Ο ανασχηματισμός που έκανε ο πρωθυπουργός μέσα στην βδομάδα είναι ενδεικτικός μιας εξισορρόπησης που θέλει να πραγματοποιήσει από δω και πέρα, μέχρι τις εκλογές όποτε κι αν γίνουν αυτές. Σίγουρα πάντως δεν προεξοφλούν εκλογές για το επόμενο διάστημα κατ’ εμέ. Δεν θα ήταν συνετό άλλωστε να πάει σε αυτές, με τόσα ανοιχτά μέτωπα στο προσκήνιο, χωρίς να έχει μια καθαρή νίκη σε τουλάχιστον ένα από αυτά. Κυρίως στην μάχη με την πανδημία γιατί τα ελληνοτουρκικά δεν ενδείκνυνται για ξεκάθαρες νίκες. Συνήθως σε αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν κατά κανόνα να μην κάνουν κάποιο τρανταχτό και μη αναστρέψιμο λάθος στην διαχείριση τους και μέχρι εκεί. Είναι τρομακτικά λεπτό ζήτημα, ειδικά γα δεξιά ή κεντροδεξιά αν θέλετε κυβέρνηση και δύσκολα βλέπουμε τολμηρές πολιτικές εξαιτίας αυτής της λεπτότητας. Με την οικονομία νεκρή λόγω ιού επίσης, δεν μπορεί να πάρει σάρκα και οστά το «οικονομικό θαύμα» που θα έφερνε η κυβέρνηση, οπότε οι επιλογές είναι ελάχιστες για επίτευξη νικών. Ο ανασχηματισμός λοιπόν δείχνει:
- Τον αυστηρά οριοθετημένο «ζωτικό χώρο» που θέλει ο πρωθυπουργός να παραχωρήσει στην δεξιά πτέρυγα και ειδικά στους κοινοβουλευτικούς, με σκοπό την εκτόνωση όσων τον κατηγορούν για κεντρώα πολιτική, που ξεφεύγει από τα συντηρητικά ιδεολογικά πλαίσια της ΝΔ. Δεν χωνεύεται εύκολα η στήριξη σε γυναίκα πρόεδρο δημοκρατίας, ούτε και οι διαμάχες με την εκκλησία λόγω ιού. Η τοποθέτηση Γιατρομανωλάκη απλά επιβεβαιώνει την πρόθεση. Είναι μια επιβεβλημένη διατήρηση ισορροπίας, μετά την δεξιά «εισβολή» στο κυβερνητικό σχήμα. Άλλωστε ο πρωθυπουργός δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεφύγει από το «δόγμα»: «Είμαι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων».
- Μην ξεχνάμε επίσης πως οι κοινοβουλευτικοί φέρνουν τις ψήφους και όχι οι τεχνοκράτες. Άλλη μία ισορροπία είναι αυτή που πρέπει να διατηρήσει ανάμεσα στον τεχνοκρατισμό και την θεοποιημένη επιστημοσύνη και τον παραδοσιακό χαρακτήρα της λαϊκής δεξιάς που νιώθει να παραμερίζεται από τα «νέα ήθη» της ηγεσίας. Ηγεσίας που «αγαπά» τον τεκμηριωμένο επιστημονικό λόγο έναντι της λαϊκίστικής δεξιάς γλώσσας. Σκεφτείτε την τοποθέτηση Βούλτεψη στο Μετανάστευσης και ασύλου. Κίνηση με πολλαπλές στοχεύσεις και όχι μόνο τις προφανείς.
- Δεν πρέπει να παραβλέπουμε φυσικά και τα αξιολογικά κριτήρια, αν και οι ανασχηματισμοί παραδοσιακά στην Ελλάδα έχουν συμβολικό χαρακτήρα και χρησιμοποιούνται για εσωκομματικά μηνύματα αλλά και γενικότερα μηνύματα στην κοινωνία. Μια αξιολογική απομάκρυνση φαίνεται να ήταν αυτή του Βρούτση από το εργασίας.
- Εντύπωση μου προκάλεσε η τοποθέτηση Συρίγου σε «αθόρυβο» πόστο στο Παιδείας. Παρά το ότι είναι πανεπιστημιακός, το προφανές θα ήταν λόγω ιδιότητας (διεθνολόγος), να μπει στο σχήμα του υπουργείου εξωτερικών. Ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω την επιλογή. Κάτι μου έρχεται στο μυαλό αλλά είναι ανυπόστατη εικασία οπότε την κρατώ για τον εαυτό μου. Εκτός αν υπήρξε η σκέψη να χρησιμοποιηθεί για λόγους που παραπέμπουν στο περιστατικό του Παντείου το 2017 και στην «σταυροφορία» πάταξης της ανομίας στα πανεπιστήμια, που δρομολογείται. Όπως και να χει, αναρωτιέμαι γιατί να μην αξιοποιηθεί σε πόστο όπου μπορεί να δώσει πολλά, σε μια περίοδο κρίσιμη για τα ελληνοτουρκικά; Εντύπωση επίσης προκαλεί σε όσους δεν ξέρουν τα πράγματα από μέσα όπως εγώ, η απομάκρυνση Θεοδωρικάκου και η τοποθέτηση Βορίδη στο τόσο κομβικό υπουργείο των εσωτερικών. Είναι και η βασική αιτιολόγηση της ακροδεξιάς στροφής για κάποιους. Πάντως ότι κι αν εκπροσωπεί ο Βορίδης και ότι κι αν έχει συμβεί με τον Θεοδωρικάκο, δεν ταιριάζει στο προφίλ που θέλει ή ήθελε να έχει ο πρωθυπουργός, η επιλογή αυτή. Εδώ είναι κραυγαλέα η δεξιά στροφή. Άλλο το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης και άλλο το εσωτερικών.
- Εν κατακλείδι θα μπορούσαμε να πούμε πως ήταν ένας ανασχηματισμός ψήφου εμπιστοσύνης προς το κυβερνητικό σχήμα, που παραβλέπει πολλές από τις αστοχίες της κυβέρνησης ειδικά στην διαχείριση της πανδημίας. Ήταν σαν να μην ήθελε ο πρωθυπουργός να παραδεχτεί τα λάθη του, κάνοντας πολλές και θορυβώδης αλλαγές.
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply