Ο «Οβολός στο στόμα» είναι ένα άλμπουμ που το άκουσα στο αυτοκίνητο, φεύγοντας από τη δουλειά μου στο Κορωπί. Και ήταν η πρώτη φορά που δεν με ενόχλησε η κίνηση, αφού κατάφερα μέχρι να φτάσω στο Παλιό Φάληρο να το ακούσω τρεις φορές.
Μια έκρηξη από ροκ μπλιμπλίκια – το μπλιμπίκια είναι κάτι που το ανέφερε ο ίδιος ο Αντώνης Λιβιεράτος, όταν του ζήτησα να κάνουμε την συνέντευξη – που με ανέβασε πολύ.
Τα λόγια και οι μελωδίες του Αντώνη Λιβιεράτου, με την ελέκτρο-«κάτι» ενορχήστρωση έχουν συνθέσει μια πολύ δυνατή στιγμή στην καριέρα του αγαπημένου μουσικού που ξέρει να μας εκπλήσσει με το δικό του προσωπικό στιλ που παραμένει διακριτό είτε στις προσωπικές του δουλειές είτε στις πολλές συνεργασίες του με τα γκρουπ που έχει παίξει.
Αν και οι ετικέτες δεν του ταιριάζουν, νομίζω ότι ο «Οβολός στο στόμα» φλερτάρει με τις ροκ αναζητήσεις μιας 80’s και αρχών 90’s αισθητικής, με την φρέσκια ματιά ενός οξυδερκούς καλλιτέχνη. Οι στίχοι του δημιουργού έχουν πάντα κάτι να μου πουν, από την πρώτη φορά που τον άκουσα κι άρχισα να παίζω τα τραγούδια του στον τότε Rock FM μέχρι τις μοναδικής αισθητικής εμφανίσεις του στον παλιό «Ρινόκερω» (άλλο ένα θύμα της εποχής).
Ο δίσκος ανοίγει με ένα καταιγιστικό κομμάτι που ο Αντώνης Λιβιεράτος ερμηνεύει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Είχα την αίσθηση ότι άκουγα κάτι οικείο και συγχρόνως κάτι πολύ μοναδικό. Το τραγούδι «Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριον βοών μέσα στην πλάσι» ανήκει στον Αντρέα Εμπειρικό, από την «Οκτάνα» και είναι η πρώτη στιγμή που ο Αντώνης Λιβιεράτος μελοποιεί λόγια που δεν έχει γράψει ο ίδιος.
Και από αυτή την αφετηρία αρχίζει η κουβέντα που κάναμε:
Πρώτη φορά «συνομιλείς» με ποιητή και μελοποιείς λόγια άλλου. Πώς έγινε η επαφή με τον Αντρέα Εμπειρίκο και πώς γεννήθηκε το «Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριον βοών μέσα στην πλάσι»
Η “επαφή” με τον Εμπειρίκο είναι κάτι που δεν προέκυψε πρόσφατα. Γνώρισα και αγάπησα το έργο του πριν από σαράντα και βάλε χρόνια, την ίδια εποχή που ανακάλυπτα το σουρρεαλισμό, συνολικά. (Ξανα)διαβάζοντας την “Οκτάνα” την εποχή που έγραφα το υλικό του “Οβολού στο στόμα” αισθάνθηκα την ανάγκη να βρω κάποιον τρόπο να τραγουδήσω το τελευταίο, έμμετρο πεντάστιχο του Αρχαγγέλου “Τα ρούχα πέτα, γδύσου, τίποτε μη φοβάσαι…”. Εκτός, όμως, απ’ το το συγκεκριμένο πεντάστιχο, το ποίημα (όπως τα περισσότερα του συγκεκριμένου ποιητή) όταν το δεις τυπωμένο στο χαρτί μοιάζει, σχεδόν, πεζό κείμενο. Οπότε η αποτυχία της απόπειρας να το μετατρέψω σε “συμβατικής” φόρμας τραγούδι φαινόταν προδιαγεγραμμένη. Παρ’ όλ’ αυτά αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια. Και, προς μεγάλη μου έκπληξη το όλο πράγμα αποδείχτηκε στην πράξη πολύ πιο απλό απ’ όσο έμοιαζε στην αρχή.
Μου ανέφερες ότι ο «Οβολός στο στόμα» είναι ροκ με μπλιμπλίκια. Θέλω να μας το εξηγήσεις λίγο περισσότερο για να μας βάλεις στην ατμόσφαιρα του νέου σου άλμπουμ
Θεωρώ τον “οβολό στο στόμα” τον πιο ωμά ροκ από τους προσωπικούς μου δίσκους. Τόσο από άποψη φόρμας, όσο κι από άποψη “attitude”. Απ’ την άλλη μεριά είναι, σχεδόν αποκλειστικά, ενορχηστρωμένος και παιγμένος με αναλογικά σύνθια και drum machines, με “διακριτική” μόνο παρουσία πιο “ορθόδοξων” ηλεκτρικών πηγών (μπάσο, όργανο, ηλεκτρικό πιάνο) και παντελή απουσία κιθάρας. Αυτά.
Γράφεις τους στίχους σου, παίζεις τα περισσότερα όργανα, ενορχηστρώνεις, όλα μόνος. Πώς επέλεξες αυτή τη μοναχική πορεία;
Θεωρώ πολύ πιο ευχάριστο το να λειτουργώ στο πλαίσιο μιας μπάντας απ’ το να περνάω μέρες και νύχτες κλεισμένος μόνος μου στο στούντιο. Επίσης βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το να βλέπω τις μουσικές ιδέες μου να αλληλεπιδρούν σε πραγματικό χρόνο μ’ εκείνες άλλων μουσικών. Μερικές φορές, όμως, προκύπτουν κάποιες ιδέες τόσο προσωπικές που οφείλω να τις δουλέψω μόνος μου ως το τέλος. Στην πράξη αυτό δε συμβαίνει και τόσο συχνά: Αν δει κάποιος τη συνολική μου δισκογραφία θα διαπιστώσει πως τα σόλο άλμπουμ μου δεν αποτελούν παρά ένα μικρό κλάσμα της.
