Με τα δεδομένα όπως φαίνονται ή όπως παρουσιάζονται, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί την φθορά της κυβέρνησης η οποία είναι σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής της σημαντική, εκτός ίσως στην οικονομία όπου υπάρχουν ακόμα πειστικά άλλοθι. Θεωρώ πως αυτή η «κοινή» διαπίστωση δεν απέχει από την πραγματικότητα πολύ.
Γίνεται έκδηλο μάλιστα από το ότι ο φιλικός προς τον ΣΥΡΙΖΑ τύπος έχει πάψει πια να στοχεύει τόσο στην σύγκριση κυβέρνησης-αντιπολίτευσης και στο ποιος διαθέτει μεγαλύτερη κοινωνική ενσυναίσθηση και ευαισθησία. Αναφέρομαι στην κοινωνική ενσυναίσθηση γιατί αυτή φαντάζομαι θεωρούν ως το ατού του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της κυβέρνησης τα ίδια τα στελέχη του. Δεν φαντάζομαι να θεωρούν την προσέλκυση επενδύσεων πχ.
Πλέον η στόχευση αυτή μάλλον πέρασε σε δεύτερη μοίρα καθώς δεν αποδίδει όπως θα όφειλε. Η στόχευση πλέον είναι η πτώση της κυβέρνησης εκ των έσω. Για την ακρίβεια η αποκαθήλωση του ΠΘ εκ των έσω και όχι τόσο η αποδόμηση της ίδιας της ΝΔ. Άλλωστε αυτά τα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα, στην προσπάθεια αυτή φτάνουν στο σημείο να προβάλλουν μερίδα του καραμανλισμού ως την διαχρονικά «καλή» εκδοχή της ΝΔ, απλά «τυχαίνει» αυτή η μερίδα την περίοδο αυτή να πριονίζει διακριτικά ακόμα, τον θρόνο του προέδρου. Αυτή η συστράτευση με τον καραμανλισμό θεωρούν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι σε βάθος χρόνου θα ευνοήσει το κόμμα; Θεωρούν πως στο σενάριο πτώσης του ΠΘ, θα εκλεγεί κάποιος πιο «βατός» πρόεδρος; Ή απλά η ήττα του Μητσοτάκη είναι πλέον ένα προσωπικό στοίχημα για κάποιους;
Προσωπικά θεωρώ πως ότι αντιπολίτευση μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει μετεξελιχθεί ως κόμμα, την έκανε και την κάνει. Η αδυναμία του να πείσει κυρίως μέρος του φιλελεύθερου «προοδευτικού» κέντρου που αδυνατεί να τον εμπιστευτεί, είναι η μεγαλύτερη πληγή του. Πληγή η οποία δύσκολα θα επουλωθεί ακόμα και αν ο Κ. Μητσοτάκης βγει απ’ το παιχνίδι. Ένας παράγοντας μπορεί να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ξανά στην εξουσία αλλά προς το παρόν αποτελεί θέμα ταμπού για το κόμμα, όχι άδικα θα πω εγώ.
Οι «συστρατεύσεις» με οποιαδήποτε φράξια της ΝΔ μόνο κακό κάνουν μακροπρόθεσμα καθώς δείχνουν «αδυναμία» μετωπικής αντιμετώπισης και αναμέτρησης με τον αντίπαλο, κάτι που κατά κανόνα δεν δημιουργεί καλό προφίλ προς τον ψηφοφόρο. Εκτός αν στον ΣΥΡΙΖΑ προσδοκούν στην επάνοδο κάποιου σαμαρικού ή πεπαλαιωμένου καραμανλικού στην προεδρία, γεγονός που θα έκανε σίγουρα πιο διαχειρίσιμο αντίπαλο την ΝΔ. Ακόμα κι αυτό όμως φανερώνει μια προβληματική.
Όλα αυτά βέβαια εφόσον οι εκλογές βγάλουν ένα αποτέλεσμα που θα κλονίσει σοβαρά το ενδεχόμενο διατήρησης του κράτους στα χέρια του κόμματος, πράγμα που είναι και το διακύβευμα για την πλειοψηφία των «στυλοβατών» του εκάστοτε αρχηγού. Όποιος δεν μπορεί να φέρει το λάφυρο στο σπίτι, εκπαραθυρώνεται τάχιστα στην δεξιά όπως και στην πλειοψηφία των αστικών κομμάτων εξουσίας. Οι δεύτερες ευκαιρίες σπάνια δίνονται. Υποψιάζομαι όμως πως ο ΠΘ θα έχει μία τέτοια εφόσον την χρειαστεί.
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply