19/03/2024

Ας μιλήσουμε για βινύλιο – Ο Βασίλης Λούκας μιλάει με βινυλιάκηδες μουσικομανείς

Ας μιλήσουμε για βινύλιο

Λέξη της μόδας. Φετίχ. Μανία. Παρεξηγημένο άθλημα. Ιστορία και λόγος ύπαρξης για πολύ κόσμο. Εντελώς αδιάφορο θέμα για μεγάλο μέρος της πιτσιρικαρίας σήμερα. Με αφορμή το πέμπτο Vinyl is Back που πραγματοποιείται στις 16-18 Μαρτίου 2018 στο Μουσείο Αυτοκινήτου κάνω σήμερα μια προσπάθεια να σας λύσω μερικές βασικές απορίες σχετικά με το βινύλιο μιλώντας με πέντε διαφορετικά πρόσωπα του χώρου που έχουν γνώσεις γνώμη αλλά και άποψη.

O Δημήτρης Αντωνάκος είναι ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα του φεστιβάλ Vinyl is Back το οποίο φέτος αισίως κλείνει την πρώτη του πενταετία.  Η απάντηση του στο ερώτημα τι σημαίνουν 5 χρόνια Vinyl is Back τα λέει όλα.

Ας μιλήσουμε για βινύλιο

«Το Vinyl is Back είναι ένα “παιδί μου” που μεγαλώνει κι έγινε ήδη 5 ετών! Ένα φεστιβάλ βινυλίου πολυεπίπεδο, που περικλείει πολλές συγκινήσεις και εντάσεις, όμορφες στιγμές χαραγμένες στο μυαλό μου. Είναι η επαφή με τους ανθρώπους που αγαπούν την μουσική και το ζεστό ήχο του βινυλίου. Η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου στο φεστιβάλ ήταν ένα από τα μεγάλα στοιχήματα που έβαλα με τον εαυτό μου όταν ξεκίνησε η διοργάνωσή του τον Μάρτιο του 2013. Ένα άλλο στοίχημα ήταν το Vinyl is Back να εξυπηρετήσει την πραγματική επιστροφή του βινυλίου προσελκύοντας μεταξύ άλλων και νέο κοινό, και όχι να παραμείνει απλά άλλο ένα bazaar για λίγους «μυημένους», ή μια εκδήλωση με vintage περιεχόμενο. Νομίζω ότι και τα δυο αυτά «στοιχήματα» έχουν σε έναν σημαντικό βαθμό κερδηθεί όλο αυτό το διάστημα έως σήμερα, μετά από έντεκα διοργανώσεις στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη. Προσπαθήσαμε μαζί με τους συνεργάτες μου να παρουσιάζουμε κάθε φορά κάτι ζωντανό και εξελίξιμο στο χρόνο, μια γιορτή που ανανεώνεται, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου. Το Vinyl is Back έγινε σημείο συνάντησης χιλιάδων ανθρώπων που περιμένουν με ανυπομονησία κάθε του διοργάνωση και πολλοί εξ αυτών έρχονται και τις τρεις μέρες που διεξάγεται κάθε φορά, γιατί βρίσκουν εκεί ένα αγαπημένο κομμάτι του εαυτού τους που είναι η λατρεία τους για το βινύλιο. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που έρχεται είναι νέοι άνθρωποι που ανακαλύπτουν το βινύλιο και απολαμβάνουν μια νέα σχέση στο ενδιαφέρον τους για τη μουσική»

Στο ερώτημα σχετικά με το όποιο μέλλον μπορεί να έχει το βινύλιο στην Ελλάδα οι γνώμες διίστανται.

Ο Αλέξης Πατάκης, υψηλόβαθμο στέλεχος της δισκογραφικής εταιρίας Universal στην Ελλάδα, υποστηρίζει ότι το βινύλιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως το «νέο καυτό κόλπο» της δισκογραφικής αγοράς.

