Όταν ξεκίνησε η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία υποστηρίξαμε πως αυτή συμφέρει πολυεπίπεδα τις ΗΠΑ, γι’ αυτό την προδίκασαν και την προέβλεψαν με μεγάλη ακρίβεια. Διόλου τυχαία θα επαναλάβω. Η πρόβλεψη είναι λες και λειτούργησε ως προτροπή για τον Ρώσο πρόεδρο που μετά από κάποια στιγμή δεν μπορούσε πλέον να κάνει πίσω. Ή θα προχωρούσε σε στρατιωτική εμπλοκή ή θα φαινόταν αδύναμος και αναποφάσιστός στον ίδιο του τον λαό αλλά και πέρα από τα σύνορα του.
Χωρίς υπερβολή η Ουκρανία για τις ΗΠΑ έπαιξαν όπως φαίνεται τον ρόλο του «τυριού στην φάκα». Την χρησιμοποίησαν με σκοπό να κάνουν τον Πούτιν να εισέλθει σε ένα πόλεμο κατατριβής για τον ίδιο κυρίως και δευτερεύοντος για την χώρα του. Μια ολόκληρη χώρα ισοπεδώνεται και οι κάτοικοι της ζουν την φρίκη του πολέμου λόγω υψηλών συμφερόντων και υπολογισμένων κινήσεων κάποιων επιτελείων. Δεν είναι η πρώτη φορά, δεν θα είναι η τελευταία.
Ας πάμε στην ουσία. Ποια είναι αυτά τα επίπεδα;
- Μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα αποδεικνύεται πως το φλερτ της Ουκρανίας με το ΝΑΤΟ ήταν μάλλον μια «παγίδα» ή στην καλύτερη μια σχετικά υπολογισμένη κίνηση. Κοινό «μυστικό» στους κόλπους της Αμερικανικής διπλωματίας ήταν πως η Ουκρανία αποτελούσε για την Ρωσία το έσχατο σύνορο ανοχής της νατοϊκής επέκτασης στην ανατολική Ευρώπη. Οι Αμερικάνοι γνώριζαν πως μόνο η υποψία εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα άνοιγε τις πύλες της κολάσεως. Ο μόνος που δεν το συνειδητοποιούσε μάλλον είναι ο Ουκρανός πρόεδρος που οι δυτικοί τον χρησιμοποιούν κυριολεκτικά με την έννοια του «χρήσιμου ηλίθιου» σε όλη αυτή τη ιστορία. Άφησαν τα πράγματα να οδηγηθούν στην εισβολή αν όχι την «παρότρυναν» με τις προβλέψεις ακόμα και σε επίπεδο ημερομηνίας έναρξης. Δεν ήταν τυχαίο. Μετέφεραν έτσι την πίεση στην άλλη πλευρά και η πίεση γεννά λάθη.
- Φθορά επικοινωνιακή για τον Ρώσο πρόεδρο τον οποίο στοχεύουν ειδικά. Όπως έχουμε πει, θα τον χρησιμοποιήσουν ως τον «χρήσιμο κακούργο» πάνω στον οποίο θα συσπειρώσουν εκ νέου την Ευρώπη κάτω από την Νατοϊκή ομπρέλα. Ο φόβος προκαλεί ανασφάλεια και η ανασφάλεια συσπειρώνει τον κόσμο γύρω από τον πιο ισχυρό την δεδομένη στιγμή. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρχίζουν σιγά σιγά να «συνειδητοποιούν» το παιχνίδι που έπαιξαν οι Αμερικάνοι με σκοπό να υπενθυμίσουν την αναγκαιότητα του «σερίφη».
- Φθορά οικονομική με κυρώσεις που δεν μπορούσαν να επιβάλλουν χωρίς μια καλή αφορμή και «νομιμοποίηση» στην Ρωσία του Πούτιν. Προσπαθούν να τον ρίξουν από μέσα. Να φθείρουν τους πυλώνες που τον κρατούν στην εξουσία. Να τον καταστήσουν μη βιώσιμη επιλογή για όλους τους Ρώσους, να πέσει και να έρθει στην εξουσία κάποιος τύπου Γιέλτσιν, που θα κάνει και πάλι την Ρωσία άκρως φιλική για τα Αμερικανικά συμφέροντα και εχθρική για τα Σινικά που είναι και το διακύβευμα της υπόθεσης. Ο έλεγχος της Ευρασίας.
