29/03/2024

Είδα το «Λεονί Εν Αναμονή Ή Το Όμορφο Κακό» σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά – Κριτική

Λεονί Εν Αναμονή

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζορζ Φεϊντό ( 1862 – 1921 ), είναι γνωστός και στην Ελλάδα για τα Vaudevilles του, τις σπινθηροβόλες κωμωδιές του 19ου αιώνα, συνιστώντας έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους. Συχνά ανεβαίνουν κωμωδίες του σε Αθηναικές σκηνές με σαφή προτίμηση στο έργο του «Ράφτης Κυριών» (1886), το οποίο και φέτος παίζεται στο Θέατρο Από Μηχανής.

Με το έργο του «Λεονί εν αναμονή ή το όμορφο κακό» , που είναι μια μονόπρακτη κωμωδία ηθών, γραμμένη το 1911, θέλησε να κάνει μια ορθή παρατήρηση της κοινωνίας και κυρίως της αστικής τάξης της εποχής της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας ( 1852 – 1870 ), με το ενδιαφέρον του στραμμένο στην οικογένεια. Ο Φεϊντό κάνει χρήση των κωμικών καταστάσεων για να σατιρίσει την κραυγαλέα ανισότητα του ζευγαριού των πρωταγωνιστών, Λεονί Ντε Σαμπρινέ, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και του Ζυλιάν Τουντού, συζύγου της, λαϊκής καταγωγής. Το παιδί που η Λεονί «αναμένει» εντείνει τα ενδοοικογενειακά προβλήματα, καθώς αποφασίζει να γεννηθεί ένα μήνα νωρίτερα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση την οικογένεια Ντε Σαμπρινέ. Ο σύζυγος της Λεονί, Ζυλιάν έρχεται αντιμέτωπος με το χάος που δημιουργούν οι παράλογες έως σουρεαλιστικές απαιτήσεις της εγκυμονούσας συζύγου του, αλλά και με την ταπεινωτική στάση όλων, ξεκινώντας από τους αριστοκράτες γονείς που εισβάλλουν στο σπίτι εν αναμονή του χαρμόσυνου γεγονότος, την υπηρέτρια που τον διατάζει, ακόμα και την μαία, την τρομερή Μαντάμ Βιρτυέλ που ανακατεύει τους πάντες και τα πάντα, ανατρέποντας την ιεραρχία του σπιτιού, προσπαθώντας να επωφεληθεί από το παραμικρό που μπορεί να της προσφέρει το πλούσιο σπίτι που βρίσκεται. Ο δυστυχής Ζυλιάν δέχεται καταιγισμό μομφών, καπρίτσιων και μικροπρεπειών και για να σώσει το σπίτι του φτάνει το σημείο να καπελωθεί ένα δοχείο νυκτός, σύμβολο ταπείνωσης και εξευτελισμού. Γίνεται εκείνος ο πρωταγωνιστής καθώς είναι παρών σε όλες τις ίντριγκες, επιδεικνύοντας παραδειγματική ανοχή και δείχνοντας τη σάτιρα που θέλει να ασκήσει ο Φεϊντό , ότι δηλαδή οι γυναίκες ηγούνται του παιχνιδιού και ρυθμίζουν την αρμονία ή τη δυσαρμονία του σπιτιού, ενώ οι άντρες είναι πάντα «γυμνοί» και αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Γίνεται η στάση του ένα κωμικό στοιχείο που προκαλεί πικρό γέλιο.

Η παράσταση στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Κεφαλά έχει να κερδίσει ένα μεγάλο και δύσκολο στοίχημα, γιατί απ’ τη μια είναι ένα άγνωστο έργο για το ελληνικό κοινό,( ανεβαίνει για πρώτη φορά) και επιπλέον ένας Φεϊντό δύσκολα αναπαρίσταται σε μια σκηνή σαν κι αυτή του μικρού μεν , ατμοσφαιρικού δε Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας. Σε αρκετά σημεία, κατά την άποψη μου το κέρδισε το στοίχημα αυτό, προσμετρώντας στο κέρδος την καταλυτική παρουσία της Μάνιας Παπαδημητρίου, που ως μαία Βιρτυέλ προσφέρει ένταση , γέλιο στο κοινό, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του. Η αμφιβόλου προελεύσεως μαία που υποδύεται θα μας μείνει αξέχαστη.

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της παράστασης στο Τέχνες-Plus


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*