Μπορεί η μετάνοια να μας κάνει άλλους ανθρώπους, καλύτερους; Μπορεί ένα «παιδί» να γίνει θύτης; Υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό;
Η παιδική και νεανική βία που καθημερινά μας «βομβαρδίζει» με ειδήσεις γεμάτες αγριότητα με θύματα μικρά παιδιά βρίσκεται στο μεδούλι της παράστασης «Μια ωραία πεταλούδα-Κεφάλαιο ΙΙ» που είδα στο Θέατρο Νους, μια φιλόξενη σκηνή στην οδό Τροίας και Πατησίων.
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Βουτετάκης έχει στήσει ένα σύμπαν ολόκληρο στην μικρή αλλά εξόχως λειτουργική του θεάτρου και μέσα από το έργο της Σάρας Νικολάου μας παρουσιάζει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο μια ιστορία που «μιλάει» σε όλους.
Τα δύο αδέλφια είναι στο κελί της φυλακής, κατηγορούμενα για μια σειρά ειδεχθών φόνων μικρών παιδιών. Ο συγγραφέας βασανίζεται να ομολογήσει, κάτι που ο ίδιος λέει ότι δεν έχει κάνει και ο άλλος αδελφός, που είναι διανοητικά καθυστερημένος αντιμετωπίζεται ως ένα μικρό παιδί με καλοπιάσματα για να «μαρτυρήσει» από τους ανακριτές του. Δυο παιδιά που μεγάλωσαν βίαια αντιμετωπίζουν τη βία της εξουσίας.
Είδα μια σκληρή, καλοκουρδισμένη παράσταση που ο ρυθμός της ήταν εξαιρετικός. Οι παύσεις, οι κραυγές, ο καυγάς μεταξύ των δύο αδελφών Βασίλη (Βουτετάκη) και Παναγιώτη (Γερακάρη) κατάφεραν να κινητοποιήσουν όλες τις αισθήσεις ενός πάσχοντος θεατή.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία είναι αυτές που σώζουν την παρτίδα και δημιουργούν μια πολύ ωραία παράσταση και μια αξιοσημείωτη θεατρική εμπειρία. Το λέω αυτό γιατί στα δικά μου αυτιά και γούστα το κείμενο σε πολλά σημεία ήταν αρκετά προβλέψιμο, αν και καλογραμμένο.
Τα φωτιστικά σώματα που λειτουργούσαν και ως τα κάγκελα του κελιού ήταν μια σπουδαία ιδέα της ομάδας Mirakuru και της Ιωάννας Ζέρβα και συνέβαλαν στη δημιουργία της εσωτερικής ασφυξίας που διέτρεχε τους δύο χαρακτήρες.
Τα δύο αδέλφια φιλιώνουν και «σκοτώνονται» επί σκηνής – μέσα στο κελί τους με την ίδια φυσικότητα που ξέρουμε να συμβαίνει από τα παιδιά μας ή και τους ίδιους μας τους εαυτούς – αν ανατρέξουμε στην παιδική μας ηλικία. Και οι δύο πρωταγωνιστές της παράστασης γίνονται οι ρόλοι που υποδύονται και μας παραδίδουν τους χαρακτήρες του έργου σε όλες τους τις διαστάσεις.
Το φινάλε τραγικό, πραγματικό και συγκλονιστικά παιγμένο. Το θύμα και ο θύτης συγχέονται. Επιλέγω να μην κάνω κανένα σπόιλερ, αν και η παράσταση συζητιέται, γιατί πιστεύω ότι η αίσθηση που δημιουργεί είναι πιο σημαντική από αποκαλύψεις αστυνομικού τύπου.
Η παιδική αθωότητα μπορεί να σκοτώσει τελικά όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα άρρωστο περιβάλλον. Το πιο σημαντικό που μας λέει αυτή η παράσταση είναι πώς «σκοτώνονται» τα παιδιά όταν χάνουν την παιδικότητά τους λόγω του οικογενειακού περιβάλλοντος που μεγαλώνουν.
Τα παιδικά τραγούδια που μας υποδέχτηκαν πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι και σβήσουν τα φώτα της σκηνής για να ξεκινήσει η παράσταση συνέβαλαν στη δημιουργία της ψυχολογικής κατάστασης αναμονής για να απολαύσεις μια δυνατή, όπως προείπα, θεατρική εμπειρία.
Η παράσταση με την υπογραφή του Βασίλη Βουτετάκη και της ομάδας Mirakuru θα συνεχιστεί όλες τις Τετάρτες, μέχρι τις 10 Μαΐου στο Θέατρο Νους.
Πριν όμως κλείστε τα εισιτήριά σας μπορείτε να διαβάσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχα με τον σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή της παράστασης «Μια ωραία πεταλούδα-Κεφάλαιο ΙΙ», Βασίλη Βουτετάκη.
Η παράστασή σας έχει έντονη την εικαστική φόρμα, στα δικά μου μάτια σκηνές έμοιαζαν με κάποιο φωτογραφικό ή κινηματογραφικό καρέ. Αυτό είναι το θέατρο που θέλετε να μας μεταφέρετε;
Η παράσταση «Μια Ωραία Πεταλούδα – ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ» είναι μια παράσταση δομημένη με βάση το ρεαλιστικό θέατρο και την σχέση Κυρίαρχου και Υποτασσόμενου χαρακτήρα.
Συνδυάζει το κινηματογραφικό με το θεατρικό στοιχείο και η εικαστική παρέμβαση είναι το στοιχείο που δένει τα δύο προηγούμενα. Το προηγούμενο ΚΕΦΑΛΑΙΟ με τίτλο «Αναμονή στο τίποτα – ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι» ήταν δομημένο με βάση το Σωματικό θέατρο και είχε στοιχεία από ρεαλιστικό θέατρο και το θέατρο παραλόγου.
Δεν θέλω να κάνω κάτι που να έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα αλλά θέλω να ψαχτώ και να δημιουργήσω νέες φρέσκες παραστάσεις που να έχουν κάτι ιδιαίτερο να πουν στον κόσμο.
Ποια παράσταση ήταν αυτή που σας έκανε να πείτε: «Αυτό θέλω να κάνω κι εγώ όταν μεγαλώσω»
Η παράσταση που με έκανε να θέλω να γίνω ηθοποιός ήταν όταν ο πατέρας μου με πήγε να δούμε τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στην παράσταση Μπίλυ ο ψεύτης και είχα μαγευτεί από αυτά που έκανε ερμηνευτικά πάνω στην σκηνή
Η Αθήνα αντέχει τόσες θεατρικές ομάδες και παραστάσεις;
Δεν είναι το θέμα αν αντέχει η Αθήνα τόσες ομάδες και θεατρικές παραστάσεις. Το θέμα είναι ο κόσμος να πηγαίνει θέατρο και να βλέπει παραστάσεις.
Ο κόσμος δεν έχει εκπαιδευτεί να πηγαίνει στο θέατρο και να μορφώνεται όπως είναι και αυτός ο ρόλος του από τα αρχαία χρόνια. Άρα σκοπός μας είναι να μεγαλώσουμε τον αριθμό των ανθρώπων που πηγαίνουν θέατρο και όχι να ελαττώσουμε τον αριθμό των παραστάσεων
Είστε «απόφοιτος λυκείου» με βάση το προεδρικό διάταγμα. Τι πιστεύετε για την αντιμετώπιση του πολιτισμού και των ανθρώπων του από τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και εν γένει από τους πολιτικούς;
Εγώ δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου έτσι και δεν μου αρέσει και αυτό το τρολάρισμα που βλέπω στα social media. Έχουμε την τάση να διακωμωδούμε τα πάντα και στο τέλος σταματάνε να μας σέβονται για κάτι τόσο σοβαρό όπως η υποβάθμιση των πτυχίων μας. Η αντίδραση μας σε όλο αυτό πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να αλλάξει το προεδρικό διάταγμα.
Η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό κοιτάζει πως θα τον υποβαθμίσει και αυτό είναι ακραία λάθος. Είμαστε μια μικρή χώρα με τεράστιο πολιτιστικό πλούτο και πρέπει να τον σεβόμαστε πρώτα απ όλα εμείς οι ίδιοι.
Θέλω να ελπίζω πως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ώστε να αλλάξει το προεδρικό διάταγμα και στο τέλος να διορθωθεί αυτή η λάθος αντιμετώπιση προς τον καλλιτεχνικό χώρο.
Ποιο κλασικό έργο θα θέλατε να ανεβάσετε με τη δική σας ματιά και αισθητική;
Με συγκινεί και θα ήθελα να ανεβάσω με την δική μου ματιά και αισθητική είναι «Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα» αλλά με μια διαφορετική μεταδραματική διασκευή και αισθητική
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια;
Σε πέντε χρόνια θα ήθελα να κάνω όλα αυτά για τα οποία προσπαθώ. Να συνεργαστώ με ανθρώπους που θέλω, να ερμηνεύσω ρόλους που με ενδιαφέρουν και να ζω το όνειρο μου στα κόκκινα
Τι φοβάστε;
Φοβάμαι να μην μετανιώσω για πράγματα που δεν προσπάθησα να κάνω και επίσης φοβάμαι να μην πάθουν κάτι οι δικοί μου άνθρωποι. Δεν αρκεί να είμαστε εμείς καλά ατομικά αλλά και το στενό περιβάλλον γύρω μας που σίγουρα μας επηρεάζει.
Γιάννης Καφάτος
Πληροφορίες για την παράσταση που είναι Αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους!
Σκηνοθεσία: Βασίλης Βουτετάκης
Πρωτότυπο κείμενο: Σάρα Νικολάου
Διασκευή Πρωτότυπου κειμένου-Σενάριο: Βασίλης Βουτετάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Mirakuru
Επιμέλεια κίνησης: Mirakuru
Φωτισμοί: Ιωάννα Ζέρβα
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Γερακάρης
Φωτογραφίες: Έφη Τορνάρη, Αλέξανδρος Λογαράς
Οργάνωση παραγωγής: Mirakuru
Επικοινωνία: Mirakuru Media Group
Καλλιτεχνική σύλληψη video/φωτογραφίας: Mirakuru
Video / Trailer: Νίκος Σφαρνάς
Graphic Design: Αντιγόνη Μακρή
Φιλική συμμετοχή: Τσαμπίκα Γιακουμάκη
Ερμηνεύουν: Βασίλης Βουτετάκης, Παναγιώτης Γερακάρης
Διάρκεια: 70 λεπτά
Leave a Reply