Έφτασε λοιπόν η στιγμή που το 2018 μας κουνάει το μαντήλι και όπως πέρσι έφτασε η ώρα της επιλογής των άλμπουμ που άρεσαν περισσότερο στον υποφαινόμενο για τη χρονιά που φεύγει.
Δεν χρησιμοποιώ τον τίτλο καλύτερα καθώς τον θεωρώ υποκειμενικό, οπότε παρακάτω δέκα και δέκα άλμπουμ απο την Ελληνική και Ξένη σκηνή. Σημειώνω πως στην κατάταξη τους δεν υπάρχουν κριτήρια βαθμολογικά αλλά μια απλή παρουσίαση των άλμπουμ.

Ελληνικοί Δίσκοι:

1. The Noise Figures – Telepath (Garage Rock)

Τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος για το αγαπημένο Garage Duo που προσωπικά τον χαρακτηρίζω ως τον πιο ώριμο ως σύνολο. Με μια πολύ ενδιαφέρουσα δόση απο Ψυχεδέλεια στις συνθέσεις και τις γνωστές εναλλαγές μεταξύ Blues περασμάτων και Rock ξεσπασμάτων δημιουργεί ένα τέλειο αποτέλεσμα. Επι λέξει: όταν ο Ty Segall συνάντησε τους πρώιμους White Stripes.

2) The Vagina Lips ‎– Generation Y (Indie Rock)

Οι Vagina Lips κυκλοφόρησαν πρόσφατα τον τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο τους που
προσωπικά τον θεωρώ και τον ωριμότερο. Έχοντας βρει τον ήχο που τους ταιριάζει
και με μερικές πινελιές απο 80s και New Wave γράφουν όμορφες μελωδίες που κυλούν
αβίαστα ως σύνολο και θα σε κάνουν να πατήσεις πολλές φορές το Repeat στα κομμάτια
τους.

3)The Steams ‎– Wild Ferment (Psychedelic Rock)

Οι Steams μπορεί να άργησαν να κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά
αλλά η αναμονή άξιζε σίγουρα. Το Wild Ferment λοιπόν αποτελεί μια πολύ ωραία μίξη
ψυχεδέλειας με Prog στοιχεία και μια Indie αισθητική. φυσικά η στιγμή που προσωπικά
ξεχώρισα ήταν η συμμετοχή του Ψαραντώνη στο κομμάτι Perfect Storms from Afar, είμαι
σίγουρος πως περιμένουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στο μέλλον απο τους Steams.

4) Chickn ‎– WOWSERS! (Experimental Rock)

Δεύτερη δουλειά για τους Chickn που μας είχαν ξαφνιάσει ευχάριστα το 2016 με τον πρώτο
δίσκο τους. Εδώ λοιπόν βλέπουμε πως πάνε το πράγμα ένα βήμα παρά πέρα μπλέκοντας στον
ήχο τους και Acid στοιχεία που σε συνδυασμό με Kraut επιροές φτιάχνουν ένα εκρηκτικό
αποτέλεσμα. Νομίζω πως τα παιδιά έφτιαξαν ένα δίσκο που αν τον άκουγε ο Franck Zappa θα
του άρεσε ιδιαίτερα.

5) The Last Drive ‎– The Last Drive (Garage Rock)

Εδώ είναι απο τις περιπτώσεις που τα πολλά λόγια είναι περιττά θεωρώ. Όταν μια απο τις
καλύτερες Garage μπάντας του 80s κύματος στη σκηνή μας και οχι μόνο βγάζει νέα δουλειά
απλά ακούμε και μένουμε το στόμα ανοιχτό. Γενικά είναι συγκλονιστικό όσα χρόνια και αν
ακούει κάποιος Last Drive το πόσο φρέσκοι και διαφορετικοί μπορούν να ακούγονται σε
κάθε δουλειά τους, οπότε και ο φετινός ομότιτλος δίσκος δεν αποτελεί εξαίρεση.

6) Στέρεο Νόβα ‎– Ουρανός (Electronica)

Όταν το μεγαλύτερο σχήμα της Ηλεκτρονικής μουσικής στη χώρα μας επιστρέφει μετά απο είκοσι
χρόνια δισκογραφικής απουσίας με νέα δουλειά σίγουρα κανείς δεν μένει αδιάφορος. Μπορεί να
ξένισε κάποιους βέβαια η δουλειά που πιθανόν να περίμεναν κάτι στο στυλ των παλιών δίσκων
αλλά σίγουρα η τάση τους για πειραματισμό είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Άρα θα έλεγα πως όντως
λίγο μουδιασμένο το Restart αλλά σίγουρα σημαντική επιστροφή και αναμένουμε τη συνέχεια.

7) The Callas & Lee Ranaldo – Trouble And Desire (Indie Rock)

Οι Callas ήταν πάντα ένα απο τα σχήματα που μου δημιουργούσαν μια περίεργη αίσθηση και θα
ομολογήσω δυσκολεύτηκα να τους καταλάβω. Αλλά στον Φετινό δίσκο τους Trouble And Desire
μπορώ να πω με εντυπωσίασαν. Η μίξη ενορχηστρωτικά Garage και Indie στοιχείων σε συνδυασμό
με τη χρήση του Ελληνικού στίχου σε αρκετά κομμάτια με ενθουσίασαν προσωπικά. Φυσικά δεν θα
παραλείψω να αναφέρω και την συμμετοχή του κιθαρίστα των Sonic Youth Lee Ranaldo που προφανώς
έπαιξε και αυτός καταλυτικό ρόλο.

8) Prins Obi And The Dream Warriors – Prins Obi And The Dream Warriors (Psychedelic Rock)

Ο πολυπράγμων Prins Obi επέστρεψε με το νέο του σχήμα τους Dream Warriors σε ένα δίσκο
που συνδυάζει τα στοιχεία της ψυχεδέλειας και πινελιές απο Alternative Rock. Γενικά ένα
πολύ ωραίο σύνολο όπου και εδώ έχουμε χρήση Ελληνικών στίχων σε τρία κομμάτια τα οποία
όταν τα άκουσα μου έφεραν στο μυαλό τους Πελόμα Μποκιού. Γενικά μια ωραία δουλειά που
αποπνέει έναν αέρα αισιοδοξίας και μελαγχολίας ταυτόχρονα στις συνθέσεις.

9) Balothizer – Cretan Music from Hell (Rock)

Τι σχέση μπορεί να έχει η Κρητική μουσική με το ροκ αλλά και τις πολιτικές αναφορές συνάμα.
Την απάντηση μας τη δώσανε οι Balothizer πριν ένα μήνα με την κυκλοφορία της πρώτης τους
δουλειάς Cretan Music from Hell, ένα εκρηκτικό μίγμα απο Ροκ και Κρητικές μελωδίες απο το
Power Trio που έχει ως βάση το Λονδίνο. Φυσικά το κομμάτι που προσωπικά ξεχώρισα είναι το
Antifa Syrtos με τους εξαιρετικούς στίχους, άψογο και το σύνολο και αναμένουμε τη συνέχεια.

 

10) Γιάννης Μπιλίρης & Πλαν Μπι – Τρικλοποδιά (Rock)

Ένας απο τους τελευταίους δίσκους που άκουσα προς το τέλος της χρονιάς και μου έκαναν εντύπωση ήταν η Τρικλοποδιά, ο πρώτος προσωπικός δίσκος του τραγουδιστή των Μεθυσμένων Ξωτικών Γιάννη Μπιλίρη και του σχήματος Πλαν Μπι. Με οκτώ κομμάτια που αποτελούν μίξη δάφορων μουσικών επιρροών και καταλήγουν σε ένα αποτέλεσμα που βγάζει μια πολύ γλυκιά και οικεία αίσθηση με αφηγήσεις απο καθημερινότητα και ταξιδιάρικη διάθεση συνάμα. Το κομμάτι που ξεχώρισα ήταν το ένα ωραίο τραγούδι με το πολύ όμορφο βίντεο κλιπ.

Ξένοι Δίσκοι:

1. Dream Wife ‎– Dream Wife (Indie Rock)

Ένας απο τους δίσκους που περίμενα με ανυπομονησία και μας ήρθε στην αρχή της χρονιάς που φεύγει ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος των Dream Wife. Ένας δίσκος με μια New Wave/Punk αισθητική που παραπέμπει στα 80s αλλά και στα Riot grrrl των 90s. Δυναμικές συνθέσεις και ερμηνείες απο τρία κορίτσια που άμα αγαπάς το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα θα τα λατρέψεις αμέσως, δεν είναι τυχαία εξάλλου η αναγνώριση τους απο διεθνή μουσικά έντυπα ή τα Live στο KEXP.

2) Black Rebel Motorcycle Club ‎– Wrong Creatures (Alternative Rock)

Οι Black Rebel Motorcycle Club οφείλω να πω πως με εξέπληξαν πολύ ευχάριστα φέτος παρότι δεν υπήρξα ποτέ τρελός φαν τους. Το Wrong Creatures περιείχε συνθέσεις που απο τη μια τους έκανε να ξεβαλτώσουν τουλάχιστον στα αυτιά μου απο τα τετριμμένα και ταυτόχρονα έκρυβε μια σκοτεινή μελαγχολία αισθητικά. Παρά ταύτα υπήρχαν και τα κομμάτια που κρατούσαν το χαρακτήρα της μπάντας με τις γνωστές Garage Revival αναφορές.

3) Moby – Everything Was Beautiful, and Nothing Hurt (Electronica)

Η επιστροφή του Moby σε πιο Ambient έως και Trip Hop φόρμες μετά τους δυο αρκετά έντονους μουσικά δίσκους με τους Void Pacific Choir μου άρεσε πολύ. Ο δίσκος βγάζει μια ελαφρώς μελαγχολική διάθεση που προσωπικά θεωρώ του πηγαίνει και κάνει πράγματα με τα οποία είχε καιρό να ασχοληθεί. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ πως ο Moby έχει επανέλθει την τελευταία τριετία δυναμικά και μας προσφέρει σημαντικές μουσικές στιγμές.

4) David Byrne ‎– American Utopia (Art Rock)

Ο ιθύνων νους των Talking Heads ξαναχτύπησε φέτος δίνοντας μας έναν ακόμα φοβερό δίσκο. Πράγμα που με κάνει να απορώ πως ο Byrne μετά απο τόσα χρόνια καταφέρνει αδιάκοπα να μας προσφέρει τόσο φρέσκια μουσική συνθετικά και σε όλο της το πλαίσιο. Αν δεν με πιστεύεις άκου παρακάτω το Everybody’s Coming To My House και πες μου ειλικρινά αν ο James Murphy θα ήθελε πολύ ή οχι να το έχει γράψει αυτός.

5) MGMT ‎– Little Dark Age (Synth-Pop)

Η επιστροφή των MGMT μετά απο πέντε χρόνια απουσίας ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα απο οτι αναμέναμε. Στο Little Dark Age έχουμε μια στροφή απο την ψυχεδέλεια απο όπου κρατήθηκα να κάποια ψήγματα στη Synth-Pop και μάλιστα με συνθέσεις που παραπέμπουν απο New Order εως Pet Shop Boys. Όλα τα κομμάτια έχουν μια πολύ φρέσκια μινιμαλιστική αισθητική καθώς είναι
ξεκάθαρο πως δεν μιλάμε για απλή αναπαραγωγή του ήχο των 80s αλλά κάτι σημερινό με άρωμα απο εκείνη την περίοδο.

6) Eleanor Friedberger ‎– Rebound (Indie Pop)

Ένας απο τους δίσκους που άκουσα λίγο καθυστερημένα αλλά μου άφησε πολύ καλή εντύπωση ήταν το Rebound της Eleanor  Friedberger. Δίσκος με μια πολύ όμορφη καλός ενοούμενη Pop αισθητική και όμορφες συνθέσεις με στοιχεία απο Synth ήχους που παραπέμπουν στα 80s μέχρι τον σημερινό Indie ήχο όλα αυτά σε ένα πολύ όμορφο ηχητικό κολάζ. Με την ίδια να συμμετέχει και στο κομμάτι της ηχογράφησης και της παραγωγής δίνοντας ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

7) The Breeders ‎– All Nerve (Alternative Rock)

Εδώ έχουμε έναν δίσκο που προσωπικά θεωρώ αδικημένο αυτή τη χρονιά. Μιλάω για την δισκογραφική επιστροφή των Breeders της Kim Deal (Pixies) μετά απο δέκα χρόνια απουσίας. Το All Nerve δεν είναι οτι σου δίνει κάτι τρομερά προτώτυπο σαν ήχο αλλά σίγουρα με κομμάτια όπως το Spacewoman ή το Metagoth θυμίζει τον ήχο του 90s Alternative Rock και σίγουρα ακούγεται πολύ ευχάριστα.

8) Daron Malakian and Scars On Broadway ‎– Dictator (Alternative Metal)

Ο Daron Malakian και η παρέα του επέστρεψαν μετά απο δέκα χρόνια απουσίας με τον δεύτερο δίσκο τους. Συνολικά δεν έχουμε κάτι τρομερά περίεργο καθώς οι συνθέσεις κινούνται στα όρια των System of a Down και πειραματικών ήχων που χρησιμοποιεί ο Malakian γενικά. Προσωπικά θα περίμενα το κάτι παραπάνω αλλά είναι μια απο τις πολύ ενδιαφέρουσες Metal κυκλοφορίες της
χρονιάς. Το Highlight του δίσκου φυσικά η διασκευή στο κομμάτι του δικού μας Σταμάτη Κόκοτα “Γιε μου”.

9) Slaves ‎– Acts Of Fear And Love (Punk Rock)

Τέταρτος ολοκληρωμένος δίσκος για τους αγαπημένους Slaves που στα έξι χρόνια ύπαρξης τους είναι μια απο τις μπάντες που έχουν δώσει νέα πνοή στο Αγγλικό Punk. Σε αυτό το δίσκο όπως και στους προηγούμενους τους βλέπουμε να παράγουν μελωδίες που δεν αναμασούν απλά τα πρότυπα τους αλλά με βάση αυτά πάνε ένα βήμα παραπέρα. Πάντως αν ήθελα να τους περιγράψω θα
έλεγα οτι είναι η μίξη ήχων των Sex Pistols και των Public Image Ltd χωρίς την πρόκληση για την πρόκληση που κυριαρχούσε
στους πρώτους.

10) Death Valley Girls ‎– Darkness Rains (Garage Rock)

Ένα απο τα σχήματα που ανακάλυψα τυχαία πρόσφατα και συνέπεσε με την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου. Ένα Garage σχήμα που αποτελείται απο γυναίκες κατά βάση εκτός του κιθαρίστα. Δυναμικό Garage με 80s κυρίως καταβολές που σε παρασέρνει με το πρώτο άκουσμα. Κερασάκι στην τούρτα η συμμετοχή του μεγάλου Iggy Pop στο απολαυστικό κλιπ του κομματιού Disaster.

Πάνος Γιαννόπουλος