Πόσο συχνά βγάζεις στρογγυλή απόδειξη στο super market;

“Είναι είκοσι (ευρώ)” μου λέει η ταμίας του Σκλαβενίτη και ένα μικρό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μου! «Ότι τι;;» θα μου πεις… ότι τελείωσε η εβδομάδα χωρίς δεκαδικά, χωρίς εκκρεμότητες.

Παρασκευή βράδυ και κάθε φορά νιώθεις ευλογημένος (ασχέτως τοποθεσίας) που ακόμα δύνασαι να αδειάζεις το κεφάλι σου από όλα τα άχρηστα βάρη της εβδομάδας και να κρατάς μόνο αυτά που σε ταξίδεψαν και σε πήγαν παραπέρα!

Είναι η στιγμή της εβδομάδας που σου ξανάρχεται στο μυαλό εκείνο το τραγούδι που σου έφτιαξε τη μέρα, μόνο που δεν μπορείς να θυμηθείς τώρα ποια μέρα ήταν ακριβώς γιατί ήσουν στο τρέξιμο…

Ουφ!

Και είναι διπλή η ανακούφιση γιατί εν προκειμένω το κομμάτι αυτό προέρχεται από μέλος ενός πρώην boy band οπότε νιώθεις δύο φορές ευλογημένος, επειδή σου κάνει μασάζ στα αυτιά ενώ ταυτόχρονα σου επιβεβαιώνει ότι στον κόσμο της μουσικής δεν χωρούν παρωπίδες και οι δικές σου – ευτυχώς – ακόμα σκονίζονται στο συρτάρι…