Δισεκατομμύρια
Δεκαετία 80 – 90. Η σεζόν ξεκινάει. Δισεκατομμύρια. Τζίρος.
Ποιοι αναδεικνύονται νικητές του νυχτερινού πρωταθλήματος;
Ποιοι θα πάνε από Αθήνα Θεσσαλονίκη και ποιοι θα κάνουν το αντίθετο δρομολόγιο; Ο κανόνας έλεγε υποφερτό κασέ και σχετικά υποφερτές τιμές. Μιλάμε βέβαια για εντελώς άλλα χρόνια. Τότε είχες «Τσοβόλα δώστα όλα» τότε έπαιζαν διακοποδάνεια και λοιπά θαλασσοδάνεια για γιορτές και επετείους τότε επίσης είχες και πρωτοκλασάτες φίρμες παντού. Από Βοσκόπουλο και Διονυσίου μέχρι Μοσχολιού και Μαρινέλα. Τότε είχες και κλαμπ που δεν τόλμαγες να σκεφτείς ότι θα μπεις αν δεν είχες μέσο τον dj τον ιδιοκτήτη τον τύπο που έκανε pr ή αν δεν είχες συνοδεία…
Σταδιακά το γλυκό όχι μόνο δεν έδεσε αλλά έγινε σκέτη πίκρα.
Σκέτος φραπέ με τριπλή δόση…
Νέος αιώνας νέες δεκαετίες.
Ειδικά τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια όλα μοιάζουν μαγική εικόνα. Πανάκριβο κασέ και πανάκριβες αναλογικά τιμές στη διασκέδαση. Ακρίβυναν και τα πούρα, παίζουν και πολλές μπόμπες, είναι πανάκριβα τα καύσιμα, έχουν αυξηθεί και τα μπλόκα με τα αλκοτέστ, άσε που πρέπει να δώσεις σχεδόν ένα μισθό, αν έχεις το προνόμιο να τον εισπράττεις από κάπου, για να πιείς ένα μπουκάλι, αν είσαι του μπουκαλιού, αλλά και για να μπορέσεις να δεις από κοντά μια φίρμα στη διάρκεια μιας περιόδου που διαρκεί με το ζόρι από ένα μήνα μέχρι ένα τρίμηνο κατά προσέγγιση.
Η σεζόν παλιά είχε πρωταγωνιστές και δισεκατομμύρια που έτρεχαν αλλάζοντας κάτοχο.
Ο κανόνας σήμερα αλλιώτικος. Τα «αστέρια» της νύχτας πολλά αλλά οι αρχηγοί του νυχτερινού πρωταθλήματος ελάχιστοι. Το βέβαιο είναι πως στη διάρκεια των τελευταίων ετών έχει πέσει μεγάλη πείνα και δίψα στη νύχτα.
Παλαιότερα είχες μαγαζιά που ήταν ανοιχτά από πέντε μέχρι και επτά ημέρες την εβδομάδα. Οι σεζόν ξεκίναγαν τον Σεπτέμβρη και τελείωναν γύρω στο Πάσχα.
Αν για παράδειγμα πατήσουμε το κουμπί της εκκίνησης γύρω στα τέλη του φθινοπώρου θα υπολογίσουμε στην καλύτερη περίπτωση μια άντε δύο ημέρες την εβδομάδα λειτουργίας για τα μαγαζιά ενώ πιο παλιά έπαιζε το σενάριο τέσσερα μεροκάματα και τρία ρεπό να αποτελούν κάτι σαν άγραφο νόμο παντού.
Η αυλαία πέφτει πλέον πιο νωρίς ειδικά όταν σταματήσει να πατάει το πόδι του ο πελάτης. Είναι τέτοια η αντικειμενική δυσκολία συντήρησης ενός προγράμματος που αν καταφέρει να κλείσει ένα πετυχημένο διήμερο χωρίς τονωτικές ενέσεις σε ένα μαγαζί τότε οι παράγοντες του κάνουν πάρτι. Ίσως γι αυτό πολλές φορές τελευταία βλέπουμε ότι παρατηρείται ένα ακόμη φαινόμενο. Ένα κέντρο (κλαμπ, πίστα, μπαρ,) να μένει κλειστό χωρίς επίσημη ανακοίνωση. Αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν οι λεγόμενες καλές κρατήσεις.
