29/03/2024

Λίλλυ Μελεμέ: Όταν δεν καταλαβαίνω τι γίνεται στη σκηνή, δυσανασχετώ

Λίλλυ Μελεμέ: Όταν δεν καταλαβαίνω

Με δύο «χτυπήματα» σε κεντρικά θέατρα της πόλης και πολλές πετυχημένες παραστάσεις στο ενεργητικό της η Λίλλυ Μελεμέ βρίσκεται εν μέσω εντατικών προβών για την πρεμιέρα της δεύτερης παραγωγής της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου.Ο «Εξηνταβελόνης» της θα πάρει τη σκυτάλη από το «Στέλλα Κοιμήσου» και θα κάνει πρεμιέρα στις 22 Δεκεμβρίου. Παράλληλα στο Θέατρο Δημήτρης Χορν το πρωτοπαιγμένο έργο «Από τη σιωπή ως την άνοιξη» σημειώνει τεράστια επιτυχία.

Σε μια από τις λίγες γωνιές του Θεάτρου Τσίλλερ που είναι φιλόξενες για τους καπνιστές, λίγο πριν την πρόβα, η Λιλλύ Μελεμέ  μου εξηγεί το συναισθηματικό δέσιμο με το Εθνικό και πώς βιώνει την επιστροφή της μετά από μια δεκαετία. Γύρω της υπάρχουν αμέτρητες σημειώσεις για το έργο. Σκίτσα, ονόματα ηθοποιών και χρονοδιαγράμματα σηματοδοτούν ότι η πρεμιέρα πλησιάζει. Εκείνη όμως σχεδιάζει χαμογελαστά smiley γιατί ξέρει για μια ακόμα φορά ότι όλα θα πάνε πρίμα. 

Πώς αλλιώς; Το δέσιμο των συντελεστών της παράστασης και η μεταξύ τους σχέση εγγυώνται το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Είστε στενά συνδεδεμένη με την Πειραματική του Εθνικού Θεάτρου, από την περίοδο που την ευθύνη είχε ο Στάθης Λιβαθινός. Νιώθετε πως επιστρέφετε εδώ; Υπάρχει ένα συναισθηματικό δέσιμο;
Καταρχήν ο Στάθης Λιβαθινός ήταν δάσκαλός μου στη Δραματική Σχολή, δηλαδή στη Σχολή του Κώστα Καζάκου, την οποία τελείωσα ως ηθοποιός. Μετά ήρθα στο εργαστήρι της Πειραματικής. Η τελευταία παράσταση που είχα αναλάβει στο Εθνικό Θέατρο ήταν το 2006. Επρόκειτο για τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου σε μετάφραση Κωνσταντίνου Κοκκινάκη του 1815. Έχουν περάσει δέκα χρόνια. Σίγουρα το δέσιμο είναι πολύ ισχυρό, γιατί εδώ έκανα τα πρώτα μου βήματα ως σκηνοθέτις και χαίρομαι που επιστρέφω ύστερα από μια πορεία στο ελεύθερο θέατρο. Επίσης αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που θα ασχοληθώ με το συγκεκριμένο κείμενο. Είναι σαν να ξαναπιάνω το νήμα από εκεί όπου το είχα αφήσει. Ο «Ταρτούφος» ήταν μεταφρασμένος από τον Κοκκινάκη το 1815 και ο Οικονόμου μετέγραψε τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, που τον ονόμασε «Εξηνταβελόνη», το 1816.
Πώς καταλήξατε στη συγκεκριμένη επιλογή;
Νομίζω πως ήταν μια κοινή ανάγκη και της διεύθυνσης του Εθνικού Θεάτρου αλλά και δική μου να κάνουμε κωμωδία. Μου πρότειναν να ανεβάσω κάτι στη Νέα Σκηνή, δηλαδή ελληνικό ρεπερτόριο, το οποίο αγαπώ πάρα πολύ. Πιστεύω στο ελληνικό έργο, θεωρώ πως πρέπει να δίνονται ευκαιρίες σε αυτό, είτε είναι παλαιότερο όπως το συγκεκριμένο κείμενο είτε είναι άπαιχτο και νεότερο. Συνεπώς ήταν μια ευχάριστη συγκυρία. Συζητήσαμε και καταλήξαμε από κοινού σε τούτο το έργο, που είναι κλασικό, κωμωδία, και έχει να ανέβει πάρα πολλά χρόνια στο Εθνικό Θέατρο.
Η κωμωδία είναι ένα είδος με το οποίο δεν έχετε ασχοληθεί ιδιαίτερα, πέρα από τη «Ρώσικη ρουλέτα» που κάποια μονόπρακτα ήταν κωμικά. Επομένως δεν έχετε ξαναδουλέψει με ηθοποιούς που χαρακτηρίζονται «κωμικοί». Πώς είναι αυτή η συνάντηση;
Μου αρέσει να συνδιαλέγομαι με καινούργιους και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ούτε με τον Χρήστο (Βαλαβανίδη) ούτε με την Ηρώ (Μανέ) ούτε με τον Σπύρο (Μπιμπίλα) έχω ξανασυνεργαστεί. Παρόλο που έχουν παίξει και σε δραματικά έργα και έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία, έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού ως κωμικοί ηθοποιοί. Πιστεύω πως έχω να μάθω πολλά από αυτούς και ίσως και εκείνοι πήραν κάτι από μένα. Ο «Φιλάργυρος» δεν είναι αμιγώς κωμωδία, έχει και δραματικά στοιχεία. Αφορά ανθρώπινους χαρακτήρες, ανθρώπους με πάθη. Ο «Εξηνταβελόνης», δηλαδή ο «Φιλάργυρος», είναι ένας άνθρωπος που πάσχει, που νοσεί, που είναι άρρωστος με το χρήμα. Δεν είναι απλώς ένα καπρίτσιο, δεν είναι απλώς ένας τύπος φιλάργυρου, είναι ολοκληρωμένος χαρακτήρας, με τα υπέρ και τα κατά του. Αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη ιδεολογία, μια στάση ζωής, και έρχεται σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους. Είναι μόνος εναντίον όλων. Υπό αυτή την έννοια υπάρχουν στοιχεία θεατρικών χαρακτήρων, ανθρώπινης συμπεριφοράς, που με ενδιαφέρουν, τα οποία περικλείουν και την πίκρα και τη γλύκα, και το χιούμορ και το δάκρυ. Αυτό πάντα το αναζητώ στα έργα που επιλέγω, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο Τέχνες-Plus

1 Trackbacks & Pingbacks

  1. Λίλλυ Μελεμέ: Όταν δεν καταλαβαίνω τι γίνεται στη σκηνή, δυσανασχετώ - QuoterLand

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*