«Τρε-λαί-νο-μαι!» μου λέει όταν μου περιγράφει τη Σαρλότ που θα ερμηνεύσει σε λίγες μέρες στη Στέγη, στην παράσταση «Ο Δον Ζουάν» του Μιχαήλ Μαρμαρινού, και οι συλλαβές ηχούν σαν… πάρτι στα αυτιά μου! Χάρη στο γέλιο της, στον ενθουσιασμό της και στο πάθος της για το καθετί οι απαντήσεις της μοιάζουν κομμάτι μιας μικρής, ξεχωριστής παράστασης.
Η Ευαγγελία Καρακατσάνη κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου χρόνια πριν σαρώσει με τη «Λυσιστράτη» στην Επίδαυρο και κάθε φορά που τη βλέπω στη σκηνή επιβεβαιώνεται η αρχική μου εντύπωση.
Δον Ζουάν: Ένας ήρωας με ουδέτερο πρόσημο
– Από την παράσταση να περιμένετε κάτι άλλο από αυτό που έχετε στο μυαλό σας για τον Δον Ζουάν. Όταν ακούμε αυτό το όνομα, αναμένουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο.
Γι’ αυτό λέμε κιόλας «Αυτός είναι Δον Ζουάν», δηλαδή είναι εραστής, δεν υπολογίζει τίποτα και όλα τα σχετικά. Του αρέσουν όλες οι γυναίκες, είναι ένας γόης! Ψάξαμε όμως την ιστορία και δουλέψαμε και πάνω σε άλλα κείμενα, διότι η παράσταση δεν στηρίζεται μόνο στο έργο του Μότσαρτ. Ασχοληθήκαμε, για παράδειγμα, με το λιμπρέτο του Λορέντσο ντα Πόντε, προσπαθήσαμε να δούμε ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Δον Ζουάν, δίχως να τον κρίνουμε και χωρίς να του βάλουμε πρόσημο, είτε θετικό είτε αρνητικό.
Αυτό το θεωρώ πολύ ωραίο και νομίζω πως ανοίγει άλλους δρόμους στη σκέψη. Παλιά, όταν σκεφτόμουν αυτό τον ήρωα, είχε για μένα ένα μικρό αρνητικό πρόσημο. Τώρα όμως, έχοντας μπει στη συγκεκριμένη διαδικασία με αυτή την ιστορία και με τον εν λόγω θίασο, έχω την αίσθηση πως θα ήθελα πολύ να ήμουν αυτός ο Δον Ζουάν. Με την έννοια της ελεύθερης σκέψης.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Ευαγγελίας Καρακατσάνη στο Τέχνες-Plus
Leave a Reply