Αυτό ειδικά επαναλαμβάνεται πολύ συχνά τελευταία σε αρκετά μεγάλα σχήματα. Η ανεπίσημη δικαιολογία αναφέρει ότι δεν υπάρχουν «λόγω ψύχους» ή «λόγω καύσωνα» κρατήσεις στα πρωτοκλασάτα τραπέζια.
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις για να μη κλείσει ένα σχήμα οι τραγουδιστές αλλά και άλλοι συντελεστές, βλέπε dj s και λοιποί αστέρες δεν αρνούνται να εργαστούν ακόμη και χωρίς αμοιβή για μια ή περισσότερες ημέρες.
Αυτό βέβαια διασώζει τον επιχειρηματία ο οποίος γλυτώνει έξοδα αλλά παράλληλα σώζει κάπως την εικόνα και το «πρεστίζ» ορισμένων.
Για σκεφτείτε λίγο. Τα μεγάλα προγράμματα με τους λεγόμενους επώνυμους πρωταγωνιστές έχουν τεράστιο κόστος. Δεν είναι όπως παλιά που τα έφερνες και τα έπαιρνες. Το κόλπο άλλαξε. Λογικό επακόλουθο είναι τα κασέ να προσγειώνονται απότομα. Πολλά από τα υψηλά ποσά και από τα τεράστια μεροκάματα και πολλές από τις ηγεμονικές αμοιβές που διαφημίζονταν ότι έπαιζαν προ καιρού εκτός θεαματικών εξαιρέσεων θεωρούνται μακρινό παρελθόν.
Καλό είναι επίσης να γνωρίζετε πλέον και κάποιες ουσιαστικές λεπτομέρειες. Μία έχει να κάνει με τα ποσά που ακούγονται ως αμοιβές. Όπως δηλώνεται αρμοδίως πολλοί πρωτοκλασάτοι, δήθεν αλλά και κανονικοί, πληρώνουν οι ίδιοι την ορχήστρα το μπαλέτο και τους μουσικούς τους. Μια άλλη λεπτομέρεια αφορά στα πολλά εκατομμύρια που παίζουν ως αμοιβή ανά εμφάνιση. Τα χρήματα που ακούγονται δεν είναι αληθινά καθώς αμοιβές για τους μουσικούς του κάθε στάρ και ανά περίπτωση ποσοστά από λουλούδια και γκαρνταρόμπες συνυπολογίζονται και αυξάνουν το υποτιθέμενο κασέ… Πάμε και στην κρίσιμη λεπτομέρεια. Κάποιοι παρακαλάνε να πάρουν ένα γερό νυχτοκάματο την εβδομάδα, αν το πάρουν, και να δουλεύουν τις υπόλοιπες μέρες δωρεάν ίσα ίσα για να διασωθεί το «πρεστίζ» τους στη πιάτσα… Δεν είναι λίγες βέβαια και οι περιπτώσεις που για να σώσουν τη παρτίδα ορισμένα σχήματα με «ακριβοπληρωμένα» ονόματα υιοθετούν το παλιό αλλά κλασσικό έθιμο των πούλμαν! Σύλλογοι, μαθητικές εκδηλώσεις, ΚΑΠΗ, κύκλοι, λαϊκές απογευματινές, όλα μαζί με συγκεκριμένη ταρίφα, σε στυλ εκδρομής με διασκέδαση που μπορεί να έχει και διανυκτέρευση… Ο τρόπος απλός. Εύπεπτο και ενιαίο μενού, επιλογή από δύο «κρασιά», και κάπως έτσι απολαμβάνεις το κανονικό πρόγραμμα. Κάποιες φορές μάλιστα αν ο χώρος το επιτρέπει παίζει και καμιά λαχειοφόρος αγορά με κλήρωση…
Τέτοιες ειδικές βραδιές όπου το μισό ή μεγάλο μέρος ενός μαγαζιού είναι πριβέ έχει αποδειχτεί στην πράξη ότι σώζουν την κατάσταση. Για σκεφτείτε το. Στα μεγάλα μαγαζιά όπου εμφανίζονται πρωτοκλασάτα ονόματα αντίστοιχες εκδηλώσεις φαντάζουν ως ιδανικές ευκαιρίες για τους επιχειρηματίες.
Οι ανάλογες βραδιές με αφίξεις που συνδυάζονται με εκδρομικό στύλ και ετερόκλητο κοινό και πούλμαν που συνωστίζονται έξω από τα μαγαζιά εξασφαλίζουν πληρότητα στην αίθουσα και ένα στάνταρτ είσπραξης.
Εξαιρούνται βεβαίως τα πρώτα τραπέζια στη σέντρα εκεί όπου συνήθως γίνονται ζημιές με λουλούδια που αφήνουν και το γερό χαρτί στο μαγαζί. Θα σας πω απλά ότι ένα μικρό πανέρι με λουλούδια β΄διαλογής που ανακυκλώνονται σε μία ή ακόμη και σε δύο διαφορετικές πίστες μπορεί να κάνει απίστευτο τζίρο μέσα σε δύο νύχτες. Παρασκευή και Σάββατο το ίδιο καλάθι μπορεί να δώσει συνολικά ακόμη και 40 ευρώ στους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες.
«Πάλι καλά που έχουμε και χορούς και σώζουμε τη κατάσταση» επισημαίνει γνωστός και κορυφαίος παράγοντας της νύχτας.
Η κατάσταση που παλιά ήταν απλά το κερασάκι στη τούρτα έγινε κανόνας και έχει εξελιχτεί αν όχι σε αποκλειστικό τουλάχιστον σε βασικό μέσο επιβίωσης για τα πιο πολλά από τα νυχτερινά μαγαζιά που φιλοξενούν φίρμες και αστερίσκους από ριάλιτι. Είναι κοινό μυστικό ότι τα μαγαζιά στη πλειοψηφία τους «ζουν» ή έτσι τουλάχιστον παίρνουν γερές αναπνοές.
«Δεν είναι υπερβολή άλλωστε να πούμε πως έχει πέσει μεγάλη πείνα» αποκαλύπτει στέλεχος κορυφαίου ομίλου νυχτερινών κέντρων. Το σκηνικό που παλαιότερα φιλοξενείτο μόνο σε ημέρες ρεπό ή σε κυριακάτικα πρωϊνά τείνει να εξελιχτεί σε κανόνα για την αθηναϊκή νύχτα και κανείς πλέον δεν δουλεύει χωρίς χορούς πούλμαν και λαϊκές απογευματινές…
Το κακό όμως καλά μου παιδιά είναι πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο για τους λεγόμενους ναούς της ξένης μουσικής όπου το μενού είναι συγκεκριμένο. Ή το μαγαζί γκελάρει ή αλλάζει κάθε σεζόν ιδιοκτήτη dj μάνατζερ διοργανωτή και πάει λέγοντας. Εκεί δεν παίζουν ούτε πούλμαν ούτε αλλοδαποί τουρίστες. Ατυχώς. Και κάπως έτσι δεν βρίσκουν πλέον λόγο ύπαρξης όλοι εκείνοι οι μπαρουτοκαπνισμένοι δήθεν αστέρες της κονσόλας που ήταν ανώτεροι του Dimitri from Paris, του Kevin Yost, του Frankie Knuckles και διέπρεπαν –λέμε τώρα – στις Κάννες στο Μονακό στο Παρίσι στα Μεσόγεια σε Αττικοβοιωτία σε Μύκονο και Σαντορίνη και σε καφετέριες της γειτονιάς τους… Κι ύστερα ψάχνεις εσύ να βρεις τι μπορεί να φταίει και γιατί δεν περπατάει το άθλημα της διασκέδασης στα μέρη σου….
Βασίλης Λούκας
Leave a Reply