Ας μιλήσουμε για βινύλιο

Θεωρεί  ότι απλά «υπάρχει και αφορά μια μερίδα μουσικόφιλων» επισημαίνοντας μια παράμετρο. «Θα σταθώ σε κάτι απλό. Η τιμή της αγοράς δύο δίσκων βινυλίου είναι ίδια με την premium συνδρομή ενός χρόνου σε μια πλατφόρμα όπως είναι το Spotify. Αυτό τα λέει όλα. Απλά βλέπουμε να κρατάνε ψηλές τιμές στην αγορά της Ελλάδας κάποια βινύλια που βγήκαν στα 90’s και το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι εκείνη τη δεκαετία η αγορά είχε στραφεί στο cd και η παραγωγή του βινυλίου ήταν πιο πεσμένη σε σύγκριση με άλλες χρονιές και δεκαετίες.»

Ο Δημήτρης Αντωνάκος έχει διαφορετική άποψη: «Πιστεύω ότι το μέλλον του βινυλίου είναι ευοίωνο, καθώς σε παγκόσμο επίπεδο -και φυσκά και στην Ελλάδα- υπάρχουν αυτές οι ενδείξεις με τις συνεχώς ανοδικές τάσεις που έχει. Φυσικά χρειάζεται την διαρκή υποστήριξη όλων όσων εμπλέκονται στην υπόθεση αυτή και γι’ αυτό το Vinyl is Back έχει ξεκινήσει μια σειρά παραγωγής δίσκων το “Vinyl is Back Live Sessions”, συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο στην επιστροφή του βινυλίου στη χώρα μας. Μάλιστα, η σειρά “Vinyl is Back Live Sessions” (που ξεκίνησε με τα Υπόγεια Ρεύματα στο Vol. 1) θα συνεχιστεί στο Vinyl is Back του Μαρτίου με την ηχογράφηση ενός δημοφιλούς ελληνικού συγκροτήματος, που θα ανακοινώσουμε σύντομα. Η έξαρση του βινυλίου δεν είναι κάτι περιστασιακό νομίζω, αλλά έχει φθάσει σε ένα τέτοιο ανοδικό σημείο που, αν υποθέσουμε ότι βρίσκεται στην κορύφωσή του μετά από τις πρώτες ανοδικές τάσεις που εμφανίστηκαν στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, στο επόμενο διάστημα θα φανεί αν είναι μια μόδα που θα περάσει ή αν θα καθιερωθεί. Αυτό εξαρτάται και από την αγοραστική δύναμη του κόσμου που το υποστηρίζει έως σήμερα, δηλαδή αν θα συνεχίσει να το έχει στις προτεραιότητες της ζωής του σε μια παρατεταμένη περίοδο οικονομικής κρίσης. Η αθρόα προσέλευση του κόσμου στο Vinyl is Back πάντως, αποτελεί ένα ευνοϊκό ενδεικτικό σημάδι για το μέλλον του βινυλίου».

Ας δούμε την άποψη του Ηλία Ασλάνογλου ο οποίος είναι τραγουδιστής, παραγωγός, και ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρίας.

Ας μιλήσουμε για βινύλιο

«Το βινύλιο ανεβαίνει κι όλο θα μεγαλώνει το ενδιαφέρον γι αυτό το φορμάτ ήχου. Στην digital εποχή το να ασχολείσαι με το βινύλιο δείχνει αγάπη, μέσο επίδειξης (όπως παλιότερα) και βίτσιο μαζί. Πιστεύω ότι θα επικρατήσει ως μέσο για να ακούς τη μουσική που σου αρέσει και θα αφορά συγκεκριμένα είδη μουσικής και καλλιτέχνες που αξίζει να αγοράσει κανείς. Μικρή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι το vinyl is back είναι μια καλή παρέα αυθεντικών εραστών της μουσικής που έγινε θεσμός κι όλο μεγαλώνει».

Ένα πρόσωπο που έχει συνδυάσει την παρουσία του με το Vinyl is Back αλλά και με τη μουσική στα μέρη μας είναι ο Γιάννης Αλεξίου. Γνώστης του είδους συλλέκτης δίσκων και δημοσιογράφος με άποψη. Στην ερώτηση τι σημαίνει για εκείνον η έννοια βινύλιο είναι καταλυτικός.

