Τον τιμήσαμε τον άγιο Βαλεντίνο στο σπίτι μας. Αμέ! Βοήθησε πολύ το ορμονικό τσιφτετέλι που χορεύουν άθελά τους κάποια θηλυκά ζωντανά μας τελευταία. Η φύση αποφασίζει εν προκειμένω κι όχι αυτά.

3 τα χαράματα μας ξύπνησαν κραυγές, που μες στον ύπνο σου δεν τις κατατάσσεις σε πόνου, απόγνωσης, ερωτικές, απλώς τις ακούς και τρέχεις.
Ο παππούς Λάκης (σκύλος), ο οποίος με Π θα έτρεχε αλλά χωρίς αυτό σέρνει τα πίσω πόδια του, προσπαθούσε να ανταποκριθεί στις ερωτικές διαθέσεις της Κυράς (σκύλος) που σχεδόν τον είχε καβαλήσει. Δεν τα κατάφερε ο καψερός και είπε να το φωνάξει να το μάθουμε όλοι.
Ο «πειρασμός» απομακρύνθηκε, μέχρι νεοτέρας, και ο Λάκης κουκουλώθηκε επιμελώς με την κουβερτούλα του μπας κι αυτός το ξεχάσει το χουνέρι πως τον είχαν προδώσει τα χρόνια του κι εμείς οι υπόλοιποι αποσώσουμε τον ύπνο μας.
Η Κυρά, που δεν κατάλαβε τίποτα, μόλις ξάπλωσα, ξανάπεσε δίπλα μου με φόρα και κόλλησε πάνω μου, όπως κάθε βράδυ, εκτός από τις περιπτώσεις που είμαστε τσακωμένες και κοιμάται στο κάτω μέρος του κρεβατιού παρακολουθώντας τις διαθέσεις μου για να επιστρέψει στη συνηθισμένη της θέση.
«Αυτή πρέπει να στειρωθεί άμεσα. Και κάποιο εμβόλιο γατιού χρωστάω ακόμη… Και άλλη μια στείρωση της μικρής». Άρχισαν να χορεύουν αριθμοί μπροστά μου πριν ξαναπιάσω το αποβραδυνό αστυνομικό βιβλίο, «Τα Βατράχια» του Δημήτρη Σίμου μπας και με κλέψει από τους υπολογισμούς.
Το κουτάβι από τον κάδο της συμπρωτεύουσας, που έμοιαζε στον Μπλακ μας, η Κυρά είχε γίνει γυναίκα. Κι αφού δε βρήκε άλλο σερνικό τριγύρω της, είπε να το «ψιθυρίσει» στο αυτί του παππουΛάκη, το ήδη φαγωμένο από το άλλο (σ.σ.: Τελευταίο είναι, δεν θα σας κουράσω με καινούργιο πρόσωπο) σκυλί του σπιτιού, την Άννα σε μια ανάλογη στιγμή. Ο Λάκης την κυνηγούσε, εκείνη απλώς δεν ήθελε και του έφαγε τ’ αυτί.
Κι όμως οι ερωτικές κραυγές δεν σταμάτησαν. Διότι εκτός από την Κυρά η φύση είχε καλέσει και την κλάση της Όμορφης. (Πότε εκείνη η κατάμαυρη μπαλίτσα που χώραγε και περίσσευε στη χούφτα μου έγινε γατούλα;) Στα ντουζένια της κι αυτή κι έψαχνε αγόρι. Πώς το λέει ο Ντίνος Ηλιόπουλος στις «Κυρίες της αυλής»: «Έχει την ανάγκη τού άρρενος…» Αυτή την ανάγκη ακριβώς εκδήλωνε ενστικτωδώς και η μικρούλα Όμορφη σε όλους τους γάτους του σπιτιού που κατά κακή της τύχη ήταν στειρωμένοι.
Όχι, ο Μήτσος ανταποκρίθηκε λίγο, αλλά, έτσι, μια ‘εις ανάμνησιν’ προσπάθεια ήταν, που δεν είχε προλάβει να αποκτήσει κιόλας ο καημένος.
Η Όμορφη, πριν έρθει σε μας σε απόγνωση, είχε προσπαθήσει με όλους τους γάτους του σπιτιού, τον Μήτσο, τον Στέλιο, τον Γκρι. Σύντομα, όλοι την εγκατέλειπαν και παίζαν με κανα βώλο, ενώ εκείνη έμενε να περιμένει τουρλωμένη.

Τρεις μέρες μετά, το συνήθως ολάνοιχτο σπίτι μας έχει κλειστεί σε κουτάκια δωμάτια απομόνωσης ερωτοχτυπημένων, εδώ η Κυρά, εκεί ο Λάκης, η Όμορφη στειρώθηκε κι ησύχασε κι εκείνη κι όλα τα υπόλοιπα σερνικά γατιά του σπιτιού. Μέχρι του οσίου Υάκινθου του άλλου προστάτη των ερωτευμένων θα ‘χει στειρωθεί κι η Κυρά οπότε άλλες τετράποδες ερωτικές κραυγές δε θα ΄χουμε ν’ακούμε εδώ μέσα. Φερομόνες τέλος!

Σύσση Καπλάνη