28/03/2024

Α! Ένας σκαντζόχοιρος – Ιστορίες Αγάπης με ζώα

Α! Ένας σκαντζόχοιρος

Ο Λάκης, τον οποίο αποκτήσαμε κάμποσα χρόνια πριν, στα 12 τα μετράω, είναι ένας λαϊκός, καλόγνωμος τύπος, που φέρνει σε λαμπραντόρ, αλλά το πεσμένο δεξί αυτί του μαρτυράει περίτρανα το ημίαιμό του. 

Βράδυ καλοκαιριού έξω από τον κήπο άκουσα σιγανόφωνες ομιλίες, δεν έδωσα σημασία και μέσα στο σκοτάδι (η λάμπα του δρόμου σπανίως είναι αναμμένη) είδα ένα λευκό πραγματάκι να τρέχει βολίδα. Βγήκα κι εκείνη την ώρα το ‘πραγματάκι’ που ήταν σκυλάκι ξαναπέρασε ξυστά δίπλα μου και συνέχισε το τρεχαλητό του. Έξω από την πόρτα του κήπου δυο κορίτσια κάτι προσπαθούσαν να μου πουν, αλλά δεν καταλάβαινα, είχα κι έννοια τον σκυλάκο μη βρει τρύπα απ’ τους θάμνους του φράχτη και βγει στη λεωφόρο.
Κάτι σε: «Τον βρήκαμε και μας ξέφυγε», μου είπαν τα κορίτσια που κρατούσαν κι ένα αλουμινόχαρτο με κόκκαλα στο χέρι. Τους το πήρα, ξεχώρισα έναν χόνδρο κι όταν ξαναφάνηκε ο μικρούλης σκύλος τού τον πρόσφερα διακόπτοντας την τρεχάλα του. Κοντοστάθηκε, τον έπιασα. Τον πήρα αγκαλιά και στράφηκα προς τα κορίτσια, που, αναμενόμενα, είχαν εξαφανιστεί. 
Ο Λάκης, όσο συνυπήρχε στον κήπο με τον Μπλακ, είχε ακόμη πιο πεσμένο τ’ αυτί του, όταν όμως έφυγε εκείνος από φόλα, ο Λάκης πήρε τα πάνω του. 
Πλεόν, γαυγίζει 7 το πρωί για να φάει, 1.30 το μεσημέρι για να φάει, 6 για να πάει βόλτα, 7 για να φάει βραδινό, 8 για να του πω ‘Καληνύχτα’ με ένα μπισκότο. Μετά τις 9 το βράδυ ησυχία. Μπαίνει στο σπίτι του και σπανίως κάτι διακόπτει τον ύπνο του. Τώρα, εάν νιώσει σκύλο να έχει βγει βόλτα εκείνη την ώρα τον κατσαδιάζει, δεν το συζητώ. Από τη ζήλεια του, μάλλον.
Κι ήρθε ένα βράδυ που εκεί κατά τη 1 τη νύχτα ο Λάκης γάβγιζε. Όχι, επιθετικά. Με ένα ύφος: Ωχού, μη με ενοχλείτε, θέλω να κοιμηθώ, στην αρχή, αλλά μετά η νύστα του βγήκε σε ζοχάδα και δεν έβαζε γλώσσα μέσα του.
Βγήκα να δω τι τον ενοχλούσε, μέσα στο σκοτάδι κι από τη νύστα μου δεν είδα τίποτα, ξαναπήγα στο κρεβάτι. Ο Λάκης επέμενε να γαβγίζει. Ξαναβγήκα, γιατί ντράπηκα τους γείτονες.
Δίπλα στο σπίτι του είναι ένας τεράστιος φοίνικας που όσο κι αν τον έχει κατουρήσει δεν λέει να σταματήσει να φαρδαίνει και να ψηλώνει. Τον πετσοκόβουμε δυο-τρεις φορές το χρόνο, απτόητος αυτός ψηλώνει και χοντραίνει. 
Ο σκύλος λοιπόν κοίταζε τον φοίνικα και γάβγιζε. 
«Μπα, εφιάλτη είδε αυτός», είναι μια πρώτη πρόχειρη σκέψη. Τον ηρεμούσα. Έμπαινε στο σπίτι του και ξανάβγαινε αμέσως να μυρίσει το φοίνικα και να ξαναρχίσει το γάβγισμα. 
Αμ, ναι, θα ‘ναι κανα ποντίκι. Έχω βρει ποντίκι δίπλα στο Λάκη πρωί που από βραδύς το κυνηγούσαν οι γάτες γύρω γύρω στο σπίτι και το αποτελείωσε ο Λάκης. 
Δεν ήταν ποντίκι. Ήταν κάτι αρκετά μεγαλύτερο, όπως διαπίστωσα όταν έφερα και φακό για να μάθω επιτέλους τι τον είχε πιάσει βραδιάτικο. Αρουραίος; Μπα.
