Μετά την πρόβα

Είδα το “Μετά την πρόβα” σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη – Κριτική

Favorite

Συμμετέχοντας στον παγκόσμιο εορτασμό για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918-2007), το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής ανεβάζει το έργο «Μετά την πρόβα» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, που ξεκίνησε ως τηλεοπτική ταινία το 1984, με ένα ξεχωριστό επιτελείο ηθοποιών: Ερλαντ Γιόζεφσον, Λένα Ολίν, Ινγκριντ Τούλιν. Έκτοτε το «Μετά την πρόβα», του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, έγινε ένα από τα πιο αγαπητά κείμενα παγκοσμίως, στον κόσμο του θεάτρου.

Κείμενο, ξεκάθαρα, αυτοβιογραφικό, στο οποίο αποτυπώνεται όλη η αντίληψη του Μπέγκμαν για το θεατρικό γίγνεσθαι. Με πρωταγωνιστές έναν ηλικιωμένο σκηνοθέτη τον Χένρικ Βόγκλερ (Περικλή Μουστάκη), ο οποίος ανεβάζει για πέμπτη φορά στην καριέρα του, το «Ονειρόδραμα» του Στρίντμπεργκ, αγαπημένου θεατρικού συγγραφέα του ίδιου του Μπέργκμαν, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να τον διαβάζει και να τον μελετά, ενώ συνήθιζε να λέει: «δεν κατάφερα να γράψω ούτε μια φράση αντάξιά του», η παράσταση ξεκινάει με τον σκηνοθέτη μόνο σ’ ένα χώρο μετά την πρόβα, όταν ξαφνικά εισβάλλει στη σκηνή η Άννα Έγκερμαν (Πηνελόπη Τσιλίκα), η νεαρή ηθοποιός που παίζει τον ρόλο της Άγκνες στο «Ονειρόδραμα». Η συζήτηση μεταξύ τους εξελίσσεται σ’ ένα ψυχογράφημα του δίπολου ηθοποιού- σκηνοθέτη, με πολλά παράπλευρα και ενδιαφέροντα δίπολα να τροφοδοτούνται από αυτό το κυρίαρχο, καθώς ο συγγραφέας μεγαλουργεί, ως ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής αφοπλίζοντας με τις αλήθειες του υποσυνειδήτου, που αναδίδονται στην επιφάνεια τόσο άμεσα κι ωμά.

Το παρόν στη σκηνή, ως κυρίαρχη μορφή, δίνει κι η 46χρονη Ράκελ (Μαρία Ναυπλιώτου) – η νεκρή πια μητέρα της Άννας και πρώην ερωμένη του σκηνοθέτη – μια ωραία, νευρωσική κι αλκοολική γυναίκα. Έτσι, το παρόν και το παρελθόν των ηρώων μπλέκονται σε ένα επίπονο ταξίδι καλλιτεχνικής, αλλά κι εσωτερικής αναζήτησης.

Ο Περικλής Μουστάκης, έχοντας ως οδηγό του την εξαιρετική μετάφραση του Χρήστου Μαρσέλλου, μοιάζει να έχει εντρυφήσει στον Σουηδό σκηνοθέτη κι ανεβάζει το έργο με χειρουργική ακρίβεια. Δεν είναι τυχαίο που τοποθετεί στο κέντρο της σκηνής ένα μεταλλικό χειρουργικό τραπέζι (σκηνικά: Νίκη Ψυχογιού), πάνω στο οποίο διαδραματίζονται οι πιο αποκαλυπτικές σκηνές των δύο ηρωίδων, όλες οι ενδόμυχες σκέψεις και τα πιο βαθιά τους «θέλω».

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική της παράστασης στο Τέχνες-Plus

Σχόλια

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Διαβάστε ακόμα

Scroll to Top