Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις κάποιον να γελάει και οι συντελεστές της παράστασης «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ, στη σχολή χορού Χοροχρόνος το κατάφεραν με έναν μοναδικό τρόπο. Μας χάρισαν μια παράσταση με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα άρτιο αποτέλεσμα υψηλής αισθητικής. Και γέλιο! Μας χάρισαν τη χαρά του γέλιου που μας λείπει – κι ο καθένας έχει πολλούς λόγους στην καθημερινότητά του να μην γελάει όσο το χρειάζεται δυστυχώς!
Ο Νίκος Καρδώνης έστησε μια τόσο καλοκουρδισμένη παράσταση με έναν εξαιρετικό ρυθμό και καλοδουλεμένη διδασκαλία που του αξίζουν τα θερμά χειροκροτήματα που ξέσπασαν από το κοινό όταν έσβησαν τα φώτα.
Η Αρκούδα είναι από εκείνα τα «μαγικά» μικρά κείμενα του Τσέχωφ που διαπνέονται από το χιούμορ αλλά και τις ανατροπές λες και πρόκειται για πολυσέλιδα μυθιστορήματα. Πρόκειται για μια ιστορία αγάπης που ξεπηδάει από ένα πένθος.
Η Έλενα Πόποβα θρηνεί τον χαμένο άντρα της. Δεν θέλει να βλέπει κανέναν, κλεισμένη μέσα στο σπίτι της, δέχεται μόνο την βοήθεια του υπηρέτη της. Προσπαθεί ο δόλιος να την κάνει να βγει από τη μαυρίλα του πένθους αλλά μάταια. Όλα όμως αλλάζουν όταν το κατώφλι του αγροκτήματος περνάει ένας απόστρατος υπολοχαγός, ο Σμιρνώφ που απαιτεί να πληρωθεί για ένα χρέος του μακαρίτη.
Ο Τσέχωφ στις 28 Φεβρουαρίου του 1888 σε μια επιστολή του αναφέρει ότι έγραψε αυτό το έργο για να σκοτώσει την ώρα του. Φοβόταν ότι θα τον εξοστράκιζαν γι’ αυτή του την «αποκοτιά». «Τι να κάνω σχεδιάζω κάτι βαρυσήμαντο και προκύπτει τρα-λα-λα. Παρά τις απόπειρες μου για σοβαρότητα , αποτέλεσμα μηδέν. Με εμένα καθετί σημαντικό μεταμορφώνεται σε ασήμαντο», σημείωνε μεταξύ άλλων.
Η Κατερίνα Λάττα, ο Γιάννης Δενδρινός ως Σμιρνώφ και ο Γιάννης Λατουσάκης ως υπηρέτης αποδίδουν το καλομεταφρασμένο, από τον Δαυίδ Μαλτέζε, έργο με ερμηνείες που μένουν στο μυαλό. Όλες οι ερμηνείες της Αρκούδας υπό την σκηνοθετική μπαγκέτα του Νίκου Καρδώνη καταφέρνουν να γεμίσουν τον θεατή και να του δημιουργήσουν τη διάθεση να γελάσει πηγαία και ασταμάτητα. Χωρίς υπερβολικούς «θεατρινισμούς» και μανιέρες ο τρόπος που παίζουν οι τρεις ηθοποιοί γίνεται ένα όχημα που ο θεατής ανεβαίνει και αφήνεται σε ένα μοναδικό ταξίδι. Μπορείς να ξεχάσεις ό,τι σε βαραίνει και να φτιάξεις τη διάθεσή σου βλέποντας αυτή την παράσταση.
Ένα μοναδικό εύρημα που υπάρχει είναι εκείνο το ιντερμέδιο που θυμίζει την παράβαση της αρχαίας κωμωδίας και που οι τρεις ερμηνευτές πραγματικά «κεντάνε» στη σκηνή σε έναν πανζουρλισμό ατάκας μέχρι που «επιστρέφουν» στο πρωτότυπο κείμενο για να γίνει το μεγάλο φινάλε.
Ομολογώ ότι είχα μεγάλη ανάγκη να γελάσω τόσο πολύ . Και τελικά αυτό το καταλαβαίνεις αφού τελειώσει η παράσταση. Εβδομήντα λεπτά παράστασης προσφέρουν χαμόγελο για πολλές ώρες μετά.
Σημαντικός και ο Μιχάλης Λατουσάκης που ως μουσικός επί σκηνής έχει τον δικό του διακριτό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.
Αν μπορώ να βρω ένα αρνητικό είναι το γεγονός ότι η παράσταση παίζεται σε έναν χώρο που της αφαιρεί μέρος από τη ζωντάνια που θα είχε αν παιζόταν σε ένα κανονικό θέατρο. Η σχολή χορού Χοροχρόνος, off broadway στο Γκάζι, στην οδό Ορφέως, είναι ένας φιλόξενος χώρος μεν αλλά δεν είναι θέατρο. Παρ’ όλα αυτά οι φωτισμοί της Ναυσικάς Χριστοδουλάκου λειτούργησαν ευεργετικά στη δημιουργία της ατμόσφαιρας και συνέβαλαν στο άρτιο αποτέλεσμα της παράστασης. Σημαντική αναφορά και η επιμέλεια κίνησης των ηθοποιών από την Υβόννη Τζάθα. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα πρέπει και εκείνη να είναι περήφανη από τις ερμηνείες των Λάττα, Λατουσάκη και Δενδρινού.
Με άλλα λόγια σπεύσατε να κλείσετε τα εισιτήριά σας για τα επόμενα Σάββατα ή Κυριακές! Θα περάσετε ίσως τα πιο διασκεδαστικά 70 λεπτά της φετινής θεατρικής σεζόν!
Γιάννης Καφάτος
Φωτογράφιση παράστασης: Δομνίκη Μητροπούλου
Info: Σχολή χορού Χοροχρόνος – Ορφέως 76 Γκάζι
Τιμές εισιτηρίων : 13€ κανονικό
10€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων,πολυτέκνων,άνω των 65 )
Διάρκεια παράστασης: 70’ χωρίς διάλειμμα
Facebook page: https://www.facebook.com/profile.php?id=100089054655251
Leave a Reply