«Ελάτε τώρα, ας μην υπερβάλλουμε. Αυτό δεν είναι πιθανό! Είναι υπερβολικά μεγάλες. Προτιμώ τα σώματα των νεαρών γυναικών, αυτό είναι όλο. Το σώμα μιας 25χρονης είναι εξαιρετικό. Το σώμα μιας 50χρονης δεν είναι καθόλου εξαιρετικό».

Αυτά δήλωσε στο Marie Claire o Γάλλος συγγραφέας Γιαν Μουά (Yann Moix), γεννηθής το 1968 ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων. Εδώ που τα λέμε να λες ότι οι 50αρες δεν είναι ερωτεύσιμες, δεν περιμένεις ότι θα περάσει και στο ντούκου (γι’ αυτό ίσως και το …λες!)

Η ‘Ελενα 52 ετών, μέλος των Proud Seniors Greece (ομάδα υποστήριξης ΛΟΑΤΚΙ ατόμων ηλικίας 50+)  απαντά στον Γάλλο συγγραφέα και σε πολλούς ακόμη…
Η επιστολή της είναι μια φωνή που οφείλουμε να ακούσουμε, άντρες, γυναίκες, άνθρωποι τελικά χωρίς ταμπέλες και χωρίς ταμπού.
Σε μια κοινωνία που συντηρικοποιείται η φωνή της Έλενας πρέπει να βρει διόδους να ακουστεί.

Ακολουθεί η επιστολή της:

…Ο κύριος Moix, ασφαλώς παραβλέπει ή δείχνει πως ξεχνά πως μια γυναίκα στα 50 και άνω διαθέτει εμπειρία ζωής, έχει δώσει και δίνει καθημερινά αγώνες ενάντια στον σεξισμό και την πατριαρχία.

Έχει δώσει και δίνει καθημερινά αγώνες για να κερδίσει επάξια τη θέση της σε επαγγελματικά περιβάλλοντα που μέχρι και πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν “αντρικά κάστρα”.

Οι γυναίκες στα πενήντα τους, όπως και εγώ,  είναι μάνες (που σε μεγάλο ποσοστό μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους), εργαζόμενες, νοικοκυρές, σύζυγοι, ερωμένες.

Εμείς ως γυναίκες 50+ λοιπόν απαντάμε πως η Ζωή μιας γυναίκας δεν τελειώνει στα 50. Αντίθετα, σε αυτή την ηλικία ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο προσφοράς απέναντι στην ερωτική της απόλαυση, στα παιδιά της, στο χώρο εργασίας της, αλλά και στους κοινωνικούς αγώνες που δίνει καθημερινά.

Είμαι η Έλενα, μέλος των Proud Seniors Greece, μάνα 2 παιδιών,  52 ετών  πλέον ‘ανοιχτά’ λεσβία.  Είμαι η Έλενα 52 ετών, άξια να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Γράφω αυτό το κείμενο για να πω σε όλους ότι η ηλικία είναι απλά ένα νούμερο και πως έτσι εγώ το ορίζω!!!