Ποιο κομμάτι θα βάλεις όταν «ανοίξει» η μουσική; Απαντούν ιδιοκτήτες στεκιών και dj της πόλης!

Τι θα κάναμε αν δεν υπήρχε η μουσική;*

(*κουβέντα στο απόγειο ενός Live με την φιλενάδα μου Αλέκα Απέργη, στο κατάμεστο Gagarin, πριν από πολλά χρόνια.)

Με βάση τα ισχύοντα, για πόσο ακόμη δεν ξέρω, δεν θα κολλήσουμε κορωνοϊό με την μουσική «κλειστή».
Περιμένω, περιμένουμε να «ανοίξει» η μουσική για να ανοίξει το μυαλό και η ψυχή μας

Είναι τρομερό να μην μπορεί κάποιος να καταλάβει πόση επίδραση έχει στη ζωή πολλών ανθρώπων η ακρόαση μουσικής.
Είναι εξίσου τρομερό να μην μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον που διαβάζει αυτές τις γραμμές, χαμογελάει επικριτικά και δεν καταλαβαίνει ότι η μουσική για κάποιους είναι κάτι σαν οξυγόνο, σου δίνει ζωή. Μπορεί να ακούγεται ε μπιτ ντραμάτικ αυτό που λέω αλλά η μουσική είναι κάτι παραπάνω από κάτι που ενεργοποιεί την ακοή σου. Η μουσική, και εδώ αρχίζω να μιλάω εντελώς προσωπικά, είναι σαν μια συνεχής μετάγγιση αίματος. Αναζωογονεί και τονώνει. Σώζει, σε κάποιες στιγμές, και σίγουρα προσφέρει διασκέδαση με όλες τις ζωογόνες επιπτώσεις στο μυαλό, το σώμα και την ψυχή.

O λόγος που διάλεξα αυτή τη φωτογραφία για να «ντύσω» το ρεπορτάζ που θα διαβάσεις παρακάτω είναι ακριβώς αυτό που δείχνει: Η απόλυτη ελευθερία και η χαρά που ζουν τα πιτσιρίκια βουτώντας στην θάλασσα με τους φίλους τους. Έτσι είναι  για πολλούς από μας η μουσική. Η ελευθερία, η βουτιά σε γνωστά και άγνωστα νερά που μόνο καλό μπορούν να σου κάνουν.

Το γεγονός ότι η μουσική παραμένει «κλειστή» και επικηρυγμένη στην εποχή μας, ως ένα από τα τελευταία μέτρα αποφυγής διασποράς του κορωνοϊού δεν θέλω να το σχολιάσω, παραπάνω από όσο κάνω, γιατί η  υγεία όλων μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να το έχουμε κατά νου όλοι, όλες και όλα.

Το γεγονός ότι όσοι θέλουμε να επιστρέψει η μουσική στη ζωή μας αντιμετωπιζόμαστε περίπου σαν τρομοκράτες είναι εξίσου γελοίο με τις δοξασίες ότι το εμβόλιο μας κάνει φορέα γούαι-φάι κλπ.

Περιμένοντας λοιπόν να επιστρέψει μια απόλαυση που πολλές φορές φτάνει τα όρια της καύλας – και λυπάμαι αν κάποιος δεν καταλαβαίνει τι θέλω να πω και νομίζει ότι με μια «κακή» λέξη προσπαθώ να προκαλέσω – θέλησα να μιλήσω με φίλους και γνωστούς που είτε είναι ιδιοκτήτες , είτε παίζουν μουσική ως dj’s σε αγαπημένα στέκια  του κέντρου και άλλων περιοχών.

Σκεφτόμουν κι εγώ: Ποιο κομμάτι θα βάλω πρώτο όταν λήξει η απαγόρευση της μουσικής, όταν επιστρέψει η μουσική σαν μια φιλενάδα, μια ερωμένη, μετά από καιρό να ντύνει τις σκέψεις, να κάνει το δέρμα ν’ ανατριχιάζει, να γεμίζει κενά αμηχανίας, να γίνεται αφορμή για καινούργιες γνωριμίες και τόσα άλλα.

Διαβάστε τους αγαπημένους φίλους και καλεσμένους μου και ίσως το σκεφτώ μέχρι το τέλος του άρθρου.

Σας τους παρουσιάζω αλφαβητικά, και τους ευχαριστώ που μοιράστηκαν σκέψεις και μουσικές μαζί μας!

Νατάσα Αδαμοπούλου – ηχολήπτρια, dj Kουκί

Διαλέγω το Aquarius  γιατί είναι αγαπημένο μου και αισιόδοξο. Χρειαζόμαστε αισιοδοξία για να πάμε μπροστά και να είμαστε καλά.

Γιώργος Αποστόλου – ραδιοφωνικός παραγωγός RED 96,3 dj

«Κανονικά» ένα σετ-επιστροφής χωρίς τον φόβο του Χαρδαλιά και της ομάδας ΔΙΑΣ, Δράση κλπ, θα έπρεπε να είναι γεμάτο συμβολικά τραγούδια. Όμως η λέξη και η έννοια «κανονικά», έχουν κανιβαλιστεί τόσο που το αφήνουμε αυτό να πέσει.
Ας μείνουμε στο «ένα τραγούδι» κατά το «one ring». Θέλοντας να πιάσω τα συνωμοτικά βλέμματα του κοινού στο πρώτο σετ μου ύστερα από σχεδόν 9 μήνες, θα διάλεγα την περίφημη συνεργασία του Βέλγου d.j και παραγωγού Timo Maas με την φωνή των Placebo, Brian Molko.

«Τhe first day of the rest of your life»… Γιατί αυτή η μέρα ξημερώνει πάντα όσο είμαστε ακόμη ζωντανοί και αποτελεί, εφήμερο μεν, δυναμικό δε, μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας. Ραντεβού, σύντομα ελπίζω, «εκεί»…

Δημήτρης Αυγέρος – ραδιοφωνικός παραγωγός Home radio 89,1-Chalkida, dj

Θα αρχίσω με το La Perla της Sofia Kourtesis. Ο λόγος είναι πως την πρώτη φορά που το άκουσα σκέφτηκα αμέσως «με αυτό θα ξεκινήσω το πρώτο μου set μετά το μάντρωμα» και επίσης γιατί ο ήχος του είναι ξεκάθαρα «λυτρωτικός»

Εύα Θεοτοκάτου – ραδιοφωνική παραγωγός En Lefko 87,7 dj

3 πράγματα / καταστάσεις  χρειάζεται να δημιουργεί το πρώτο κομμάτι που θα βάλω σε dj set  μετά από 18 μήνες μακριά από τα deck! Ατμόσφαιρα – ρίγος – αίσθημα ελευθερίας και last but not least να έχει groove! Το συγκεκριμένο συνδυάζει υπέροχα τα 90’ς με την σημερινή παραγωγή στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή. Barry Can’t Swim –  Skylab District

Άκης Καπράνος – κριτικός κινηματογράφου, dj

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω σκεφτεί με ποιο κομμάτι θα ξεκινούσα ένα dj set όταν με το καλό τελειώσει αυτή η γελοία απαγόρευση που υπάρχει απλά και μόνο επειδή σε κάποιους αρέσει πολύ να απαγορεύουν. Άλλωστε οι πλατείες και οι δρόμοι είναι γεμάτα κόσμο μέχρι τις όχι-και-τόσο μικρές ώρες της νύχτας.
Θα ήθελα πάντως κάτι θορυβώδες και εορταστικό – και το μυαλό μου δεν μπορεί να πάει πιο μακριά από το «Come See» των Αμερικανών BELONG από το άλμπουμ “Common Era”, ένα οργιαστικό κοκτέιλ krautrock, shoegaze και noise όπου κάθε συχνότητα δείχνει να ισορροπεί ανάμεσα στην αγαλλίαση και την παράνοια. Με άλλα λόγια, η κατάσταση στην οποία θα βρισκόμαστε εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Τραγούδι: «Come See» -Μπάντα: Belong – Δίσκος: Common Era (2011)

Λευτέρης Κεφαλάς / MR.FOX : The bar (Γλυφάδα) -Co-owner & music director

Mετά από σχεδόν έξι μήνες αβέβαιης & παρατεταμένης σιωπής, η μουσική επιστροφή για τους θαμώνες, τους επισκέπτες αλλά & το Fox-crew του MR.FOX οφείλει να είναι μπάσιμο δυναμικό, έξτρα ενισχυμένο, ιδιαιτέρως uptempo & με την αδιαμφισβήτητη επικότητα & σημειολογική βαρύτητα του Λεπτού Λευκού Δούκα (David Bowie), μια ‘Rebel, rebel’ μουσική αφύπνιση με έξτρα άλλοθι ‘δημιουργικού ρεμπελισμού’, ένα χαρακτηριστικό ‘συστατικό’ και των ολοκαίνουριων συνταγών των signature cocktails & advanced bar-food που το MR.FOX σερβίρει επιστρέφοντας από την καραντίνα».

Μανώλης Κιλισμανής dj Ιπποπόταμος / Hard Rock Café Athens

Μ’ αυτό εδώ επειδή θα μπορούμε να πούμε «άντε πάμε επιτέλους»!

Πάνος Λάκατζης – ραδιοφωνικός παραγωγός Best 92,6  dj

Give life back to music – daft punk. Το διάλεξα γιατί οι daft punk μας αποχαιρέτισαν.. Ο τίτλος απ την άλλη τα λέει όλα. Λέξεις “μπλεγμένες” που βγάζουν νόημα σε όποια σειρά και να τις βάλεις. Εμείς που “παίζουμε” δίνουμε ζωή στη μουσική.. η μουσική μας δίνει ζωή…η ζωή επιστρέφει με τη μουσική. Αλήθεια έχετε φανταστεί ποτέ τη ζωή χωρίς μουσική; Εγώ όχι!

Ιάσων Λεοντίδης – μουσικός, bartender, dj  – Bad Tooth

Τα ηδονικά ουρλιαχτά του Iggy στην αρχή του κομματιού θα είναι ταυτόσημα με την ευχαρίστηση που θα αισθάνομαι ακούγοντας δυνατά μουσική σε ένα bar.  Ο βασικός όμως λόγος που διαλέγω αυτό το κομμάτι είναι ο ρυθμός των τυμπάνων που σφυρηλατώντας επαναλαμβανόμενα με το ίδιο ρυθμικό μοτίβο καθόλη την διάρκεια του τραγουδιού, καταφέρνουν να μας μεταφέρουν στο βιομηχανικό Detroit στα τέλη της δεκαετίας του 60. Τότε που οι πρέσες από της βιομηχανίες της περιοχής, έδιναν ρυθμό στον εκμηδενισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, στο όνομα της ανάπτυξης και της συλλογικής ευημερίας. Τόσο διαφορετικό, μα και τόσο ίδιο σε σχέση με ότι βιώνουμε σήμερα. Ίσως λοιπόν τα ουρλιαχτά του Iggy στην αρχή να μην είναι έκφραση ευχαρίστησης αλλά μια  αποτύπωση πόνου, που μη μπορώντας να απαλλαγεί από αυτόν, τον αποδέχεται και ηδονίζεται μαζί του μαζοχιστικά.
Κάπως έτσι υπομένουμε και εμείς τον μηδενισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο όνομα της ανάπτυξης και της συλλογικής ευημερίας στην Ελλάδα του σήμερα. Όμως δεν μπορούμε να φωνάξουμε γιατί απλά μεταδίδουμε το μικρόβιο της αμφισβήτησης.

Γιάννης Λεουνάκης – ραδιοφωνικός παραγωγός Rock Fm, dj Bronco

Mετά από συνοπτικές διαδικασίες είδα πως το Rock n Roll των Motorhead είναι ότι πιο real & primitive που μπορεί να έρθει στο μυαλό μου για μια τέτοια περίσταση κλεισούρας και μουσικοαπαγόρευσης. Αλλά για ένα ακόμα λόγο: η μουσική του Lemmy έχει ότι πιο dirty μπορείς να βρεις από τον Iggy μέχρι τους Stones ! Και είναι και καρασέξι!!!

Παναγιώτης Μπάρλας – Fractal Press – dj, πρώην ραδιοφωνικός παραγωγός

Αν έπαιζα ακόμη σε μπάρες, το πρώτο τραγούδι που θα έβαζα θα ήταν αυτό το ηλεκτρικό κάλεσμα του Jason Pierce και της παρέας του: Come together! Καιρός να ξανασμίξουμε (αφού εμβολιαστούμε, φυσικά!!)
Πιστεύω πως η πανδημία θα αφήσει πολλά κουσούρια στην κοινωνική μας συμπεριφορά και στις συνήθειες μας στη διασκέδαση. Θεωρώ πολύ παράταιρο να επιδιωχθεί ξανά ο μέγιστος δυνατός συνωστισμός από μαγαζάτορες και θαμώνες. Αυτό ίσως αποδειχθεί μοιραίο για πολλά μικρά κι αγαπημένα μαγαζιά.
Η εκκίνηση του ωραρίου διασκέδασης σε μπάρες, από το μεσημέρι ή από το απόγευμα ίσως να είναι μια λύση. Ίσως και να αποδειχθεί μονόδρομος… Καλή δύναμη και καλή τύχη σε όλους!!

Αντώνης Μποσκοΐτης – Δημοσιογράφος, σκηνοθέτης, dj Μυροβόλος

Το τραγούδι που θα παίξω ως DJ όταν επιτραπεί ξανά η μουσική στα μπαρ θα’ναι η «Πράξη τελευταία» με τον Παντελή Θεοχαρίδη σε στίχους Γιώργου Μακρή και σε μουσική των Αντώνη & Δημήτρη Παπαβομβολάκη. Αφενός γιατί στη «Μυροβόλο» του Μεταξουργείου πρωτοστατεί το λεγόμενο «έντεχνο» ελληνικό ρεπερτόριο, αφετέρου γιατί είναι ένα τραγούδι που είχα την καλλιτεχνική του επιμέλεια και έζησα την πραγμάτωση του. Χώρια που η «Πράξη η τελευταία» παίζει να ήταν ακριβώς η παύση της μουσικής, ένα μέτρο αδικαιολόγητο αναφορικά με τη διασπορά της πανδημίας, σαν κάνεις ειδικά μια βόλτα στο ηλιόλουστο κέντρο της Αθήνας ή ρίξεις μια ματιά στα διερχόμενα – και γεμάτα από κόσμο – μέσα μαζικής μεταφοράς. Η μπαλάντα αυτή, τέλος, με τη μοναδική ερμηνεία του Θεοχαρίδη ανέκαθεν μου θύμιζε και, ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, μουσική σεκάνς από ταινία του Άκι Καουρισμάκι.

Dapne Polkadot – παραγωγός στο Strummer Radio – dj The Mule and the Pig, Moriarty, Closer and more…

Μετά απο τόσους μήνες, θα ξεκινούσα set με κομμάτι που με συνόδευσε στην καραντίνα και με ξεσήκωνε ελαφρώς για να χορέψω, ακόμα και μέσα στο σπίτι με το τσεμπέρι στο κεφάλι, κάνοντας γενική καθαριότητα. Είναι κομμάτι που χτίζει σιγά σιγά και δίνει τόσο όσο για να ανεβαίνεις επίπεδα “groove-ας”. Ένας late 70s/early 80s Edwin Starr, και πολύ μακριά από τα Motownικα που μας είχε συνηθίσει. Ακούγεται το κομμάτι με τέρμα ήχο και συνοδεία τζιν τόνικ! Ευελπιστώ να έχουμε λίαν συντόμως την ευκαιρία να το ακούσουμε και σε κάποιο bar του Κέντρου.

Κώστας Παντιώρας – Αισθηματίες, dj

Από ελληνικό τραγούδι θα έβαζα το “Αν υπάρχει λόγος” των Κατσιμιχαιων με τον Νταλάρα γιατί μου αρέσει πολύ ο στίχος ” λέω να βγω να παω να μεθυσω”. Τον βρίσκω ταιριαστό μετά από αυτή την πολύμηνη περιπέτεια της ανθρωπότητας γενικά και της εστίασης ειδικά. Ο κόσμος θέλει να φύγει αυτό το σφίξιμο, να βγει να χαλαρώσει, να μεθύσει, να τραγουδήσει ξανά όπως παλιά.
Από ξένο τραγούδι το Freedom 90 του George Michael

Χρήστος Παρασκευόπουλος – Butler’s Cup

Υπάρχουν πολλά κομμάτια που θα ήθελα να βάλω σε αυτό το νέο άνοιγμα που κάνουμε, με τα περισσότερα να είναι επαναστατικά τύπου rage against the machine αλλά αυτό που έχω μάθει τα τελευταία χρόνια που έχω μαγαζί σε πιάτσα είναι πως η επανάσταση τελειώνει με την πρώτη ρουφηξιά Freddo πλέον. Ύστερα από πολύ σκέψη το κομμάτι που θα βάλω για άνοιγμα είναι το ΝΕΑ ΖΩΗ από STEREO NOVA. Είναι ένα ορχηστρικό κομμάτι που μπορείς να το φανταστείς σαν μετά αποκαλυπτικό, ερωτικό, μετανοίας η και ακόμα σαν ένα κομμάτι ελπίδας. Το σίγουρο είναι πως όπως και στην ζωή έτσι και σε αυτό το κομμάτι τους στοίχους τους επιλέγουμε εμείς καθώς και το σε ποια κατεύθυνση θα μας πάει!!

Μιχάλης Πολυχρόνης – djnamaste – Ραδιοφωνικός παραγωγός Ertopen – radio 106,7 -Skipper’s Yacht ‘n Roll Bar

Το πρώτο τραγούδι  θα είναι το “The Wall” των PINK FLOYD. Συμβολίζει τα τείχη που ύψωσε η παρούσα κυβέρνηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ενάντια στον πολιτισμό (όπως στην περίπτωση του ΕΜΠΡΟΣ ή σ αυτήν της απαγόρευσης της μουσικής στην εστίαση) και την ανάγκη ο πολιτισμός να αμυνθεί με τα ίδια του τα όπλα απέναντι σε κάθε αυταρχικό νόμο λοβοτόμησης!

Ντόρα Ρίζου – Black Duck

Θα ξεκινούσαμε με την «Λατέρνα στο στενό»του Μάνου Χατζιδάκι.Μόνο που το σκέφτομαι δακρύζω,μας έλειψε πάρα πολύ η μουσική.Ελπίζω σύντομα να επιτραπεί και πάλι,η χαμηλής έντασης μουσική δεν κάνει κακό σε κανένα.

Μιχάλης Ρίζος – Το καφενείο του Ρίζου

Λοιπόν αφού στην πάπια θα ξεκινήσουμε με Χατζιδάκι, στο καφενείο του Ρίζου θα ξεκινήσω με ένα προφητικό τραγούδι του Νιόνιου:

Δημοσθενους Λεξις. Το αίσθημα του να βγαίνεις από τη φυλακή τόσων μηνών και να είναι «τα καφενεία όλα κλειστά και οι φίλοι σου ξενιτεμένοι νομίζω» είναι μια ξεκάθαρη αποτύπωση των όσων ζούμε! Με αυτό ξεκινάει το Καφενείο ώστε να μην ξανακλείσει ποτέ!

Κυριάκος Χατζόγλου – Μπαμπάς, dj, υπεύθυνος πωλήσεων δισκογραφική Rockarolla

Πίσω στο 2002, μαζί με τον Μελέτη ήμασταν έτοιμοι να ανοίξουμε το soiree… μετά από όλες τις αγωνίες, αυτό που εκκρεμούσε ήταν, πιο θα είναι το πρώτο κομμάτι που θα παίξει…

Για ανθρώπους σαν εμάς αυτό έχει τεράστια σημασία…. Ordinary people just don’t seem to comprehend…

Και αφού δεν θα δεχόμουν να είναι Beatles και ο Μελέτης Stones, καταλήξαμε στον κοινά αποδεκτό Van Morrison!

Μάλιστα δεν διαλέξαμε από το υπεραγαπημένο Astral Weeks αλλά από το The Philosopher’s Stone, ένα διπλό cd που o τεράστιος Van είχε βάλει μέσα τραγούδια που για κάποιο λόγο, που μόνο αυτός ξέρει, δεν του χωρέσαν στις επίσημες κυκλοφορίες του… Ordinary people just don’t comprehend…

Αντί επιλόγου:

Η μουσική είναι τόσα πολλά, όσοι είναι και οι άνθρωποι που τη γουστάρουν.
Τα στέκια δεν είναι έπιπλα, διακόσμηση και λοιπά φρουφρου. Είναι οι άνθρωποι που μας υποδέχονται, είναι οι άνθρωποι που μας εξυπηρετούν, είναι οι άνθρωποι που με τις μουσικές τους επιλογές μας βοηθάνε να φτιάχνουμε αναμνήσεις.

Καλή επιστροφή μουσική, σε περιμένουμε πώς και πώς!!!

(Όταν βρεθώ ξανά στα decks μου θα αρχίσω με Tom Petty, Runnin’ Down a Dream!)

Γιάννης Καφάτος