Ας μιλήσουμε για βινύλιο
OLYMPUS DIGITAL CAMERA

«Είναι όλη μου η ζωή. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, τον βλέπω μέσα σε δισκάδικα να ψάχνει δίσκους, να γράφει λίστες, να πετάγεται στον ύπνο του για ένα δίσκο που δεν έχει, να κάνει τρομερές οικονομίες για να αποκτήσει τους δίσκους που δεν έχει και φυσικά να ακούει μετά μανίας μουσική. Υπήρξα από τους καλύτερους πελάτες των δισκάδικων. Το πάθος μου φτάνει στο σημείο όσους δίσκους βάζω κατά νου να τους αποκτήσω εκείνη την στιγμή. Δεν μπορώ να φύγω από ένα δισκοπωλείο αν δεν πάρω όλους τους δίσκους που με ενδιαφέρουν εκείνη την στιγμή. Πάντα ξαναγυρνώ όμως στο ίδιο μαγαζί την άλλη μέρα ή τις επόμενες γιατί κάποιους θα τους τσεκάρω αν τους έχω – δεν θυμάμαι πια σε τόση μεγάλη δισκοθήκη – ή για κάτι που δεν εκτίμησα αρχικά όσο έπρεπε ή για άλλους που θα τους ψάξω γιατί δεν γνωρίζω το περιεχόμενό τους. Μεγάλη αρρώστια φίλε. Κι όλα αυτά για την ιδανική δισκοθήκη με πράγματα που αγαπώ. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μουσική, χωρίς βινύλια δηλαδή. Θέλω να ακούω συνέχεια μουσική ότι κι αν κάνω στο σπίτι. Δεν λειτουργώ αλλιώς. Τώρα είμαι σε μια φάση που νομίζω ότι έχω φθάσει στο ιδανικό που ονειρευόμουν, δηλαδή μια πλήρη δισκοθήκη κατά τη γνώμη μου. Είναι μεγάλη υπόθεση ότι σου κατέβει να έχεις πρόσβαση να το ακούσεις στην καλύτερη ποιότητα εκείνη την στιγμή.  Δεν αγοράζω τόσους δίσκους όσο παλιότερα, αλλά μπορεί ξαφνικά να σταματήσω τη δουλειά στο σπίτι και να πάρω το αυτοκίνητο, άσχετα αν είναι κλειστό το κέντρο, για να πεταχτώ ως ένα δισκάδικο να πάρω το δίσκο που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό. Αλλιώς δεν ησυχάζω. Βινύλιο σέρνει καράβι στον κόσμο μου. Τώρα που μιλάμε ακούω Alphonse Mouzon που πήρα από το e-bay. Ένας άλλος ολόκληρος κόσμος εκεί για ότι δεν βρίσκω στα δισκάδικα της πόλης».

Αν έχετε απορία σχετικά με το ποιος είναι ο πιο αγαπημένος δίσκος του Γιάννη Αλεξίου μας τη λύνει αμέσως.

«Η αλήθεια είναι ότι σε μια τεράστια δισκοθήκη χιλιάδων δίσκων έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι καμιά τρανταριά είναι αυτοί που συνέχεια παίζω σε βάθος χρόνου και όλοι οι άλλοι εντελώς περιστασιακά όταν επιθυμήσω κάποιον ή δεν τον θυμάμαι ή για τη δουλειά μου ή για κάποιο άλλο λόγο. Αυτόν τον καιρό βάζω συνέχεια τον πρώτο δίσκο των Μουσικών Ταξιαρχιών γιατί δεν μπορώ να πιστέψω στην απώλεια του Τζιμάκου. Στην μουσική είμαι παλιομοδίτης. Πιστεύω ότι σχεδόν όλα παίχθηκαν από τα 50ς ως τις αρχές των 80ς. Η ερώτηση αγαπημένος δίσκος, δεν αφορά απαραίτητα τον καλύτερο σε μουσική. Στην απάντηση αυτή μπλέκουν πολλές συνιστώσες, είναι πραγματικά ότι πιο περίπλοκο και συνδέεται με το αναμνησιακό κομμάτι και αφορά τον δίσκο που θ’ ακούσεις στην καλή και στην κακή στιγμή. Ας με συγχωρέσει λοιπόν η αγαπημένη ψυχεδέλεια, τα blues, το κλασικό rock, η soul, folk, τα 50ς, η funky soul, το progressive, το rock made in Greece και όλα τα αγαπημένα μου είδη τέλος πάντων, αλλά ο δίσκος μου είναι το «Fun In Acapulco» του Elvis Presley. Συμπτωματικά ή όχι αυτό ήταν το πρώτο 45άρι που άκουσα στη ζωή μου κι έπαιξα στο πικάπ μoυ. Από την μια πλευρά είχε το «Marguerita» και από την άλλη το «Viva El Vino, Viva El Dinero». Ολόκληρος ο δίσκος είναι από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες του Elvis. 1963. Ένας ελαφρώς αδικημένος δίσκος του καθώς είναι μετά την πρώτη περίοδο και πριν το come back του στα τέλη του ’60 και από τους πιο σπάνιούς του σήμερα, συνήθως στα δισκάδικα αν το βρεις θα είναι ελληνική κόπια πολυπαιγμένη. Η εξωτική ταινία με την Rita Moreno και την Ursula Andress που πολιορκούν τον Elvis στο Ακαπούλκο – μακάρι να τα καταφέρω να πάω κάποτε – ενισχύει το μύθο του δίσκου στο μυαλό μου. Διαλέγω αυτόν γιατί άμα βάλω το Sun Session του δίπλα στους δίσκους των Rolling Stones, Doors, Frank Zappa, Lynyrd Skynyrd, Who, Beatle “White Album”, Uriah Heep “Demonds And Wizzards”, Status Quo “Blue For You”, Blue Oyster Cult “Sectet Treaties”, Iron Butterfly “Metamorhposis”, Cressida, Love, Bod Dylan “Desire”, Blues Imga, Dr. Feelgood, b.b. king, Buddy Guy, Lou Reed αλλά και Μουσικές Ταξιαρχίες, Παύλος Σιδηρόπουλος, Socrates Drank The Conium, Πουλικάκος και λοιπά δεν θα βγει άκρη. Ακαπούλκο και πάλι Ακαπούλκο !».

Προχωρώντας τη κουβέντα συναντάμε τον Πέτρο Αδάμ ο οποίος είναι πολλά χρόνια στη πιάτσα. Άνθρωπος της μουσικής dj και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Άτομο με γνώσεις και με άποψη βαρύνουσα.

Ας μιλήσουμε για βινύλιο

Συμμετέχει ως dj στο φετινό Vinyl is Back και περιγράφει τη σημασία του φεστιβάλ λέγοντας:  «Ξεκίνησε ως μια προσπάθεια συγκέντρωσης όλων των ανθρώπων που αγαπούν την μουσική, την συλλογή δίσκων και ό,τι άπτεται αυτής, δίνοντας ένα ετήσιο ραντεβού ξεκινώντας τον Μάρτιο του 2013 από το Κτήριο «Μηχανουργείο» στη Τεχνόπολη, στο Γκάζι, όπου διεξήχθη τις πέντε πρώτες φορές και στην συνέχεια μετά από μια επίσης πολύ πετυχημένη διοργάνωσή του στο «Cine Κεραμεικός» εγκαταστάθηκε στο «Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου» (Hellenic Motor Museum). Η σκέψη δεν ήταν μόνο η αγορά και η πώληση δίσκων, η νοσταλγία των vintage δίσκων βινυλίου , τα συλλεκτικά t shirts , τα παλιά ραδιόφωνα και τα μουσικά όργανα αλλά η επαφή που μπορούν να αποκτήσουν όλες οι ηλικίες με την μουσική των περασμένων δεκαετιών μέχρι και τις μέρες μας, με τον τρόπο που διασκέδαζαν οι παλιότερες γενιές ακούγοντας μουσική και κάνοντας πάρτι με δίσκους 33 και 45 στροφών, με την επιστροφή στον αναλογικό ήχο χωρίς βέβαια να απορρίπτει κανείς τις νέες τάσεις στη τεχνολογία που τρέχει με γοργούς ρυθμούς. Το Vynil is Back έχει εξελιχτεί, κάνει live sessions, ηχογραφεί και έχει ήδη βγάλει συλλεκτικές εκδόσεις δίσκων, δίνει το στίγμα του στην φωτεινή πλευρά της πόλης μας, αγκαλιάζει τους νεότερους και τους παλιότερους φίλους της μουσικής και προάγει το πολιτισμό γιατί η μουσική είναι τέχνη, είναι πολιτισμούς όποια και αν είναι η μορφή της και το είδος της».

