Φορέσαμε λοιπόν τα 3D γυαλιά μας κι άρχισαν να πέφτουν αριθμοί στα κεφάλια μας. Οι Kraftwerk ξεκίνησαν παίζοντας το μισό Computer World και αν ξέχναγες για ένα λεπτό την τρισδιάστατη εμπειρία θα διαπίστωνες πως όλα όσα βλέπεις και ακούς είναι, στην ουσία, απλούστατα κι εκεί ακριβώς κρύβεται το μεγαλείο τους.

Γιατί όταν με πέντε-δέκα (το πολύ) λέξεις (οι οποίες γράφτηκαν δεκαετίες πριν) καταφέρνεις να κάνεις πολιτικοκοινωνικό σχόλιο στις μέρες μας, πάει να πει πως παίζεις μπάλα σε μια κατηγορία εντελώς δική σου.

Μετά ήρθε και το διαστημόπλοιο που προσγειώθηκε στην είσοδο του κλειστού (Spacelab-στην ενότητα Man Machine) και η όλη βραδιά απογειώθηκε από νωρίς. Για την ακρίβεια μπήκαμε κι εμείς στο διαστημόπλοιο, φύγαμε και μερικοί από μας δεν έχουμε επιστρέψει ακόμα. Οι προβολές δε διέφεραν και πολύ από εκείνες που είχαμε δει στο Beach Volley (όπου η προσέλευση ήταν τραγική γιατί ok αγαπάμε Kraftwerk, αλλά πιο πολύ αγαπάμε τριημεράκι Αγίου Πνεύματος).

Είχαν απλά εμπλουτιστεί διακριτικά για να υποστηριχθεί το τρισδιάστατο της υπόθεσης το οποίο λειτούργησε με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ήταν δύο ώρες ηχητικής/οπτικής τελειότητας με συνοδεία κλασσικής μουσικής η οποία ενίοτε είχε υποστεί επεξεργασία (πχ Airwaves) κι άλλοτε παρέμενε ευλαβικά πιστή στο πρωτότυπο (Model, έστω και σε μία ταχύτητα κάτω). Προσθέστε και ψήγματα ευφυούς χιούμορ (το τελευταίο που έπαιξαν ήταν το Music Non Stop…) και δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε γιατί η συγκεκριμένη 3η Μαρτίου υπήρξε εμπειρία για αρκετό κόσμο.