Ειδικά, τώρα, στην περίπτωση του “Οβολού στο στόμα”, ούτως ή άλλως δεν είχα κάποιαν άλλη επιλογή. Ο δίσκος δουλεύτηκε κι ηχογραφήθηκε, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, στη διάρκεια του δεύτερου lockdown.
Στο νέο σου άλμπουμ έχεις «πειράξει» το «Επιστροφή στο σπίτι» από τον δίσκο «Το τεράστιο κίτρινο πράγμα», από το μακρινό 1996. Ποια ανάγκη σε οδήγησε εκεί πίσω;
Μάλλον η “επιστροφή στο σπίτι” έκανε ένα τεράστιο άλμα στο χρόνο κι ήρθε να με συναντήσει στο σήμερα. 25 χρόνια μετά την πρώτη του ηχογράφηση συνειδητοποίησα πως το κομμάτι εξέφραζε με τόση ακρίβεια αυτό που αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή ώστε αναρωτήθηκα μήπως, τελικά, είμαι μέντιουμ.
Πώς ήσουν το 1996 και πώς είσαι τώρα – Ποιον Αντώνη προτιμάς;
Με τον Αντώνη τα πηγαίναμε πάντα καλά. Και τότε και τώρα. Είναι φοβερός τύπος. Εκτιμώ ιδιαίτερα τη μετριοφροσύνη του.
Η καραντίνα πώς σε «χτύπησε» προσωπικά;
Διασταυρώνοντας τις δικές μου εμπειρίες μ’ εκείνες γνωστών και φίλων έχω καταλήξει να πιστεύω πως η καραντίνα μας χτύπησε όλους (εξαιρουμένων, ίσως, κάποιων εκ φύσεως αντικοινωνικών στους οποίους παρείχε μια βολική δικαιολογία για την περαιτέρω απομόνωσή τους) με παρεμφερή τρόπο: Τσάκισε ανθρώπινες σχέσεις, μας έκανε όλους λιγότερο αυθόρμητους (συνεχίζει να μου φαίνεται αδιανόητο να μην αγκαλιάζουμε και να μη φιλάμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους όταν, μια στις τόσες, τους συναντάμε), μας φύτεψε ύπουλα την ιδέα πως η διαδικτυακή επικοινωνία θα μπορούσε να είναι ο μοναδικός τρόπος ανταλλαγής ιδεών που θα διαθέτουμε στο εξής, μας στέρησε την επαφή με ένα σωρό πράγματα που έδιναν νόημα στη ζωή μας (οι συναυλίες είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό) κι ένα σωρό άλλα. Επίσης υπήρξε οικονομικά καταστροφική για όσους από εμάς δεν κατέχουμε κάποιαν έμμισθη θέση και λόγω της φύσης της δουλειάς μας είναι αδύνατο να εργαστούμε από απόσταση.
Πιστεύεις ότι είμαστε σε μια πολιτιστική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα και ότι η καραντίνα ή τώρα ο πόλεμος λειτουργούν ως άλλοθι για τα στρεβλά που μας περιβάλλουν;
Θέτεις μια σύνθετη ερώτηση η απάντηση στην οποία θα μπορούσε εύκολα να “ξεφύγει” σε έκταση. Οπότε θα προσπαθήσω να είμαι, στο μέτρο του δυνατού, λακωνικός: Ναι, πιστεύω πως όλα αυτά στα οποία αναφέρεσαι, όντως, συμβαίνουν. Και δεν ξέρω αν με ανησυχεί περισσότερο το ίδιο το γεγονός πως συμβαίνουν ή η απουσία αντίδρασης εκ μέρους μιας μεγάλης μερίδας εκείνων που πλήττονται από αυτά που συμβαίνουν.
Και να κλείσουμε με επιστροφή στις μουσικές. Πότε θα ξεκινήσεις τις ζωντανές εμφανίσεις;
Δεδομένου πως η ενορχήστρωση του νέου υλικού θα διακαιολογούσε μια χαρά μια ζωντανή παρουσίαση του τύπου “ένας μουσικός με ένα λάπτοπ κι ένα μικρόφωνο μόνος του στη σκηνή” θεωρητικά, όπως φαντάζεσαι, θα μπορούσα να ξεκινήσω κι αύριο. Επειδή όμως το καραόκε δεν είναι του γούστου μου θα χρειαστώ λίγο ακόμα χρόνο για την προετοιμασία τους. Καλώς εχόντων των πραγμάτων βλέπω να ξεκινάω λίγο πριν ή λίγο μετά τα επερχόμενα Χριστούγεννα.
Γιάννης Καφάτος
info:
Ο νέος δίσκος του Αντώνη Λιβιεράτου “Οβολός στο στόμα” κυκλοφορεί σε cd και ψηφιακή μορφή από την Puzzlemusik
Αντώνης Λιβιεράτος Links
▶Facebook: https://www.facebook.com/antonis.i.livieratos
▶Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCikMel87_o-9fwy4W6iCFfA
Puzzlemusik Links:
▶ Puzzlemusik Official Site: http://www.puzzlemusik.com/
▶ YouTube channel: https://www.youtube.com/c/PuzzlemusikLabel/?sub_confirmation=1
▶Facebook: www.facebook.com/puzzlemusik.label
▶Twitter: www.twitter.com/puzzlemusik
Leave a Reply