Απίστευτο! Πίσω από το φοίνικα είχε κρυφτεί ένας σκαντζόχοιρος. Ο Λάκης δεν τολμούσε να τον πλησιάσει, προφανώς διότι θα το είχε αποτολμήσει κάποια στιγμή, θα τον τρύπησαν τα αγκάθια του κι έκτοτε του φώναζε να φύγει. Εκείνος όμως δεν έφευγε. Είχε βρει κρυψώνα και είχε κουρνιάσει.
Και πού να βάλεις χέρι να πιάσεις τον σκαντζόχοιρο; Τσιμπάνε τα φύλλα του φοίνικα, έτσι κι αλλιώς, τσιμπάνε και τ’ αγκάθια του σκαντζόχοιρου… Κι αυτός σφηνωμένος ανάμεσα στο δέντρο και στη μεσοτοιχία με το διπλανό σπίτι μια αγκαθωτή μπάλα είχε γίνει.
Ο Λάκης, για εκείνο το βράδυ μετακόμισε μέσα στο σπίτι για ύπνο κι έμεινα να χαζεύω τον απρόσμενο επισκέπτη. Μα, καλά δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη όλοι οι σκαντζόχοιροι; Όχι όλοι, λέει η Βικιπαίδεια. Και οι πιο παχουλοί είναι κορίτσια, οι πιο αδύνατοι αγόρια. Τούτος δω μάλλον αγόρι είναι και μικρός σε ηλικία. 
Όταν έφυγε ο φωνακλάς από το περιβάλλον του, ο σκαντζόχοιρος μάλλον θα ηρέμησε και αναδιπλώθηκε. Αστεία μουσούδα και δυο μικρά μάτια που με κοιτούσαν εξεταστικά. Είχα πάρει καρέκλα και καθισμένη σε απόσταση τον χάζευα, όσο μπορούσα μέσα στο σκοτάδι. 
Τι να φιλέψεις έναν σκαντζόχοιρο; Είναι παμφάγο. Και έντομα τρώει και φίδια και σαλιγκάρια και ποντίκια, αλλά και χόρτα, ρίζες, μούρα…  Ένα μήλο λοιπόν, καλά πλυμένο διότι οι σκαντζόχοιροι αν δεν πάνε από αυτοκίνητο, όσο προσπαθούν να διασχίσουν ένα δρόμο με το δικό τους ρυθμό, πάνε από εντομοκτόνα.
Κι από πού μας ήρθε αυτός; Από το διπλανό βουνό; Ξέμεινε από τροφή; Ή λες να ‘ναι οικόσιτος;
Στην εγκυκλοπαίδεια διάβασα: «Η αγορά κατοικίδιων σκαντζόχοιρων έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Πάντως, είναι δύσκολο να έχει κανείς οικόσιτους σκαντζόχοιρους, γιατί αντιμετωπίζουν προβλήματα στις αλλαγές κλίματος και θερμοκρασίας και δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα σε κλειστό περιβάλλον».
Το μήλο άθικτο παραδίπλα του. Μάλλον έπρεπε να φύγω για να φάει. 
Πρώτη έννοια το πρωί με τον καφέ ο σκαντζόχοιρος, ο οποίος κοιμόταν στην ίδια θέση. Το μήλο δίπλα του καλοφαγωμένο.

Ο σκαντζόχοιρος έμεινε μαζί μας καμιά δεκαριά μέρες. Τον εντόπιζα σε διάφορες κρυψώνες του κήπου ή όταν έβλεπα γάτα να επιτίθεται σε μια αγκαθένια μπάλα και αμέσως, πολύ αστεία, οπισθοχωρούσε για να ξαναεπιτεθεί. Του άφηνα λιχουδιές παραδίπλα από το σημείο που κοιμόταν τα πρωινά, αν και, όπως διάβασα, οι σκαντζόχοιροι μπορούν να φάνε 200 γραμμάρια έντομα και σκουλήκια κάθε βράδυ. Χρήσιμος! Καλοδεχούμενος!

 
 
• Ο σερ Τέρενς Ντέιβιντ Τζων Πράτσετ, γνωστός ως Τέρι Πράτσετ ήταν Άγγλος συγγραφέας χιουμοριστικών μυθιστορημάτων φαντασίας, γνωστός κυρίως για τη σειρά του «Δισκόκοσμος», η οποία έχει μεταφραστεί σε 27 γλώσσες.
Σύσση Καπλάνη

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*