Ένα ολοκαίνουργιο ελληνικό έργο μας συστήνει στη νέα του σκηνοθετική δουλειά ο Τάσος Πυργιέρης.
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο έκανε πρεμιέρα η παράσταση Παγώνια, σε κείμενο της νέας δραματουργού Στέλλας Ζαφειροπούλου και σκηνοθεσία του δραστήριου Τάσου Πυργιέρη. Το κείμενο πραγματεύεται με πολύ σύγχρονο και ρεαλιστικό τρόπο την ιστορία τριών φίλων που βλέπουν τις φιλοδοξίες τους να συνθλίβονται από την πραγματικότητα και τα ιδανικά τους να βρίσκονται σε συνεχή πτώση. Στην παρουσίαση αυτού του φρέσκου έργου, ο σκηνοθέτης έχει στη φαρέτρα τρεις εξαιρετικά ταλαντούχους ηθοποιούς, τον Γιώργο Παπαπαύλου, τη Φιόνα Γεωργιάδη και τον Πέτρο Σκαρμέα
Κεντρικό σύμβολο, όπως υποδεικνύει και ο τίτλος του έργου, τα παγώνια που βρίσκονται «φυλακισμένα» στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας που μένουν οι ήρωες του έργου. Όπως διατυπώνεται στο δελτίο τύπου: «το Παγώνι αποτελεί ίσως τον κορυφαίο εκπρόσωπο και το απόλυτο παράδειγμα ενός φαινομένου οπτικής ψευδαισθήσεως στον κόσμο των πτηνών. Η πληθώρα των χρωμάτων που βλέπουμε επάνω στο πτέρωμά του, είναι αποκλειστική συνέπεια και διεργασία ενός διαρθρωτικού χρωματισμού. Οι μικροδομές των κεράτινων στρωμάτων και πλαισίων στα φτερά, έχουν τέτοια αρχιτεκτονική, που τους επιτρέπεται η σκέδαση συγκεκριμένων μηκών κύματος, καθιστώντας σε εμάς έναν πολύχρωμο φαινότυπο διαμέσου της παραπλάνησης.»
Υπόθεση: Τρεις φίλοι (Φιόνα Γεωργιάδη, Γιώργος Παπαπαύλου, Πέτρος Σκαρμέας), που οι συνθήκες της ζωής τους τούς έκαναν συγκάτοικους προσπαθούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να την ρουφήξουν μέχρι το μεδούλι της. Ο Παναγιώτης, ηθοποιός, θέλει να ξεφύγει από τη μιζέρια της μέχρι τώρα ζωής του και να πετύχει στο χώρο της σόου μπιζ. Η Φανή, η κοπέλα του, ηθοποιός και αυτή είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να γίνει διάσημη. Ο Μπίλυ, μουσικός, στον οποίο ανήκει και το σπίτι, για να μπορεί να πληρώνει τα έξοδα τα δικά του, αλλά και τα περισσότερα των φίλων του, εργάζεται ως οδηγός σε φορτηγά, μεταφέροντας φορτία αγνώστου προελεύσεως και ειδών. Όλα θα ανατραπούν μια νύχτα που ο Μπίλυ θα αντιληφθεί πως το φορτίο του είναι γυναίκες και ανήλικα αγόρια και συμμετέχει εν αγνοία του σε κύκλωμα trafficking. Τρία νέα παιδιά προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα θέλω τους και στα πρέπει, στο σωστό και το λάθος, το δίκαιο και το άδικο. Ένα θεατρικό έργο που αποτυπώνει με γλαφυρότητα τις σκληρές συνθήκες που οι νέοι άνθρωποι προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους.
Η Στέλλα Ζαφειροπούλου έγραψε με έναν πολύ γοητευτικό ρεαλισμό μια ιστορία πραγματικών προσώπων με στοιχεία σύγχρονου δράματος. Οι τρεις χαρακτήρες που έπλασε είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμοι και κατόρθωσε να τους φωτοσκιάσει στην πυκνογραμμένη της δραματουργία. Παρέδωσε ένα σύγχρονο αστικό μονόπρακτο, που φέρει κάτι από τη δραματουργία του Βασίλη Κατσικονούρη ή του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη. Η Φανή και ο Παναγιώτης είναι δύο φιλόδοξοι νέοι που επιθυμούν να αναγνωριστούν ως ηθοποιοί και να ζήσουν μια πιο άνετη ζωή. Η αρχή του έργου τους συναντά στο βράδυ πριν τα πρώτα γυρίσματα της σειράς στην οποία θα συμμετέχουν ως ζευγάρι. Αντίστοιχα, ο Μπίλυ, ο συγκάτοικός τους, τον οποίο εκμεταλλεύονται οικονομικά είναι ένας πολλά υποσχόμενος μουσικός που βιοπορίζεται ως οδηγός. Ανάμεσα στους χαρακτήρες πλέκονται ενδιαφέρουσες θεατρικά σχέσεις που αντανακλούν αρκετά την επιφανειακότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Σε σημεία το έργο της φαίνεται υπερφορτωμένο, καθώς νέες πληροφορίες που εισάγονται για τα βασικά πρόσωπα δε βρίσκουν χρόνο να αναπτυχθούν οργανικά, αποσυντονίζοντας από τις κεντρικές ιδέες του έργου. Για παράδειγμα η ψυχιατρική ασθένεια της Φανής, η κακοποιητική σχέση με τη μητέρας της και ο θάνατος της μητέρας του Μπίλυ, προσδίδουν έναν υπέρμετρο συγκινησιακό χαρακτήρα στο ύφος της δραματουργίας και κατ’ επέκταση στην παράσταση.
Η παράσταση
Ο Τάσος Πυργιέρης παρέδωσε μια ολοκληρωμένη αισθητική ιδέα για την σκηνική απόδοση του έργου Παγώνια, που ξεχωρίζει για τον αστικό χαρακτήρα της και για τις ερμηνείες των ηθοποιών της. Η παράσταση ξεκινά με μια απροσδόκητα ανεβασμένη διάθεση με το άκουσμα του Wild Thing των The Troggs αλλά και με το ευδιάθετο νούμερο του Fame της Irene Cara.
Οι ηθοποιοί χορεύουν με allegra διάθεση σαν να βρίσκονται σε μάθημα αεροβικών ή fox trot. Η διάθεσή τους έρχεται σε μια ενδιαφέρουσα αντιδιαστολή με το αποπνικτικό εσωτερικό μιας αστικής κατοικίας.
Το εσωτερικό του σπιτιού, το οποίο στην πλοκή βρίσκεται στην Κωνσταντινουπόλεως στον Βοτανικό, όχι πολύ μακριά από το Bios, έχει φιλοτεχνήσει η Ελίνα Δράκου. Οι γκρι τοίχοι με το παράθυρο χωρίς θέα στο βάθος της σκηνής, το υπεργεμισμένο τραπέζι με τις καρέκλες στα δεξιά, δίνουν πολύ καθαρά το στίγμα της δραματουργίας. Οι δύο χαρακτήρες του έργου, ο Παναγιώτης και η Φανή, επιθυμούν διακαώς να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση και να ζήσουν πιο λαμπερά. Ο Παναγιώτης (Γιώργος Παπαπαύλου) εμφανίζει τα γυαλιά ηλίου που μόλις αγόρασε -με την πιστωτική κάρτα του συγκάτοικού του- και κάνει δώρο ένα ακριβό φόρεμα στην σύντροφό του, ενώ δεν μπορούν να συνεισφέρουν καν στο ενοίκιο του σπιτιού.
Οι τρεις ηθοποιοί της παράστασης είναι ένας ισχυρός άσος στα χέρια του Τάσου Πυργιέρη και καταφέρνουν να «ηγηθούν» των ρόλων τους ακόμη και σε σημεία εκ γραφής οι ρόλοι τους θα μπορούσαν να φανούν μελοδραματικοί.
Ξεχωρίζει ο ταλαντούχος ηθοποιός Γιώργος Παπαπαύλου, που κατάφερε να αναδείξει όλες τις πτυχές του Παναγιώτη με ιδιαίτερη φροντίδα στις λεπτομέρειες. Η εξέλιξη του ήρωα από το φως στο σκοτάδι, και από την «μαστούρα» στη διαύγεια, αντανακλούν την εμπειρία και τη δεινότητα του ηθοποιού. Πλάι του η Φιόνα Γεωργιάδη ως Φανή, δίνει μια αρκετά καλή ερμηνεία, με ρεαλιστικό ύφος. Λόγω των μεταπτώσεων τόσο του χαρακτήρα της όσο και της ασαφούς ποιότητας της σχέσης της με τον Παναγιώτη, αισθάνομαι ότι χρειαζόταν λίγη περισσότερη φωτοσκίαση στο μεταξύ τους.
Τέλος, ο Πέτρος Σκαρμέας καλείται να ερμηνεύσει ίσως τον πιο απαιτητικό ρόλο του κειμένου, αυτόν του Μπίλυ. Ο Μπίλυ φέρει το μεγάλο δίλημμα της δραματουργίας, αν θα συνεχίσει να μεταφέρει το «εμπόρευμα» -που όμως αποκαλύπτεται είναι γυναίκες και παιδιά θύματα trafficking και θα καταφέρει να ηχογραφήσει τον δίσκο του ή αν θα νικήσει η ηθική του και θα αφήσει ελεύθερους τους ομήρους. Ο ηθοποιός αξιώνει να σταθεί σε αυτόν τον ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο και να δείξει τη διαδρομή του στα δύσκολα μονοπάτια της ψυχής προς την ηθική εξαθλίωση.
Συνολικά, η παράσταση Παγώνια του Τάσου Πυργιέρη εξέπληξε ευχάριστα και θεωρώ πως σαν σύγχρονο αστικό δράμα ήταν «μεγαλύτερο» του χώρου στον οποίο ανεβαίνει. Πρόκειται για τις σπάνιες περιπτώσεις που τα νέα θεατρικά κείμενα συστήνονται με τις καλύτερες συνθήκες: έναν ευαίσθητο σκηνοθέτη και ηθοποιούς που μπορούν με τις ερμηνείες τους να απογειώσουν τους ρόλους τους ακόμη και σε σημεία που αυτό δεν προδιαγράφεται από τους διαλόγους.
Info για την παράσταση:
- Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης
- Σκηνικά/κοστούμια: Ελίνα Δράκου
- Σχεδιασμός φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση
- Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τσαούσης
- Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Προκοπίου
- Βοηθός σκηνογράφου: Στέφανος Σιμιτσής
- Φροντιστήριο: Βασιλική Τσιλιγκρού
- Νομικός σύμβουλος: Δημήτρης Καλογεχαιρέτης
- Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λέπουρης
- Κατασκευή Σκηνικού: Διονύσης Ισλάμ
- Ζωγράφος Σκηνικού: Γιάννης Αθανασιάδης
- Make up- hair: Ηλίας Μπερτσάτος
- Εμφανίζονται με αλφαβητική σειρά: Φιόνα Γεωργιάδη, Γιώργος Παπαπαύλου, Πέτρος Σκαρμέας
- Παραγωγή: BOILING POINT
