Βλέποντας την τριήμερη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στην βουλή, τα συμπεράσματα που κατάφερα να βγάλω είναι κάπως αποκαρδιωτικά:
- Αν εξαιρέσουμε κάποιες μετρημένες στο ένα χέρι παρουσίες βουλευτών-ομιλητών, το επίπεδο του πολιτικού λόγου-διαλόγου είναι εξαιρετικά χαμηλό. Οι βουλευτές αναλώνονται σε επικοινωνιακά σόου καθώς ξέρουν ότι είναι αποτελεσματικά. Ελάχιστοι ήταν οι ομιλητές που είχαν καθαρό πολιτικό λόγο, ειδικά από την ΝΔ. Ελάχιστοι αυτοσχεδιάζουν στον λόγο τους, ελάχιστοι επιχειρηματολογούν επαρκώς, ελάχιστοι έχουν βασικές γνώσεις της δουλείας την οποία επέλεξαν να ασκήσουν αυτόβουλα. Από την βουλή λείπουν πολύ πρόσωπα όπως Ε. Βενιζέλος για παράδειγμα. Συμφωνείς ή διαφωνείς με τα πεπραγμένα του, αυτό που οφείλεις να αναγνωρίσεις στον Ε. Βενιζέλο είναι την βαθιά του γνώση σε όσα λέει, τον καθαρό πολιτικό του λόγο, και τις μηδαμινές κοινοτοπίες. Όταν μιλάει ή όταν γράφει, πάντα έχεις κάτι να μάθεις. Η πλειοψηφία των βουλευτών της παρούσας βουλής, γράφει τους λόγους της με την συμβολή των δελτίων ειδήσεων και των σκανδαλοθηρικών περιοδικών μάλλον.
- Το επίπεδο των πολιτικών αρχηγών είναι επαρκέστερο των κοινοβουλευτικών τους ομάδων αλλά αυτό δεν αρκεί. Παρασύρονται και οι ίδιοι και αναλώνονται σε ζητήματα που δεν θα έπρεπε να απασχολούν το κοινοβούλιο. Η παρουσία του Δ. Κουτσούμπα αυτή την φορά ήταν κακή. Η παρουσία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΚΕ όμως την διέσωσε. Το ΚΚΕ συνήθως έχει την πιο πολιτική παρουσία στην βουλή. Η ΝΔ την πιο lifestyle.
- Από την συζήτηση δεν γίναμε σοφότεροι όσον αφορά τα ζητήματα που προκάλεσαν υποτίθεται την πρόταση δυσπιστίας. Η συζήτηση εν πολλοίς κινήθηκε στη γνωστή ανούσια μάχη των εντυπώσεων. Ποιος δηλαδή θα έχει την καλύτερη ατάκα και ερμηνεία στο τέλος της βραδιάς. Οι βουλευτές γνωρίζουν πως ο κόσμος τις εκτιμά ιδιαίτερα τις καλές ατάκες και τους εξυπνακισμούς. Δυστυχώς δεν είναι τυχαίο το ποιοι μπαίνουν στην βουλή ειδικά την τελευταία δεκαετία.
- Ο ΠΘ είναι σα να ζει σε ένα παράλληλο κόσμο όσον αφορά τα οικονομικά δεδομένα, η προσποιείται ότι το κάνει. Ίσως θεωρεί πως δεν κινδυνεύει από κανέναν προς ώρας, κάτι που μπορεί και να ισχύει. Η έπαρση του ξεχειλίζει πάντως. Οι πραγματικές οικονομικές συνθήκες που βιώνει ο κόσμος, είναι οι μόνες που μπορούν πιστεύω να τον ρίξουν απότομα απ’ το σύννεφο. Η ακρίβεια είναι η μόνη που μπορεί να κάνει τον κόσμο να πέσει κι αυτός από το «μεγαλοαστικό» σύννεφο ανάπτυξης που έχει καβαλήσει.
- Ο Α. Γεωργιάδης είναι πολύ αποτελεσματικός σαν ομιλητής, στο να στρέφει εκεί που θέλει την συζήτηση και να κερδίζει τις εντυπώσεις καλύτερα απ’ τον καθένα στην ΝΔ και όχι μόνο. Κυριολεκτικά σε «καταπίνει», ειδικά αν είσαι ήπιος σαν αντίπαλος. Μπορεί να συσπειρώνει τον «προοδευτικό» μέσα σε εκατοντάδες εισαγωγικά κόσμο, λόγω του μένους που προκαλεί, όμως δεν τον αφορά καθόλου. Ίσα ίσα το επιδιώκει κιόλας γιατί το ίδιο ακριβώς προκαλεί και στο δικό του ακροατήριο απ’ την αντίθετη, με μεγάλη ευχέρεια μάλιστα. Έχει διαλέξει από καιρό στρατόπεδο χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Αυτό όση απέχθεια, άλλη τόση συμπάθεια και φανατισμό προκαλεί.
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply