Αυτή την περίοδο βρίσκεται σ’ εντατικά γυρίσματα για τη σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια «17 κλωστές», ενώ παράλληλα συμμετέχει και στον «Όρκο ΙΙ» της Τίνας Καμπίση, που ήδη έχει κάνει αίσθηση.
Ο Κωνσταντίνος Σειραδάκης μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στα τηλεοπτικά πλατό και το θέατρο 104, όπου πρωταγωνιστεί στο αριστούργημα του Στρίντμπεργκ «Δεσποινίς Τζούλια» που παίζεται για τρεις ακόμη παραστάσεις στο Θέατρο 104.
Ενώ τον Ιούνιο, θα ανέβει το πρώτο του θεατρικό του έργο «Οι μέρες πριν από τη βροχή» στο Αττικό Άλσος.
Ο Κωνσταντίνος δεν σταματάει να ονειρεύεται μεγάλους ρόλους και ωραία έργα.
Εμείς μιλήσαμε μαζί του και προσπαθήσαμε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…
Η «Δεσποινίς Τζούλια», έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε στο Θέατρο 104, είναι γραμμένο το 1888 από τον Στρίντμπεργκ. Γιατί πιστεύετε ότι θεωρείται κλασικό έργο και ανεβαίνει τόσο συχνά;
Γιατί ακτινογραφεί με περίσσια γενναιότητα μια αιώνια διαμάχη. Γιατί μιλάει με ένα ακαταμάχητα γοητευτικό τρόπο για την αιώνια διαμάχη μεταξύ των δύο φύλλων. Για το τι συμβαίνει ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα , ή μια γυναίκα και έναν άντρα, όταν τα πράγματα δεν θα πάνε καλά. Και συχνά δεν θα πάνε καλά. Ανά τις εποχές. Κι ο 20άρης και ο 30άρης θεατής βρίσκει σύνδεση με τη Δεσποινίδα Τζούλια, γιατί είναι ένα έργο που δεν αμελεί καθόλου τον ψυχολογικό παράγοντα. Ακόμα και αν οι ταξικές διαφορές έχουν αμβλυνθεί στην εποχή μας – αν έχουν και στον βαθμό που έχουν- και ένας εργάτης ή ένας υπηρέτης μπορεί να τα φτιάξει με κάποια της υψηλής κοινωνίας υπάρχει ο ψυχολογικός πόλεμος που μαίνεται όταν τα πράγματα δεν θα πάνε καλά.
Όταν στο you tube κυκλοφορούνε χιλιάδες βιντεάκια για ναρκισσιστικές διαταραχές και κάθε είδους κακοποιητική συμπεριφορά , είναι δυνατόν να μην ανεβαίνει αυτό το έργο; Ο Στρίνμπεργκ τα είχε διαγνώσει – για να μην πω τα είχε ζήσει ο ίδιος- και μετά με απίστευτη τόλμη τα βάζει στο τραπέζι
Επιπλέον, συμμετέχετε στην πετυχημένη σειρά της ΕΡΤ1 «Όρκος ΙΙ». Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια άνθιση της ελληνικής μυθοπλασίας. Πόσο αισιόδοξο σας κάνει αυτό;
Πρώτον είναι θετικό γιατί δουλεύουμε, ξεκινάω από αυτό, που είναι το κυριότερο. Μετά όσο μεγαλύτερη προσοχή θα δίνεται σε αυτό καθαυτό το γύρισμα και στη δημιουργικότητα τη σεναριακή και της κινηματογράφησης τόσο πιο ωραία πράγματα θα γεννιούνται. Τόσο πιο ενδιαφέροντες ρόλοι θα προκύπτουν, τόσο πιο ενδιαφέρουσες- και ίσως και πιο προσωπικές – ιστορίες θα είναι να ειπωθούν . Ο ρόλος μου στον ΟΡΚΟ ΙΙ κυκλοφοράει σε αναπηρικό καροτσάκι και διαφεντεύει τις φυλακές , σε μια σειρά που έτσι κι αλλιώς διαθέτει μια πολύ συναρπαστική πλοκή (λόγω της σεναριογράφου της Τίνας Καμπίτση και της σκηνοθετικής ματιάς του Χρίστου Γεωργίου ) , που θες να την ρουφήξεις , να δεις τι θα γίνει μετά. Πιστεύω ότι θα πάει πολύ καλά.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στο επάγγελμα του ηθοποιού;
Η προσωπική αίσθηση ανεπάρκειας χέρι με χέρι, με την όλη αβεβαιότητα που περικλείει αυτή η δουλειά, που είναι και μπόλικη. Εντελώς κανονική δουλειά, που μάλιστα τη κουβαλάς και σπίτι σου πολλές φορές. Δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω να σκέφτομαι έτσι απλά έναν ρόλο αν δεν μου βγαίνει ακόμα και αν κλείσω τα μάτια μου να κοιμηθώ το βράδυ , το αντιμετωπίζω σαν ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τα άλλα επαγγέλματα. Δεν είμαστε ροκ σταρ την εποχή του 80 χωρίς ΑΦΜ και ένσημα που θα πάμε να ζήσουμε σε τίποτα παραλίες όταν τελειώσει η φάση.
