ήταν για χρόνια συνεργάτης μου στον Sky 100,4 και στον Seven X 98,7 αλλά και με τον Θάνο Σταυρόπουλο , επίσης dj στο κλαμπ, που επίσης ήταν μαζί μου από τις πρώτες ημέρες που σχεδίαζα επί χάρτου τον Seven X.
Σήμερα ρίχνοντας μερικές ματιές πίσω σε φωτογραφίες και δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου χαίρεσαι μελαγχολείς λυπάσαι θυμάσαι… Και δυστυχώς όταν βλέπω απόπειρες αναβίωσης του κλίματος εκείνου από διάφορα νούμερα από ευκαιριακούς djs με κατεβασμένα στο laptop κομμάτια από το you tube και από άθλιους τυχάρπαστους αποτυχημένους σε κάθε τομέα που άγγιξαν δεν γελάω…
Θυμάμαι με νοσταλγία εκείνες τις νύχτες. Που δεν θα ξανάρθουν ποτέ. Γιατί έφυγαν μαζί με την αθωότητα των 80’s. Πάλι καλά που μερικοί γνώστες του ρυθμού, όπως ο Θάνος Σταυρόπουλος, μαζί με τον Λάκη Ζωιόπουλο και δυο τρείς ακόμη ειδήμονες της κονσόλας, επιμένουν και στήνουν που και που βραδιές όπως αυτή, στις 15 Οκτωβρίου στο Utopia στην Αντήνορος πίσω από το Κάραβελ, με την αναβίωση μόνο για ένα βράδυ της αληθινής Make up, για να δείξουν τι σημαίνει αληθινό κλαμπινγκ στα σούργελα που παριστάνουν τους MC(!!!) τους DJ και τους πάσης φύσεως τσαρλατάνους διασκεδαστές που αντί να πάνε να παίξουν σε καμία άλλη παραλία με τίποτα άλλο που ίσως ξέρουν καλύτερα τολμούν και αυτοχαρακτηρίζονται ως μετρ των 80’s…
Βασίλης Λούκας
Leave a Reply