Στο ερώτημα σχετικά με το ποιο είναι το μυστικό για ένα επιτυχημένο συλλέκτη βινυλίου ο Πέτρος Αδάμ έχει τη λύση.

«Το μυστικό για να λέγεται κάποιος επιτυχημένος συλλέκτης βινυλίου έγκειται στο να μην έχει στεγανά και προκαταλήψεις στη μουσική γενικότερα. Δεν μπορώ να ακούω πια ανθρώπους που λέγονται συλλέκτες , που έχουν ακούσει χιλιάδες ώρες μουσικής και να λένε ότι στη δισκοθήκη τους δεν έχουν Beatles για παράδειγμα γιατί είναι λάτρεις των Rolling Stones , ή ότι έχουν Χατζηδάκη και όχι Θεοδωράκη, ότι έχουν μόνο ψυχεδέλεια και δεν ακούνε τα 80’ς, ότι δεν έχουν country γιατί απευθύνονται στους hillbillies και ότι δεν τους αρέσει η κλασσική μουσική. Έχω συναντήσει δυστυχώς αρκετούς τέτοιους ανθρώπους και θέλουν να λέγονται και συλλέκτες. Φυσικά ο κάθε συλλέκτης επικεντρώνεται στο είδος που αγαπάει περισσότερο και κάποιοι δίνουν τεράστια ποσά για να αποκτήσουν γνήσιες κόπιες σπάνιων δίσκων , ωστόσο ο καλός συλλέκτης θα πρέπει να έχει στη δισκοθήκη του αντιπροσωπευτικά lp από τα περισσότερα είδη της μουσικής. Τουλάχιστον τα καλύτερα lp των καλλιτεχνών. Δημιουργεί έτσι μια σφαιρική άποψη στο τί έχει ηχογραφηθεί, στο τι έχει ακουστεί, στο τί ονομάζεται επιτυχία στο μουσικό στερέωμα αν και αυτό είναι… αρκετές φορές σχετικό.

Εγώ προσωπικά δεν ακούω φανατικά κλασσική μουσική αλλά δεν γίνεται να μην έχω στη δισκοθήκη μου την «Madama Butterfly» του Puccini ή τον «Don Giovanni» που είναι αριστουργήματα».

Βασίλης Λούκας


mm
About Βασίλης Λούκας 137 Articles
Πτυχίο Νομικής, Αγγλικά, Γαλλικά, συντάκτης – αρχισυντάκτης (ΕΝΑ, Τηλέραμα, Exclusive, Επίκαιρα κ.α.), διευθυντής προγράμματος – υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου – παραγωγός – παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (Sky, Flash, ΕΡΑ,Seven X), d.j, celebrities p.r, ανταποκριτής περιοδικών (Music & Media, Billboard), παρουσίαση – παραγωγή – σκηνοθετική επιμέλεια τηλεοπτικών εκπομπών (Starclub, ΕΡΤ, Αντ1, Κανάλι 5, Seven), συγγραφέας (Eightila, H Χρυσή Πλατίνα)
Contact: Website

1 Trackbacks & Pingbacks

  1. Βινύλια και άλλα στο Vinyl is back - Starclub - Βασίλης Λούκας

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*