Μια παράσταση χορού βασισμένη στην τραγωδία της «Αντιγόνης», ένα εγχείρημα να αποδοθεί κάτι από το έργο του Σοφοκλή, χωρίς όμως το κείμενό του, θα παρουσιάσει ο Παναγιώτης Καλυβίτης και η ομάδα του στο θέατρο Ροές. Η παράσταση με τον εμπνευσμένο τίτλο « Α(ν)ΤΙ» κάνει μια απόπειρα «να εικονοποιήσει τα ψυχικά τοπία της ηρωίδας», όπως εξηγεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης και χορογράφος στο viewtag.gr.
Μ’ αφορμή το νέο του καλλιτεχνικό εγχείρημα ακολουθεί μια σύντομη κουβέντα μαζί του με πρωταγωνίστρια την ηρωίδα του Σοφοκλή, τις αξιακές δονήσεις, αλλά και τη βαρβαρότητα της εποχής μας.
Τι σας συγκινεί στη συγκεκριμένη τραγωδία του Σοφοκλή και αποφασίσατε να την παρουσιάσετε με μια χορευτική μορφή;
Προσωπικά μιλώντας, αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι η ίδια η παρουσία της Αντιγόνης, ο τρόπος και το εκτόπισμά της, μέσα στα οποία ανθίζει η γοητεία της. Αυτή η αβάσταχτη λάμψη. Η Αντιγόνη είναι φορέας του παθήματος, είναι η ενσάρκωσή του, μέσα στην αρραγή της βούληση, υπό τη στίξη της Άτης. Μας προκαλεί αμηχανία, μας ελκύει και μας καθηλώνει ταυτόχρονα, το σθένος που αναπτύσσει μια ρηξιγενή συσχέτιση με την τοπική του Νόμου, αυτό το τρομερό, εθελούσιο θύμα. Είναι λοιπόν η εικόνα της και οι μορφοποιήσεις της, ως ψυχικά επιτελέσματα, αρθρωμένα σε μια σωματικότητα και μια ηχητικότητα, αυτά που μας υπαγόρεψαν τον σκηνικό αισθητικό κώδικα.
Η παράσταση σας βασίζεται στην «Αντιγόνη», χωρίς όμως να χρησιμοποιεί τον λόγο. Πάνω σε ποιους δραματουργικούς πυλώνες στηριχθήκατε;
Ακριβώς. Κάναμε μια απόπειρα να εικονοποιήσουμε τα ψυχικά τοπία της Αντιγόνης, χωρίς την αρωγή του λόγου. Κύριος δραματουργικός μοχλός είναι η ταφή του νεκρού και το πώς αυτή απηχεί και αναμοχλεύει τον ψυχισμό της, εικονοποιώντας τις ασυνείδητες ψυχικές εκφάνσεις, εντοπισμένες στις υποκειμενικότητες της Αντιγόνης.
Α(ν)ΤΙ: μιλήστε μας για τον τίτλο της παράστασής σας. Τι σημαίνει;
Ο τίτλος μας είναι προϊόν μιας σύνθεσης τριών σημαινόντων. Αντιγόνη – αντί – Άτη… Το καθένα από αυτά εγκυμονεί τα δομικά συστατικά της παράστασης και δυναμοποιεί την διαλεκτική τους. Αντιγόνη είναι ο καμβάς, το έργο, η τρομερή ηρωίδα. Αντί είναι το πρώτο συνθετικό του ονόματος της Αντιγόνης (κατοχυρωμένο στις συνειδήσεις με προσδιοριστική βαρύτητα ως προς το ποιόν της Αντιγόνης), αλλά και μια πρόθεση ιδιαιτέρως φορτισμένη, και φυσικά το πρώτο συστατικό λέξεων όπως αντί-σταση, αντί-δραση, αντί-λογος κ.λπ.
Η Αντιγόνη θυσιάζεται για έναν «άγραφο νόμο». Υπάρχουν τέτοιες αξίες στην εποχή μας;
Κατά τη γνώμη μου, η μετανεωτερικότητα δεν διέπεται από αξίες, αλλά από αξιακές δονήσεις και ιδεολογικό κερματισμό. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που αναπνέουν μέσα στην επιθυμία τους. Αυτό ως φαινόμενο σε κάποιο βαθμό κυοφορεί και την πραγμάτωση τέτοιων αξιών, ή έστω την διεκδίκησή τους.
Πριν λίγους μήνες είδαμε πόσο τραγικά επίκαιρη μπορεί να είναι η ιστορία της Αντιγόνης με το άταφο σώμα του πεντάχρονου προσφυγόπουλου από τη Συρία. Ζούμε τελικά ακόμη μια συνεχιζόμενη βαρβαρότητα;
Η βαρβαρότητα είναι ιστορικά το λανθάνον, αλλά θεμέλιο πρόταγμα των κυρίαρχων δομών εξουσίας. Ναι, νομίζω ό,τι ζούμε μια συνεχιζόμενη βαρβαρότητα. Αυτή η βαρβαρότητα είναι διαχρονική. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική η αντί-στασή μας, πρέπει και αυτή να είναι διαχρονική. Κι ας γνωρίζουμε εξαρχής ότι ο άνθρωπος δεν θα καταφέρει να την καταλύσει. Είναι σημαντικό να το επιχειρεί. Κι ας ξέρει ότι θα ηττηθεί. Δεν έχει σημασία.
Πιο συγκεκριμένα, η πράξη της ταφής και το αναφαίρετο δικαίωμα σε αυτή είναι θεμελιώδους αξίας, γιατί αλλάζει το νόημα της ζωής, επειδή αλλάζει το νόημα του θανάτου.
Πώς είναι η κατάσταση για τους επαγγελματίες του χορού στην Ελλάδα. Υπάρχει υποστήριξη από το Υπουργείο Πολιτισμό;
Η διανομή επιχορηγήσεων στις παραστατικές τέχνες είναι ανισοβαρής (και πιθανότατα αυτό να ισχύει γενικότερα στα ζητήματα πολιτισμού). Τα κονδύλια που διατίθενται είναι πενιχρά και συνήθως ακολουθούν συγκεκριμένες διαδρομές και παραλήπτες. Το ανησυχητικό είναι ότι έτσι προωθείται και παγιώνεται ένα μοντέλο για την τέχνη και τους καλλιτέχνες, αναγώγιμο σε μία άλλη «βαρβαρότητα» που λέει ότι, όχι απλά δεν μπορείς να βιοποριστείς από αυτήν, αλλά δεν μπορείς καν να εμπλακείς, εάν δεν έχεις ένα κεφάλαιο, το οποίο μπορείς να διακινδυνεύσεις να χάσεις. Κατά την άποψή μου αυτό είναι ακραία ελιτίστικο, με πρυτανεύουσα αρχή αυτή του αποκλεισμού.
Γιώτα Δημητριάδη
Info
Σκηνοθεσία/Δραματουργία/Σκηνικά: Παναγιώτης Καλυβίτης
Χορογραφία: Παναγιώτης Καλυβίτης, Τζένη Βαγκοπούλου
Ερμηνεύουν: Τζένη Βαγκοπούλου, Ευαγγελία Χατζητζάνου
Πρωτότυπη Μουσική / Live Performance: Τάσος Κοφοδήμος, Υβόννη Μέλισσα
Κοστούμια: Μάρθα Χαραλαμπίδου
Φωτισμοί: Δημήτρης Κουτάς
Φωτογραφίες/Trailer: Θάνος Κάγκαλος
Trailer score: Τεντ Ρέγκλης
Αφίσα: Πίνακας: Ίρις Δεπάστα / Γραφιστικά: Θάνος Κάγκαλος
Σκηνικές κατασκευές: Ηλίας Λιάγκος, Ορέστης Χατζηκωστής
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: 10, 11, 18. 24, 25 Νοεμβρίου στις 21:00
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμπτη, Παρασκευή
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: €15
Μειωμένο: €12
Ατέλειες: €5
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
Κρατήσεις θέσεων/πληροφορίες: 6977717666, 6976695844, 6970123026
Θέατρο ΡΟΕΣ
Ιάκχου 16, Γκάζι (σταθμός μετρό Κεραμεικός) | τηλ. 21 0347 4312
Leave a Reply