Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το εξάχρονο παιδί που βρίσκεται στο Παίδων είναι γόνος τής Ρούπα και του Μαζιώτη. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν οι γονείς είναι τρομοκράτες ή φανατικοί χριστιανοί του δόγματος «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια». Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν το εξάχρονο από αυτή την ηλικία πιστεύει στον μαρξισμό και την επαναστατική πάλη, όπως η μάνα του κι ο πατέρας του.

Σημασία έχει πως στη σύγχρονη (λέμε τώρα…) Ελλάδα βρίσκεται στα χέρια του Εισαγγελέα και των δικαστικών αρχών ένα παιδί εξάχρονο! Το θέμα (και το θύμα) δεν μπορεί να περιμένει χρονοβόρες συσκέψεις και συμβούλια για να σταλεί από… χθες στη γιαγιά του. Δεν ξέρω. Αύριο αυτή η… εισαγγελική «κράτηση» του παιδιού, έστω και προσωρινή, μπορεί να λυθεί, αλλά έστω και μια ώρα κράτησης ενός εξάχρονου μακριά από τα στενά συγγενικά του πρόσωπα, την ώρα που έχει χάσει την επαφή με μάνα και πατέρα, είναι απρεπές παράπτωμα της πολιτείας και των θεσμών της. Είναι καραμπινάτη ποδοπάτηση ατομικών δικαιωμάτων και απόδειξη πως οι θεσμοί τής δικαιοσύνης δεν είναι και τόσο τυφλοί όσο μας λένε…
Ναι, προσπερνάω τα συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εκτός τόπου και χρόνου «επαναστατικές» ενέργειες Ρούπας και Μαζιώτη. Δεν έχει νόημα να συζητήσουμε αυτή τη στιγμή για τις ευθύνες ενηλίκων που θεωρούν πως το αίμα και οι δολοφονίες «θα λύσουν τα χέρια των λαών». Αφέλειες που ανήκουν σε μια διαφορετική συζήτηση. Εδώ τώρα, αναφερόμαστε στη στέρηση οικογενειακού χώρου στον εξάχρονο, που ισοδυναμεί με ραπίσματα από την εξουσία σε ένα παιδί, ενώ θα έπρεπε να σημάνει ταχύτητα στην απόφαση από το υπουργείο Δικαιοσύνης και πίεση από την, τέλος πάντων… αριστερή κυβέρνηση, αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Διατηρούμε όλοι την αγωνία μας για την εξέλιξη μιας τέτοιας υπόθεσης που περιέχει πανανθρώπινα ζητήματα, σε μια εποχή που εκατομμύρια μικρών παιδιών έχουν προ πολλού γίνει θύματα πολέμων και ξεριζωμών…

Νότης Μαυρουδής