Η διακεκριμένη ομάδα blindspot (Γιώτα Αργυροπούλου / Μιχάλης Κωνσταντάτος) διασκευάζει το γνωστό λογοτεχνικό έργο του Λακλό «Επικίνδυνες Σχέσεις» δημιουργώντας μια νέα θεατρική προσέγγιση στο πρωτότυπο μυθιστόρημα.
Με την περιήγηση στο κεντρικό ερωτικό τρίγωνο της ιστορίας, η παράσταση μεταφέρει τον κόσμο του έργου στο γνωστό νυχτερινό κέντρο Ηotel Ermou (Ερμού 152), το οποίο φιλοξενεί για πρώτη φορά τη θεατρική παράσταση στους χώρους του. Εμείς μιλήσαμε με τη Γιώτα Αργυροπούλου , η οποία πέρα από την δραματουργία πρωτοστατεί και στο ερωτικό τρίγωνο της ιστορίας του εμβληματικού έργου του Λακλό.
Πως είναι αυτές οι πρώτες ημέρες παραστάσεων στο Hotel Ermou;
Είναι πραγματικά μία όμορφη και έντονη εμπειρία, η στιγμή που το κοινό μπαίνει στον χώρο. Για μας άλλαξε πολύ η αίσθηση του έργου. Όταν μπήκαν οι θεατές στον χώρο του κλαμπ, τότε ένιωσα ότι ενεργοποιήθηκε ολοκληρωτικά η παράσταση μας. Η δράση μας πραγματοποιείται πολύ κοντά στο κοινό και εξελίσσεται σε διάφορα σημεία του κλαμπ, ενός δηλαδή μη θεατρικού χώρου. Ο τρόπος που ενώνεται η θεατρική δράση με τον χώρο και τους θεατές είναι πολύ ιδιαίτερος, αποτελούν στοιχεία που ολοκληρώνονται και παίρνουν μορφή ως έργο μόνο στο πλαίσιο των παραστάσεων. Και όλο αυτό μέχρι στιγμής έχει υπάρξει μία πολύ θετική εμπειρία.
Τι σας ενέπνευσε για το έργο του Λακλό;
Ο τρόπος που προσεγγίζει τον έρωτα. O Λακλό βλέπει τον έρωτα μέσα από τα μάτια δύο κυνικών Δον Ζουάν, του Βαλμόν και της Μερτέιγ. Και ενώ τους τοποθετεί στο κέντρο της ιστορίας του να χλευάζουν και να κοροϊδεύουν τους πάντες και τα πάντα, στο τέλος αφήνει να αναδυθεί η δύναμη του έρωτα που επηρεάζει και σαρώνει τα πάντα, ακόμη και όταν εκείνοι αντιστέκονται για να μην νιώσουν τίποτα. Ακόμη και οι πιο σκληροί και αποφασισμένοι επηρεάζονται, ερωτεύονται. Και όταν δεν αποδέχονται το συναίσθημα τους, το τέλος είναι καταστροφικό.
Βρήκες κοινά με την ηρωίδα που υποδύεσαι;
Η Μερτέιγ έχει έναν κυνισμό και ένα καυστικό χιούμορ που τα βρίσκω απολαυστικά. Έχει μία ελευθερία στην έκφραση της, στον τρόπο που δρα και μιλάει, χωρίς να υπολογίζει το ηθικό κόστος που προκαλεί στους γύρω της. Αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό από μένα και την ψυχοσύνθεση μου. Έχοντας μεγαλώσει με το βάρος της καλής μαθήτριας και του καλού παιδιού από το σχολείο μέχρι το σπίτι μου, το να υποδύομαι έναν χαρακτήρα που επιτρέπει στον εαυτό της να λειτουργεί χωρίς κανόνες και πρέπει, το βρίσκω σε στιγμές απελευθερωτικό. Αλλά εκεί που διαφοροποιούμαι εντελώς από τη Μερτέιγ και δεν ‘συμφωνώ’ μαζί της, είναι ότι η ‘επανάσταση’ της απέναντι στα κοινωνικά και προσωπικά πρέπει, δεν έχουν τελικά έναν υψηλό στόχο ή ένα όραμα, ένα σημαντικό αντίκρισμα.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη από τη της Γιώτας Αργυροπούλου στη Γιώτα Δημητριάδη στο Τέχνες-plus
Leave a Reply