Η Κωνσταντίνα Ράικου μπορεί να ολοκλήρωσε, μόλις πριν ένα χρόνο, τις σπουδές της στην υποκριτική, είχαν προηγηθεί άλλες στη Φιλοσοφική Σχολή, αλλά κατάφερε να συμμετέχει ήδη σε μια μεγάλη παραγωγή ευρωπαϊκών διαστάσεων.
Ο λόγος για την όπερα «Flavio» που σκηνοθετεί ο Max Emanuel Cencic (Μαξ Ιμάνουελ Τσέντσιτς) στο φεστιβάλ «Bayreuth Baroque» στη Γερμανία από 7-17 Σεπτεμβρίου 2023.
Εμείς μιλήσαμε μαζί της και προσπαθήσαμε να πάρουμε μια μικρή γεύση για το πώς είναι να δουλεύει κανείς σε τέτοιες παραγωγές και με διεθνούς φήμης σκηνοθέτες.
Η Κωνσταντίνα μας περιγράφει την εμπειρία των προβών με τον σημαντικό σκηνοθέτη: «Από την πρώτη μέρα ο Max Emanuel Cencic μας έκανε να αισθανθούμε ομάδα. Εισήγαγε την οπτική του για το έργο και τις σκέψεις του επάνω στη δουλειά με έναν τρόπο που ήταν αδύνατο να μην ακολουθήσεις. Έτσι μας έφερε όλους στο ίδιο μήκος κύματος. Μεγάλο μέρος της πρώτης μας συνάντησης το αφιερώσαμε στη συζήτηση σχετικά με το χρονικό, ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο του έργου. Έτσι ξεκινούσαμε όλοι από κοινή βάση. Επιπλέον μας προτάθηκαν ντοκιμαντέρ που συμπλήρωναν τις θεωρητικές μας γνώσεις γύρω από τα γεγονότα που διαδραματίζονταν εκείνη την περίοδο στο πολιτικό στερέωμα. Όπως έχω ήδη αναφέρει, ο Max γνώριζε από την αρχή ακριβώς τι ήθελε να κάνει. Αυτό ήταν πολύ βοηθητικό για όλους μας»
Αλλά και το αυστηρό πρόγραμμα που ακολουθήσαν: «Παρόλο που ο χρόνος που είχαμε για τις πρόβες δεν ήταν πολύς, η δουλειά βγήκε ακριβώς όπως έπρεπε χωρίς χρονοτριβές. Κάθε μέρα ήταν πολύ καλά οργανωμένη. Για όσο διάστημα οι πρόβες γινόντουσαν ακόμη γκρουπαριστά, γνωρίζαμε ακριβώς ποιοι θα δουλέψουμε και πότε»
Τέλος, η ταλαντούχα ηθοποιός, μάς εξηγεί, γιατί αυτή η εμπειρία θα είναι για εκείνη πάντα ξεχωριστή:
«Θεώρησα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι υπήρχε μια αντιμετώπιση ίσος προς ίσο, απ’ όλους. Υπήρχε σεβασμός του ενός καλλιτέχνη προς τον άλλο όπως και μεταξύ των τεχνικών, των ανθρώπων της παραγωγής και γενικότερα μεταξύ όλων των ανθρώπων που εργάστηκαν για αυτό το αποτέλεσμα. Ο Max έδινε μερικές σαφείς οδηγίες για τη συνθήκη και την κατάσταση του χαρακτήρα και το υπόλοιπο, το δημιουργικό κομμάτι που ο ηθοποιός πλέκει με τη φαντασία του, το άφηνε επάνω μας. Προσάρμοζε ή περιόριζε μονάχα αν κάτι που φέρναμε επί σκηνής δεν ταίριαζε ακριβώς με το σύνολο. Ήταν πάντα ανοιχτός να λύσει οποιαδήποτε απορία και να εξηγήσει ξανά τη συλλογιστική του. Κάθε φορά που ξεκινούσα να πάω στην πρόβα είχα μια ανυπομονησία να δω τι θα συμβεί παρακάτω. Παρόλο που είχαμε διαβάσει όλοι το έργο, η σκηνοθεσία φέρνει στα μάτια του θεατή πολύ διαφορετικές οπτικές. Υπάρχουν δράσεις που μερικές φορές δεν συναντάμε στο κείμενο από γραφής, όμως εξυπηρετούν απόλυτα τη χρονική αλληλουχία των γεγονότων και την πλοκή. Όταν αυτό ολοκληρώθηκε, ανυπομονούσα να το δω να ζει»
Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ «Bayreuth Baroque»: https://www.bayreuthbaroque.de/en/?fbclid=IwAR2mWUR0Mvt_6yYUrAvV_Fc1TALI0Bsz9ZYmr99aD0XBfusRCRwyWtopnWU