- Φθορά στρατιωτική στο πεδίο της μάχης αλλά κυρίως στο επίπεδο των στρατιωτικών εντυπώσεων. Αυτή η εισβολή και η επιτυχημένη συνεπικουρούμενη Ουκρανική αντίσταση, έχει καταστήσει στα μάτια όλου του κόσμου, «τρωτή» την Ρωσική στρατιωτική μηχανή. Αν ο πόλεμος έληγε με μια αστραπιαία νίκη τους, όλα θα ήταν διαφορετικά ιδίως για την ψυχολογία της ανατολικής Ευρώπης. Αυτό δεν έγινε και το πλήγμα είναι βαθύ. Και αυτός ο πόλεμος απέδειξε πως δεν είναι τόσο εύκολο να καθυποτάξει ολοκληρωτικά κανείς κανέναν. Τα έθνη έχουν ένστικτα πανίσχυρα, που ενεργοποιούνται σε φάση πολέμου και απειλής. Τα παραδείγματα είναι πολλά και οι ίδιοι οι Αμερικάνοι έχουν νιώσει την κατατριβή αυτή από πρώτο χέρι στο παρελθόν. Πρόσφατο παράδειγμα το Αφγανιστάν. Απέτυχαν και εκεί εν τέλει. Το Αφγανιστάν έχει νικήσει τρεις «αυτοκρατορίες» είτε έμμεσα είτε άμεσα. Είναι εντυπωσιακό.
- Η απεξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό αέριο θα σημάνει την εξάρτηση από το Αμερικάνικο. Ο πιο σοβαρός παίχτης σε επίπεδο ενεργειακής πολιτικής και ασφάλειας δέχεται ένα πλήγμα σε ένα τομέα που είχε ποντάρει πολλά για την επέκταση των συμφερόντων του. Αν οι Ρώσοι χάσουν σταδιακά την Ευρωπαϊκή αγορά, οι επιπτώσεις θα είναι ολέθριες οικονομικά και γεωπολιτικά σε βάθος χρόνου. Είναι σαν οι ΗΠΑ να χάνουν τον έλεγχο των χρηματαγορών κατ’ αντιστοιχία. Δηλαδή ενός ισχυρού μέσου έμμεσης επιβολής. Τα όπλα είναι η τελευταία λύση στις μέρες μας.
- Η πώληση εξοπλιστικών στην Ευρώπη θα αυξηθεί και οι αμυντικές βιομηχανίες των ΗΠΑ θα θησαυρίσουν από την ανασφάλεια της. Κάτι σχετικά ήσσονος σημασίας σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα.
- Όσες χώρες επέλεγαν την ουδετερότητα θα αρχίσουν να σκέφτονται πιο σοβαρά το ενδεχόμενο εισόδου στην συμμαχία. Αν όχι, θα συσφίξουν περισσότερο την σχέση με τον «καλό» της υπόθεσης.
- Η Γερμανία παραμένει ο πιο νευραλγικός γεωπολιτικός παράγοντας στην Ευρώπη. Οι σχέσεις Ρωσίας-Γερμανίας δεν είναι πια οι ίδιες μετά τον πόλεμο. Η όποια σύσφιξη υπήρχε, θα δώσει την θέση της σε καχυποψία και φυσικά σε απεξάρτηση από το Ρωσικό αέριο. Εν ολίγοις η Γερμανία θα «ξαναθυμηθεί» σε ποιον χρωστάει την μεταπολεμική της ανάσταση και που ανήκει.
Ο χαμένος της υπόθεσης… Η Ουκρανία φυσικά και ο λαός της, που «ποδοπατήθηκε» απότην «διέλευση των βουβαλιών», από την ηγεμονική διαπάλη εν ολίγοις. Όταν δεν μπορείς να αναγνώσεις και να αναλύσεις εύστοχα τα δεδομένα, τότε δυστυχώς καταλήγεις σε τραγωδίες. Το ένα επίπεδο είναι η ικανότητα στρατιωτικής αποτροπής σου, το άλλο η διπλωματία. Όταν οδηγούμαστε σε εφαρμογή του πρώτου, τότε έχει αποτύχει το δεύτερο. Όταν οδηγούμαστε στην εσχατολογία του πολέμου, κάτι έχουμε κάνει λάθος.
Ποιο ήταν το λάθος της Ουκρανικής ηγεσίας; Όφειλε να κατανοήσει το πώς λειτουργούν οι ηγεμονικές δυνάμεις, πως βλέπουν όλους τους κατώτερους, σαν πιόνια σε σκακιέρα δηλαδή, να σταματήσει το φλερτ με το ΝΑΤΟ και να βρει μια συμβιβαστική λύση με την Ρωσία. Να αποφύγει πάση θυσία δηλαδή την ένοπλη σύρραξη με την Ρωσία.
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply