Είναι νέες, ταλαντούχες, δημοφιλείς και πολύ αγαπητές στο τραγούδι, αλλά φέτος τις βλέπουμε στο θέατρο σε ρόλους που συνδυάζουν πρόζα και τραγούδι. Ο λόγος για τη Μαρίζα Ρίζου (Απλή Μετάβαση), την Ελεωνόρα Ζουγανέλη (Εκατομμυριούχος) και τη Νατάσσα Μποφίλιου (Ευαγγελισμός).
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τραγουδίστριες στο θέατρο, αλλά τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει σε guest εμφανίσεις που περιορίζονται στο τραγούδι ή σε μεταφράσεις επιτυχημένων μιούζικαλ του εξωτερικού. Τη φετινή θεατρική σεζόν συναντούμε τρεις μοναδικές περιπτώσεις ερμηνευτριών σε πρωτότυπα ελληνικά μιούζικαλ να δοκιμάζονται στο σανίδι και -κατά την άποψή μου- με επιτυχία, χαρίζοντας συλλεκτικές ερμηνείες για έναν θεατρόφιλο ή/και μουσικόφιλο θεατή. Δεν είναι ας πούμε το Mamma Mia με τη Βανδή ή το Cabaret με την Τάμτα, χωρίς να θέλω να μειώσω την επιτυχία που σημείωσαν. Πάμε να δούμε περισσότερα για τις φετινές προτάσεις:
Μαρίζα Ρίζου, Απλή Μετάβαση
Ακροπόλ | Σκηνοθεσία: Μίνως Θεοχάρης
Το μιούζικαλ των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη είχε πρωτοανέβει πριν 4 χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Μετά από αρκετές αναβολές, φέτος επέστρεψε με ανανεωμένη διανομή στο θέατρο Ακροπόλ. Μάλιστα, πριν λίγες εβδομάδες τυπώθηκε το κείμενο της παράστασης, ενώ σύντομα αναμένεται η κυκλοφορία του δίσκου με τα τραγούδια της παράστασης. Η Μαρίζα Ρίζου υποδύεται τη σύντροφο του ρόλου που υποδύεται ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης (θα τον δούμε και στο πολυαναμενόμενο Humans που σκηνοθετεί ο Κ. Μαρκουλάκης). Η Ρίζου που μας έχει συνηθίσει σε εκπληκτικές live εμφανίσεις με ατμόσφαιρα και ενέργεια, αποδείχτηκε και καλή «θεατρίνα», σε μια παράσταση που μπορεί να την έχω δει ήδη δύο φορές, αλλά με ευχαρίστηση θα πήγαινα και τρίτη φορά. Ο Ευαγγελάτος έχει γράψει ένα ενδιαφέρον έργο για τις σύγχρονες σχέσεις, την υπαρξιακή αγωνία, τα διλήμματα που ενέχονται σε σχέσεις από απόσταση αλλά και στον επαγγελματικό τομέα και όλο αυτό έχει δέσει αρμονικά με τη μουσική που έχουν συνυπογράψει με τον σταθερό του συνεργάτη Θέμη Καραμουρατίδη.
Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Εκατομμυριούχος
Θέατρο Παλλάς | Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Την αισθηματική κομεντί του Μπέρναρντ Σω (γραμμένη το 1936 με τον τίτλο The Millionairess), που πρωτοανέβηκε στο Λονδίνο το 1952, ενώ στη χώρα μας έχει ανέβει μόνο μία φορά, το 2009 με την αείμνηστη Νόνικα Γαληνέα και τον Γιάννη Μπέζο (Μέγαρο Μουσικής, σκηνοθεσία: Σ. Χατζάκης), ανεβαίνει αυτό το διάστημα στο Θέατρο Παλλάς σε σκηνοθεσία Γ. Κακλέα. Η παράσταση συγκεντρώνει ενδιαφέρον τόσο γιατί μετατρέπει το έργο σε πρωτότυπο μιούζικαλ σε μουσική του Βάιου Πράπα και στίχους της Σάννυ Μπαλτζή και φυσικά για την Ελεωνόρα Ζουγανέλη στον κεντρικό ρόλο της Επιφάνεια. Πλάι της, ο αγαπημένος ηθοποιός Νίκος Κουρής, ενώ την παράσταση υποστηρίζει θεαματικά ένας 20μελής θίασος. Συνολικά η παράσταση είναι ανάλαφρη ως ρομαντική κομεντί, με εμφανή στοιχεία κοινωνικής σάτιρας, θεαματικά σκηνικά και κοστούμια -να σημειώσουμε εδώ ότι όπως και στην Απλή Μετάβαση, ενδυματολόγος είναι η Ηλένια Δουλαδίρη-, σε ένα έργο σχετικά άγνωστο στο ευρύ κοινό, παρά την κινηματογραφική του εκδοχή με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λώρεν. Σαν θέαμα αν και ξεπερασμένο αισθητικά από τις τάσεις των τελευταίων δεκαετιών, είναι καλοστημένο και ψυχαγωγικό.
Το μεγάλο ατού της παράστασης είναι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στον ομότιτλο ρόλο, που στην πρόζα της, σε κερδίζει με την ενέργεια της και το σκέρτσο, ενώ στο τραγούδι δε γίνεται να μην παραδεχτείς το φωνητικό της εύρος. Συζητώντας με έναν αγαπημένο φίλο που είδαμε μαζί την παράσταση, διερωτάται «Αν δεν τραγουδούσε η Ζουγανέλη και έπαιζε απλώς θα σου άρεσε; Και πόσο διαφέρει από μια οποιαδήποτε αναγνωρισμένη πρωταγωνίστρια;». Σκέφτομαι λίγο την ερώτηση, και απαντώ πως όταν επιλέγεις να δεις μια παράσταση, προφανώς βλέπεις μια συγκεκριμένη πρόταση που υλοποιήθηκε και μάλιστα με συγκεκριμένα πρόσωπα. Και ναι, ακόμη και μόνο για την Ζουγανέλη να δεις την παράσταση, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι η κωμωδία μετατράπηκε σε μιούζικαλ με την παρουσία της Ζουγανέλη, που είναι και το δυνατό της σημείο. Προσωπικά, ανακαλώ την ερμηνεία της ως Πιαφ στο Εθνικό το 2015 σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Η Ζουγανέλη μάλιστα είναι απόφοιτος και δραματικής σχολής.
Ανάμεσα στις δύο δουλειές, κλίνω περισσότερο προς την Απλή Μετάβαση, γιατί με αφορά περισσότερο ως δραματουργία, καλλιτεχνική έκφραση και συνολικό αποτέλεσμα και σίγουρα μετράει για μένα ότι πρόκειται για ένα πρόσφατα γραμμένο ελληνικό μιούζικαλ. Αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον μια ακόμη παράσταση μιούζικαλ, ξανά από το Εθνικό Θέατρο.
Ο λόγος για τον Ευαγγελισμό του Άγγελου Τριανταφύλλου (από 8/11 στο Rex) σε λιμπρέτο του Γιάννη Αστέρη (αμφότεροι γνωστοί από τις εμβληματικές δουλειές του Καραθάνου), μια πρωτότυπη παράσταση με στοιχεία μαύρης κωμωδίας που διαδραματίζεται στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Στη διανομή της παράστασης συναντούμε από εδραιωμένους ηθοποιούς όπως τον Χρ. Λούλη, την Κ. Παπουτσάκη και τη Μαρία Διακοπαναγιώτου μέχρι τις τραγουδίστριες Μάρθα Φριντζήλα και Νατάσσα Μποφίλιου. Να θυμίσουμε σε αυτό το σημείο πως την Μποφίλιου είχαμε δει να τραγουδάει στο χορό της παράστασης Όρνιθες που είχε κάνει στην Επίδαυρο ο Καραθάνος (2016 και επαναλήφθηκε στην Στέγη τον μεθεπόμενο χειμώνα).
Κλείνοντας, η Ρίζου, η Ζουγανέλη και η Μποφίλιου είναι ερμηνεύτριες με έντονη σκηνική παρουσία, που όπως φαίνεται, με τις κατάλληλες συνθήκες μπορούν να την μεταφέρουν στο θεατρικό σανίδι με ανάλογη δυναμική. Δεν απορώ λοιπόν που οι «απόπειρες» επαναλαμβάνονται τη φετινή σεζόν σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας.
Αναστάσης Πινακουλάκης
