28/03/2024

Αναρρίχηση: εκεί που νικάς τους φόβους σου


Τα παιδιά πριν ακόμα να κάνουν τα πρώτα τους βήματα ξέρουν να σκαρφαλώνουν ενστικτωδώς.
Παρατηρείστε ένα παιδί πως “βάζει” το σώμα του για να ανέβει κάπου. Πρώτα βάζει το ένα πόδι και μετά τεντώνει το χεράκι του για να πιαστεί. Κάπως έτσι είναι τα πρώτα μαθήματα αναρρίχησης. Ο εκπαιδευτής σου μαθαίνει ότι για να ανέβεις πρέπει να στηριχτείς στα πόδια σου σωστά, διαφορετικά δεν θα καταφέρεις τίποτα.

Τα δικά μου λοιπόν πρώτα βήματα στον χώρο της αναρρίχησης έγιναν στο σπίτι, σε παιδική ηλικία. Όταν σκαρφάλωνα στον “πανύψηλο” καναπέ, στο σύνθετο της μαμάς μου και στον “τρομακτικό” πάγκο της κουζίνας.
Ενώ όταν ξεθάρρεψα είπα να δοκιμάσω την αντοχή μου στα ύψη έτσι αποφάσισα να κάνω μια βόλτα απ την εξωτερική πλευρά του μπαλκονιού κρεμασμένη στο κενό με τα χεράκια στο κάγκελο και τα πέλματα στο στενό μάρμαρο που στηρίζονται τα κάγκελα.

Για εμένα ήταν μια υπέροχη εμπειρία, για τους γονείς μου όχι τόσο. Λίγο πριν την εφηβεία άρχισα να σκαρφαλώνω σε ότι βράχο έβρισκα στις παραλίες σταδιακά όμως σταμάτησα.

ANARRIXISI-3

Μεγαλώνοντας διαπίστωσα ότι όταν πλησίαζα στην άκρη του μπαλκονιού ένιωθα τα πόδια μου να κόβονται. Δεν περπατούσα στην άκρη ενός γκρεμού, ούτε ανέβαινα σε βράχους πλέον διότι η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει όπως χτυπούσε. Ο φόβος με είχε νικήσει!

Πριν από 8 χρόνια αποφάσισα να αντιμετωπίσω τον φόβο μου.

ANARRIXISI-4

Έτσι ξεκίνησα τα μαθήματα αναρρίχησης σε μια κλειστή πίστα. Την πρώτη φορά όταν βρέθηκα σε ύψος δυο μέτρων ένιωθα τα πόδια μου να χορεύουν τσαρλεστον. Το σώμα μου ήταν βαρύ. Ακόμη και τα μεγαλύτερα πιασίματα μου έμοιαζαν μικρά σαν ψείρες. Ήθελε επιμονή και προπόνηση.

Όταν νίκησα τον φόβο το σώμα μου ξεκλείδωσε. Τα περισσότερα χρόνια έκανα αναρρίχηση μόνο σε πίστα. Αμέτρητα είναι τα βράδια που πήγα να σκαρφαλώσω μετά την δουλειά μέσα στο άγχος και την κούραση όταν έφευγα όμως ήμουν χαλαρή, ευδιάθετη και ξεκούραστη.

Στην αναρρίχηση το μυαλό σου είναι αναγκαστικά εστιασμένο σε κάθε κίνηση που κάνεις, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο έτσι αποφορτίζεσαι…αδειάζεις. Ταυτόχρονα έχεις γυμνάσει κάθε εκατοστό του κορμιού σου.

ANARRIXISI-1

Πριν από δυο χρόνια μια παρέα καλών φίλων και σκοινοσυντρόφων (ασφαλιστής + αναρριχητής = σκοινοσύντροφοι) με μύησαν στα βράχια.

Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη φορά που πήγα στο βουνό. Για να φτάσεις στο αναρριχητικό πεδίο της Κορακοφωλιάς στην Πάρνηθα πρέπει να περπατήσεις μέσα στο δάσος. Ακόμη και αυτή η πρώτη επαφή με την φύση σε χαλαρώνει.
Από την βοή της πόλης, βρίσκεσαι ν' ακούς πουλάκια να κελαηδούν, την μελωδία του ανέμου καθώς περνά ανάμεσα απ τα κλαδιά των δέντρων. Αν είσαι τυχερός μπορεί να συναντήσεις ελάφια και φιλικά… αγριογούρουνα καθώς περπατάς και αγριοκάτσικα πάνω απ το κεφάλι σου καθώς σκαρφαλώνεις – αρκεί να μην φας καμιά πέτρα στο κεφάλι.

Η αναρρίχηση στο βράχο σου δίνει πολλά! Κάθε κίνηση που σε πάει πιο κοντά στο ρελέ (στο τέλος της διαδρομής) σε κάνει να νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου.

Στην Αττική υπάρχουν πολλά αναρριχητικά πεδία σε όλα τα γύρω βουνά ενώ για κάτι πιο θαλασσινό υπάρχει και η Κακιά Θάλασσα εκεί οι διαδρομές είναι ψηλές και το πέλαγος στα πόδια σου.

ANARRIXISI-2

Η αναρρίχηση είναι ένα επικίνδυνο άθλημα γι αυτό κανείς δεν θα πρέπει να επιχειρήσει να σκαρφαλώσει χωρίς να έχει εκπαιδευτεί πρώτα. Μαθήματα γίνονται απ' όλους τους ορειβατικούς συλλόγους ανα την Ελλάδα και σε κλειστές πίστες από τους βετεράνους τους αθλήματος.

Ειρήνη Αδρουλάκη


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*