Αρχικά οφείλω να πω πως παρακολουθώντας τους Bazooka τα τελευταία οκτώ χρόνια όπου δισκογραφούν σταθερά δεν μου είχαν κάνει τόσο το κλικ ώστε να πω ότι είναι απο τις αγαπημένες μου μπάντες στην σκηνή μας.
Ειδικά στον πρώτο ομώνυμο δίσκο του 2012 οι Αγγλικοί θεωρούσα ότι δεν ταίριαζαν ακριβώς σε αυτό που ήθελαν να περάσουν με την δουλειά τους. Και για να μην παρεξηγηθώ τα παιδιά είναι καλοί μουσικοί και το έχουν αποδείξει αλλά με την στροφή στον Ελληνικό στίχο το 2016 με την Άχρηστη γενιά θεωρώ ότι βρήκαν το έδαφος που χρειάζονται για να αναπτύξουν τις μουσικές ανησυχίες τους.
Σήμερα λοιπόν θα αναφερθούμε στον τρίτο κατά σειρά δίσκο στους με τίτλο Zero Hits που κυκλοφόρησε πριν δυο μήνες απο την Inner Ear. Όπου άλλαξαν και στέγη μετά από αρκετά χρόνια παραμονής στην Αμερικάνικη Slovenly Recordings αν και είχε μεσολαβήσει και η κυκλοφορία του EP Ζούγκλα το 2017 από την δισκογραφική της Πάτρας με το δίσκο αυτόν βέβαια να αποτελεί το πρώτο πλήρες αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής.
Στην κυκλοφορία αυτού του δίσκου βέβαια κάποιος μπορεί με το που θα τον ακούσει να δει και το πως το πέρασμα του χρόνου έχει επιδράσει στον ήχο της μπάντας. Σε σχέση με τους πιο σκληρούς Garage/Punk ήχους του πρόσφατου παρελθόντος εδώ έχουμε μια στροφή και στο σύνολο του ήχου με αναφορές στο Synth-Punk και το New Wave.
Αυτό φαίνεται από τα πρώτα κομμάτια όπως το Φυλακή και Μόνος και μια δόση Post-Punk στο Οι βλάκες κάνουνε παρέλαση. Στο Έχω κουραστεί κάνουμε μια μίνι βουτιά στα Ελληνικά 80s που προσωπικά μου φέρνει στο μυαλό κάτι από ΑΝΤΙ, το Μέσα στην πόλη είναι μια περιγραφή της αστικής καθημερινότητας με γλαφυρό τρόπο.
Η Βραδινή βάρδια είναι από τα κομμάτια που έχουν έναν πολύ κολλητικό ρυθμό και προσωπικάτο ξεχώρισα σαν ένα απο τα καλύτερα του δίσκου. Σε πιο New Wave κλίμα ακολουθεί το Χρώμα του τρελού και οι Αδιάφορες ματιές με ενδιαφέρουσες εναλλαγές στην ενορχήστρωση στα πέντελεπτά που διαρκεί το κομμάτι. Το Μην κοιτάς πίσω είναι επίσης ένα από τα κομμάτια του δίσκου που ξεχώρισα και το Τα σπάω όλα είναι αυτό που κλείνει τον δίσκο σε ένα πιο Punk ύφος με το σύνολο να γράφει δεκατέσσερα κομμάτια σε πενήντα λεπτά διάρκειας.
Η ηχογράφηση έγινε στα Electric Highway Studio απο τον Γιάννη Δαμιανό και η παραγωγή και η μίξη απο τους ίδιους τους Bazooka που θεωρώ πως αποτύπωσαν στο τελικό αποτέλεσμα αυτό που πραγματικά ήθελαν.
Τέλος σίγουρα μιλάμε για την πιο ώριμη δισκογραφική στιγμή τους και ανεξάρτητα από το αν θα διατηρήσουν τον Ελληνικό στίχο ή όχι στην πορεία σίγουρα θα μας δώσουν ενδιαφέροντα ακούσματα και στο μέλλον.
Βαθμολογία: 7/10
Πάνος Γιαννόπουλος
Leave a Reply