Υπάρχει κάποιος ρόλος ή συνεργασία που ονειρεύεστε;
Έναν οποιοδήποτε ρόλο σε ανέβασμα του «Μάκβεθ» ή του « ΡιχάρδουΙΙΙ», ή οποιαδήποτε έργο του Σάιξπηρ τώρα που το σκέφτομαι, τον ονειρεύομαι. Για να μη πω τον ίδιο τον Ριχάρδο ή τον Μάκβεθ.
Είπαμε ονειρευόμαστε, στα όνειρα μας δεν υπάρχουν εμπόδια . Ο David Mamet μου αρέσει πάρα πολύ . Ο Brian Friel ο Ιρλανδός, και ειδικά το έργο του «Ο Θαυματοποιός», μου αρέσει πάρα πολύ. Λατρεύω και τον Τέννεσι Ουίλιαμς! Το έργο «The City» του Martin Crimp επίσης μου αρέσει πολύ! Το ίδιο και το «Η Μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Κολτές, εεε! Σταμάτα φτάνει.
Το θεατρικό έργο που έχετε γράψει με τίτλο «Οι μέρες πριν από τη βροχή» βραβεύτηκε και τέλος Ιουλίου θα παρουσιαστεί. Τι να περιμένουμε;
Μια πολύ καλή παράσταση σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, στο Αττικό Άλσος 4 – 5 Αυγούστου που ελπίζω να έχει και συνέχεια.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Αυτή τη στιγμή είμαι σε γυρίσματα για τη νέα σειρά του Σωτήρη Τσαφούλια «17 Κλωστές» σε σενάριο Κατιας Κισσονεγρη και της Μιρέλλας Παπαοικονόμου στα Κύθηρα. Ακολουθεί η ταινία της Ελένης Αλεξανδράκη «Θολός Βυθός» που θα γυριστεί μέσα στον Ιούνη και τον Ιούλη, βασισμένο σε διηγήματα του Γιάννη Ατζακά , μετά έχουμε το ανέβασμα του έργου μου «Οι μέρες πριν την βροχή». Εκτυλλίσεται στους δρόμους γύρω από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας εκεί που οι μικροπωλητές απλώνουν τη πραμάτεια τους. Έχουμε 4 πρόσωπα. Ο Γιώργος είναι ένας κινηματογραφιστής που βρίσκεται εκεί για να καταγράψει απόσπασματα από τη ζωή αυτών των ανθρώπων με σκοπο να συγκεντρώσει υλικό για τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ. Ο Θωμάς είναι ένας πρώην ή για πάντα ηθοποιός που προαπαθεί να κάνει ένα restart στη ζωή του και ‘έχει πίάσει δουλειά στο πάγκο του Βασίλη. Ο Βασίλης έχει τον πάγκο, και είναι ο συνεργάτης και μέντορας κάτα κάποιο τρόπο του Θωμά. Η Ρόζα είναι ψυχολόγος και χειροτέχνισα ταυτόχρονα.
Από ένα σημείο και πέρα η παράξενη ιστορία της αποξένωσης του Θωμά από το γιο του παίρνει το πάνω χέρι στην εξέλιξη του έργου
Τελευταίες παραστάσεις:
https://www.viva.gr/tickets/theater/despoinis-tzoulia-tou-august-strindberg/
Leave a Reply