Λοιπόν κάτι βροχερές θερινές ημέρες (δεν ξέρω αν βρέχει τώρα που το διαβάζετε!) θυμάμαι τα χρόνια που δεν είχα αυτοκίνητο, που ζούσα στην επαρχία και οι μετακινήσεις μου γίνονταν με λεωφορεία του ΚΤΕΛ! Πρόβλημα μέγιστο η βροχή που το δυσκόλευε περισσότερο και η όλη λογική του προσωπικού του ΚΤΕΛ και μην το πάρετε προσωπικά αγαπητοί μου αλλά ειδικά τη δεκαετία του '80 και μέχρι τα μέσα του '90 η κατάσταση ήταν τραγελαφική! Και εξηγούμαι:
Φτάνεις -επιτέλους- στο σταθμό του ΚΤΕΛ Κηφισού κολυμπώντας και πας στο γκισέ εισιτηρίων. Δίνεις το πάλαι ποτέ δοξασμένο πεντοχίλιαρο και ακούς τον βαριεστημένο υπάλληλο:
-Πάλι πεντοχίλιαρο ρε κύριος; Ψιλά δεν έχεις και δεν έχω κάνει ακόμα σεφτέ;!!!
Αφού με χίλια ζόρια βρίσκει τα ρέστα ο υπάλληλος ενώ ταυτόχρονα σου έχει κατεβάσει όλα τα καντήλια Καινής και Παλαιάς Διαθήκης, αναρωτιέσαι πραγματικά αν μπήκες σε ταμείο σταθμού λεωφορείων ή σε ταμείο συνοικιακού μπακάλικου! Άκου σεφτέ!!!
Έρχεται η ώρα αναχώρησης, επιβιβάζεσαι στο όχημα και ξεκινάς με μουσική υπόκρουση Γιώτας Λύδια! Από το "συ μου χάραξες πορεία" μέχρι το λούμπεν "ο ταυρομάχος ξεψυχά"!!!! Όντως όμορφη η διαδρομή προς Κόρινθο απ' τον παλιό το δρόμο. Σουρεαλιστική! Με ναυάγια, με ερειπωμένα ξενοδοχεία, με κλειστά εργοστάσια, με σπίτια που ποιος ξέρει από πότε έχουν να ανοίξουν!
Στις στάσεις ανεβαίνουν και κατεβαίνουν "λογιώ λογιώ μεζέδες" που έλεγε κι ο Παπαγιαννόπουλος στη “βίλα των οργίων” που ασφαλώς κάπου εκεί γύρω σε αυτή τη διαδρομή πρέπει να βρίσκεται! Μέσα στους ανθρώπινους “μεζέδες” συμπεριλαμβάνονται και οι τουρίστες φυσικά. Όταν πλέον φτάνουμε στον Ισθμό η κωμωδία αγγίζει την τραγικότητα! Ο εισπράκτωρ προσπαθεί να συνεννοηθεί στα Αγγλικά για να πει απλά ότι εδώ είναι ο Ισθμός που θέλετε να κατεβείτε. Και ξεκινά ο μάστορας σε άπταιστα Αγγλικά:
-You go….you down!
Και συνεχίζει συλλαβιστά και με χειρονομίες:
-Ε δ ώ Ι σ θ μ ό ς! H e r e …κ ά τ ω!!!
Φυσικά αφού μετά κόπων και βασάνων καταλάβαινε ο τουρίστας και αποβιβαζόταν, η διαδρομή συνεχιζόταν μέχρι την πόλη με το χαρακτηριστικό:
-Φύγεεεεεεεεε!!!!!
Έτσι μέσα σε κλίμα πολιτισμού και διανόησης φτάσαμε στον προορισμό μας. Και αφού βγεις από το όχημα και έχει σταματήσει και η βροχή, φτάνεις σπίτι και συνειδητοποιείς:
-Φτου! Πάλι ξέχασα την ομπρέλα στο λεωφορείο!
Αναμνήσεις που έρχονται και φεύγουν με μια βροχή!
Βασίλης Κριμπάς
Leave a Reply