Δυο λόγια με αφορμή το τέλος της απαγωγής του Μιχάλη Λεμπιδάκη.

Στην Κρήτη και από Κρητικούς επί το πλείστον οργανωμένη η απαγωγή Λεμπιδάκη, στην Κρήτη τον έκρυβαν έξι μήνες.

Κρήτη το σκηνικό της μεγαλύτερης ποινικής απαγωγής στην Ελλάδα, Κρητικοί οι πρωταγωνιστές.

Ήρθε ο καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να θέσουμε το χέρι μας επί τον τύπον των ήλων.

Το νησί μας, η Κρήτη είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου. Έχει ποικιλία και ομορφιά που σε θαμπώνει, πλούτο φυσικό και υλικό μεγάλο, ιστορία χιλιάδων χρόνων, πολιτισμό σπουδαίο, κλίμα απίθανο και έχει και ανθρώπους πολλούς.
Ανθρώπους ωραίους, φιλόξενους, εργατικούς, ανοιχτόκαρδους, γενναίους και γενναιόδωρους, μεγαλόψυχους που χαίρεσαι να τους ανταμώνεις, να τους συναναστρέφεσαι.

Συγχρόνως όμως στην Κρήτη μας υπάρχουν χασισοφυτείες και λαθρεμπόριο ναρκωτικών, υπάρχει παράνομη οπλοφορία, οπλοχρησία και λαθρεμπόριο όπλων, αλλά και trafficking, υπάρχει καταπάτηση αγροτικών και λιβαδικών εκτάσεων του δημοσίου, υπάρχει ακόμα ζωοκλοπή και ζωοκτονία, υπάρχουν εγκλήματα τιμής και βεντέτες, υπάρχουν εκβιασμοί, κυκλώματα προστασίας και πορνείας, υπάρχουν φάρες που λειτουργούν σαν συμμορίες και τοπάρχες με μεγάλα συμφέροντα που είναι κράτος εν κράτει στην περιοχή τους, “καπεταναίοι” διαπλεκόμενοι με πολιτικούς, που απειλούν, εκβιάζουν, εξαγοράζουν αρχές, εξουσίες και συνειδήσεις.

Κοντά στους καλούς υπάρχουν άνθρωποι κακοί, διεφθαρμένοι, αχάριστοι, τεμπέληδες και αριβίστες, κηφήνες που ζουν εις βάρος των άλλων, εγκληματούν σε βάρος του τόπου και των ανθρώπων του, καταστρέφουν το νησί, το φυσικό περιβάλλον και τις παραδοσιακές δομές, διαλύουν την κοινωνία Συγχρόνως, οι ίδιοι, έχουν το θράσος να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως γνήσιους Κρητικούς, να πουλάνε την δική τους ποταπότητα ως κρητικότητα και να μασκαρεύονται , καλύπτοντας την γύμνια τους πίσω από τα παχιά μουστάκια, τις μαγκούρες, τα μαύρα πουκάμισα και τα στιβάνια, τα 4X4 με τα φιμέ τζάμια, τα ουίσκια, τις “μούρες”, τις γκόμενες από την ανατολική Ευρώπη, τα καλάσνικωφ, τα 45αρια και τις πρέζες, όλα τα χαρακτηριστικά της εύκολης ζωής. του *κοιτώ την πάρτη μου” εις βάρος των άλλων και του τόπου μου.

Αυτή την άθλια όψη του νησιού μας πρέπει να πάψουμε να κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε, να πάψουμε την αγνοούμε, να την υποτιμάμε, να πάψουμε να την ανεχόμαστε ή και να την καλύπτουμε.

Δεν μπορούμε πια να μένουμε απαθείς στις εγκληματικές παραμέτρους της κρητικής κοινωνίας. Οφείλουμε, αντίθετα, να τις ξεσκεπάσουμε και να τις πολεμήσουμε, με την βοήθεια της πολιτείας, αλλά και προσωπικά, με τα όπλα που ο καθένας μας έχει.

Αν δεν το κάνουμε εγκαίρως και δραστικά, αν δεν περιορίσουμε το κακό – γιατί δεν βαυκαλίζομαι πως θα το ξεριζώσουμε- αν δεν δράσουμε αμέσως, το κακό, που μάλιστα μέσα στην κρίση έχει κερδίσει έδαφος, θα κυριαρχήσει και η Κρήτη μας από παράδεισος επί γης θα γίνει κόλαση για τους ανθρώπους της.

Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ούτε να φοβόμαστε πως θα “εκθέσουμε” το νησί μας και θα προδώσουμε την αγάπη μας για αυτό ξεσκεπάζοντας τις “αδυναμίες” μας. Είμαστε Κρητικοί και καμαρώνουμε, πρώτος εγώ, για την λεβεντιά του τόπου μας.

Να μη μας διαφεύγει όμως την προσοχή η ουσιώδης διαφορά.

Άλλο κρητική λεβεντιά και άλλο κρητική μαφία.

 

Γιάννης Γιγουρτσής