19/03/2024

Το Προσάναμμα του Ορέστη Ντάντου μάς έβαλε φωτιά!

Ορέστη Ντάντου

Έχει ενδιαφέρον πώς μερικές φορές τα φέρει έτσι η ζωή και μουσικούς που τους είχες για καταφύγιο στις πιο «σκοτεινές» σου περιόδους να τους συναντάς πλέον εσύ στις δικές τους πιο φωτεινές στιγμές.

Ένας τέτοιος μουσικός είναι για μένα ο Ορέστης Ντάντος, τον οποίο ανακάλυψα το 2009, στα 16 μου χρόνια, όταν είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ «Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς». Ο Ορέστης αποτελεί έναν προσωπικό μου διαμεσολαβητή έκφρασης βιωμάτων και συγκινήσεων. Έχοντας ένα σπάνιο ταλέντο να επικοινωνεί πολλές φορές και την γυναικεία εμπειρία, με μετέτρεψε σε μια φανατική ακροάτρια που πλέον, στα 25 μου χρόνια και μετά από τέσσερα άλμπουμ του, μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους τραγουδοποιούς της γενιάς του.

Ο τελευταίος του δίσκος μάς το επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά. Το «Προσάναμμα», όπως ονομάζεται, κυκλοφόρησε την Παρασκευή 16 Μαρτίου και μία μέρα πριν τον παρουσίασε στο Black Duck σε λίγους και εκλεκτούς φίλους που, όπως μας είπε, βλέπει σε εμάς την ίδια οπτική που έχει και εκείνος στην ακρόαση της μουσικής: την συγκίνηση που προκαλούν τα τραγούδια. Ο Ορέστης ανήκει λοιπόν στους ρομαντικούς. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η ανατριχίλα που νιώθεις όταν ακούς κάτι. Και επειδή ο ίδιος συνεχίζει να αναρωτιέται εάν την έχει προκαλέσει, εγώ θα του απαντήσω ένα αυθόρμητο και ξεκάθαρο «ναι».

Την Πέμπτη έζησα έτσι μία πολύ πρωτόγνωρη εμπειρία, μιας και δεν είχα ξαναβρεθεί σε προακρόαση άλμπουμ. Μάλλον θύμισε κάτι από το παρελθόν, από την εποχή του βινυλίου όπου η ακρόαση ήταν μια συλλογική εμπειρία. Έτσι κι εμείς, πίναμε καφέ, τσιμπούσαμε από τα –εντυπωσιακά– πιάτα του Black Duck, ακούγαμε και σχολιάζαμε παρέα τα καινούρια τραγούδια του Ορέστη, δημιουργώντας μια νοσταλγία μιας άλλης εποχής –ακόμα και για εμάς που δεν την είχαμε προλάβει.

Ο Ντάντος όλα αυτά τα χρόνια έχει κρατήσει την παιδικότητα και την αθωότητα της μουσικής δημιουργίας. Σε μια εποχή που δεν είναι τίποτα εύκολο στη μουσική –και πότε ήταν θα μου πεις;– εκείνος συνεχίζει να συνεργάζεται με φίλους, να γράφει και να τραγουδά για τον έρωτα, το ανεκπλήρωτο, τις προσωπικές του εμμονές, την άρνηση και την αποδοχή, την ομορφιά και την ασχήμια και τελικά για εκείνη τη φλόγα που αντιστέκεται προσφέροντας λίγο φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές περιόδους. Αυτό είναι και το Προσάναμμα. Ένας δίσκος που σου υπενθυμίζει πως η καρδιά πάντα θα σιγοκαίει και συγχρόνως το πόσο τυχεροί και άτυχοι είμαστε όλοι εμείς που ζούμε στο γαλατικό χωριό που λέγεται Ελλάδα.

Καθώς, όμως, δεν πιστεύω στην ανάλυση-κριτική άλμπουμ και τραγουδιών, μιας και δεν υπάρχει σωστό και λάθος στην ακρόαση και τον τρόπο πρόσληψης της τέχνης, απλά θα σε παροτρύνω να ακούσεις το Προσάναμμα από την αρχή μέχρι το τέλος, είτε με φίλους είτε μόνος ή μόνη, και να αφουγκραστείς τη μουσική, τους στίχους, την ενορχήστρωση και την ερμηνεία του. Και σου υπόσχομαι πως όταν ολοκληρωθεί, θα θελήσεις να τον ακούσεις ξανά και στο τέλος θα βάλεις κάποια τραγούδια στο repeat.

Μαρία Πακτίτη


mm
About Μαρία Πακτίτη 20 Articles
H Μαρία Πακτίτη είναι παραγωγός στο www.trollradio.gr. Την ακούτε καθημερινά 12:00 - 14:00

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*