Μα να έχεις την ιδανική Άννα Καρένινα , σίγουρα σε ελληνικό επίπεδο διανομής ρόλων για να μη πω και παγκόσμια, και να κάνεις μια τόσο μέτρια παράσταση;
Γιατί η παράσταση, σε σκηνοθεσία του Πέτρου Ζούλα, που βλέπουμε στη σκηνή του θεάτρου Ρεξ, είναι ένα συνεχές μπες-βγες που συνοδεύεται από μικρές μετωπικές σκηνές, απλά για να κυλήσει όπως όπως η ροή του έργου. Η διασκευή που παρέδωσαν οι αδελφοί Κούφαλη έχει αρκετά ενδιαφέροντα σημεία, με στρωτούς και συνοπτικούς διαλόγους οι οποίοι από τη μία βοηθούν να κυλήσει καθαρά κινηματογραφικά η παράσταση, από την άλλη συνοψίζουν αυτόν τον ποταμό μηνυμάτων υπαρξιακής και κοινωνικής κριτικής σε μικρά, σχεδόν διδακτικά τσιτάτα.
Το σκηνικό, ένα εξαιρετικά ευφάνταστο εύρημα με το τραίνο (τα βαγόνια του οποίου στηρίζουν την αλλαγή σκηνικών) να βρίσκεται σε διαρκή κίνηση από κάποια στιγμή και πέρα γίνεται δυσλειτουργικό και επαναλαμβανόμενα κουραστικό.
Η Μαρία Ναυπλιώτου βρίσκεται, λόγω θηριώδους τεχνικής και προσωπικού ενστίκτου, σε πολύ δημιουργική στιγμή. Πιάνει τον ρόλο βήμα βήμα οδηγώντας τον σε ένα ιλιγγιώδες κρεσέντο συναισθημάτων.
Υπάρχουν ηθοποιοί στη διανομή όπως ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος-επίσης ιδανικός Καρένιν-, η Ευδοκία Ρουμελιώτη-η πιο μετρημένη και με εσωτερικό έλεγχο ως τώρα ερμηνεία της, ο με εύφορο μέτρο Ηλίας Μελέτης, η επίσης εξαιρετικά αυτοελεγχόμενη Μυρτώ Αλικάκη που έπαιξαν από μόνοι τους όπως μπορούσαν και άλλοι που είτε λόγω λάθος διανομής (όπως ο Ορφέας Αυγουστίδης), είτε επειδή αφέθηκαν παντελώς σκηνοθετικά, όπως ο Μάξιμος Μουμούρης και η Κωνσταντίνα Τάκαλου, περιφέρονται αμήχανοι και ανεξέλεγκτοι όταν παρασύρονται από συναισθηματική φόρτιση. Ο Γεράσιμος Γεννατάς είχε όλη τη δύναμη να προχωρήσει τον ρόλο του, αλλά χάθηκε σε πελάγη φορτισμένης σύγχυσης, αβοήθητος από τον σκηνοθέτη του.
Τα κοστούμια της Αναστασίας Αρσένη, ειδικά αυτά της ηρωίδας, εξαιρετικά, μέσα στο κλίμα και με ακριβέστατη αισθητική γνώση της εποχής.
Η παράσταση θα παίζεται μέχρι την Κυριακή 29 Μαϊου και θα επαναληφθεί τον Οκτώβριο στο Θέατρο ΡΕΞ
Τάσος Τσόπελας
Leave a Reply