Είχα γράψει πριν από λίγο καιρό για τον σχολείο του γιού μου και ποιες είναι οι διαφορές στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Αγγλία.
Γενικά δεν μου αρέσει να επανέρχομαι αλλά τώρα δεν μπορούσα να το αποφύγω.
Θα αφήσω τις πολλές αναλύσεις γιατί τις έχω κάνει ήδη εδώ . Θα μείνω σε μια προγραμματισμένη συνάντηση που είχαμε με τις δασκάλες του γιού μου (2 είναι) και την υπεύθυνη για την 2α δημοτικού.
Μας κάλεσαν λοιπόν στο σχολείο για να μας μιλήσουν για τις «παναγγλικές» εξετάσεις που θα δώσουν τα παιδιά στο τέλος τους έτους.
ΝΑΙ ΦΙΛΕ. Θα δώσουν εξετάσεις στο τέλος της 2ας δημοτικού.
Αγχώθηκα εγώ και αγχώθηκε πολύ περισσότερο η γυναίκα μου (λογικό και αναμενόμενο). Τι επίπτωση θα έχει αυτό στην γενική βαθμολογία τους παιδιού και πόσο αγχωτικό θα είναι άραγε?
Μα πώς γίνεται ένα σχολείο που είναι τόσο χαλαρό και δεν πιέζει τα παιδιά να κάνει εξετάσεις στην 2α δημοτικού;
Τα πρώτα λόγια που μας είπαν ήταν «Δεν χρησιμοποιούμε τον όρο test ΠΟΤΕ μπροστά στο παιδί».
Τα παιδιά, μας είπαν, είναι άψογα προετοιμασμένα. Το test γίνεται επειδή πρέπει να δούνε το επίπεδο των παιδιών (σε αυτό το σημείο μας εξήγησαν ότι έχουν σοβαρές διαφωνίες με τον τρόπο που η κυβέρνηση επέλεξε να εξετάσει τα παιδιά) και δεν έχει καμία επίπτωση στην αποτύπωση της συνολικής τους προόδου. Ένα παιδί μπορεί να έχει μια άσχημη ημέρα, μπορεί να αποτύχει σε ένα test, δεν θα κριθεί από αυτό. Θα κριθεί από την συνολική του παρουσία.
Μετά οι δασκάλες μας εξήγησαν πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά στο σπίτι. Παιχνίδια και ωραίες απλές τεχνικές όπως το να πηγαίνεις με το παιδί στο super market και να το ρωτάς πόσα ρέστα θα πάρεις κ.α.. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του σχολείου.
Κάπου εδώ να τονίσω ότι από μαρτυρίες φίλου γνωρίζω πως δεν είναι όλα τα σχολεία έτσι. Επειδή από την απόδοση των παιδιών κρίνεται το σχολείο, άλλοι υπεύθυνοι έχουν την ακριβώς αντίθετη αντιμετώπιση. Αγχώνουν γονείς και παιδιά με σκοπό να πάρουν καλό βαθμό.
Τα άσχημα της αξιολόγησης.
Βγαίνοντας από την αίθουσα κατάλαβα γιατί είμαι τυχερός που το παιδί μου πηγαίνει σε αυτό το σχολείο.
