Μετά από πολλά χρόνια απουσίας από την ελληνική σκηνή, ανεβαίνει στο λιτά και λειτουργικά ανακαινισμένο Ρεξ, ένα από τα θεωρούμενα λιγότερο σπουδαία και πλέον προβληματικά έργα του Σαίξπηρ το οποίο μάλιστα έγραψε με τη βοήθεια του Μίντλτον, Τίμων ο Αθηναίος.

Ο Τίμωνας, ένας ευκατάστατος και μεγάλης γενναιοδωρίας άρχοντας της Αθήνας χάνει την περιουσία του εξ’ αιτίας δωρεών σε φίλους και στην πόλη και αναγκάζεται να ζητήσει δανεικά. Δεν βρίσκει όμως ανταπόκριση ούτε καν από όσους ευεργέτησε, οι οποίοι μάλιστα τον διώχνουν με σχεδόν κανιβαλιστικές συμπεριφορές.
Έτσι οδηγείται από την απόλυτη αγάπη στο απόλυτο μίσος, απομονώνεται στο δάσος σε άθλια όσο και απελπιστική κατάσταση μισανθρωπίας αποφεύγοντας ακόμα κι εκείνους τους ελάχιστους που τον είχαν στηρίξει. Το έργο παρ’ ότι δραματουργικά δανείζεται από πολλά είδη και παραπαίει μεταξύ κωμωδίας και τραγωδίας, διαθέτει μερικούς σφικτά γραμμένους χαρακτήρες, με βασικό αυτόν του Τίμωνα.

Ο Στάθης Λιβαθηνός έφερε στη σκηνή του Ρεξ μία γοητευτικά μελαγχολική, σπαρακτικά ανθρώπινη και ατμοσφαιρική παράσταση. Με πολύτιμους βοηθούς τον επιβλητικό σκηνικό χώρο, όπου δεσπόζει ένα τεράστιο Τ (Τίμωνας/Σταυρός Μαρτυρίου), τα πολύ ενδιαφέροντα κοστούμια της Ε.Μανωλοπούλου με αναφορές σε πίνακες του Ρέμπραντ , τη μουσική του Λ.Φαληρέα (βασισμένη σε έργα των Μπαχ και Πουλένκ) και τις φωνές των ηθοποιών, απογειώνουν την παράσταση, προφέροντας μία φρέσκια και ταυτόχρονα κλασσικότροπη ματιά σε ένα έργο βαθιά ανθρωπιστικό και, κατά τη γνώμη μου υποτιμημένο, διαχρονικό έργο.

Μία καθαρά ομαδική δουλειά όπου συνδράμουν άπαντες με τους Ν.Καρδώνη (υπέροχα κυνικό και είρωνα), Σ, Κόικα, Μ.Σαββίδου (ιδανικός Φλάβιο), Α. Τρουπάκη, Δ.Παπανικολάου (υπέροχος Απιμέντο) και Χ. Σουγάρη (στιβαρός Αλκιβιάδης) να ξεχωρίζουν, ενώ ο Β. Ανδρέου είναι ένας σαρωτικός Τίμωνας με άπειρες διακυμάνσεις από την αγάπη , στο μίσος και την απέχθεια.

Μέχρι και 18 Νοεμβρίου 2018 και από 7-28 Φεβρουαρίου 2019

Τάσος Τσόπελας