Φωτογραφίες: Χρήστος Διαμάντης
Κείμενο: Ανδρέας Γιαννόπουλος
Μετά και την δεύτερη, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, εμφάνιση του Γιάννη Αγγελάκα με την νέα του μπάντα, αυτή την φορά στη σκηνή της Τεχνόπολης, συμφωνούμε πως αυτός ο συνθέτης, αυτός ο ποιητής βρίσκεται εκεί σαν ιερέας σαμάνικης φυλής. Οι στίχοι αγάπης, που γίνονται πράξη σε κάθε στροφή της ζωής μας, τραγουδισμένοι με τόσα επιφωνήματα.
Ίσως να ΄ναι νωρίς ακόμα και για τους ειδικούς, να μιλήσουν για τα νέα τραγούδια του Γιάννη Αγγελάκα αλλά και για τα τον τρόπο που τα γνωστά του πλεον παίζονται. Χωρίς καμία πρόβλεψη και μόνο με πάθος, ποντάρω να ηχογραφηθεί στο άμεσο μέλλον μια συναυλία σαν την αποψινή, είναι όλοι τους νέοι και πολύ καλοί μουσικοί.
Ο Γιάννης Αγγελάκας παραμένει δημιουργικός, διευθύνει ακόμα κι εμάς όταν τραγουδάμε, ευχαριστεί και κατεβαίνει από την σκηνή…, για να έρθουν μπροστά ο Γιώργος Αβραμίδης με την τρομπέτα, κι ο James Wylie με το σαξόφωνο, να συνεχίζουν να παίζουν δίπλα στην Λαμπρινή Γρηγοριάδου με την ακουστική κιθάρα, τον Γιάννη Σαββίδη στην ηλεκτική, και τον Αναστάση Βουκυκλαράκη στα ντραμς που κλείνουν το "ωραίο γλέντι μας" με την "γιορτή". Ο Χρήστος παραδέχτηκε στο τέλος, πως "…, σε όσες κι αν τον ακούσω, είναι μια διαφορετική εμπειρία κάθε φορά". "Γι’ αυτό αξίζει να ορμάς Στις μάχες να σφαδάζεις ώσπου να `ρθεί η γλυκιά στιγμή Τ’ άστρο που άναψες εσύ Γαλήνιος να κοιτάζεις".
Leave a Reply