29/03/2024

Γιώργος Παντελιάς: γράφω γι’ αυτό που με καίει


Ως άνθρωπος που προσπαθώ για μια τέχνη που αγαπάω, που με παθιάζει και που αφιερώνω σχεδόν όλη τη ζωή μου για να την υπηρετήσω όσο καλύτερα μπορώ, (ειδικά σε χρόνους που η μοίρα μου όρισε να παλέψω για το όποιο αυτονόητο), δε θα ήθελα να επιτρέψω στον εαυτό μου να μιλήσει για κάτι που «καίει»  προσωπικά εμένα.

Για κάτι που αφορά μόνο τη καθημερινότητά μου ή την εν γένει αντίληψη του άμεσου και έμμεσου περιβάλλοντός μου. Θα ήθελα να προσπαθήσω να εκφράσω αυτό που.. «μας» καίει. Αυτό που πιθανώς να ήθελαν να πουν σύγχρονοι και άξιοι νέοι άνθρωποι που χτίζουν τα όνειρά τους στο κενό και που δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν αυτό το «βήμα», αυτή την ελευθερία έκφρασης.

Κι ίσως τελικά αυτό να είναι το θέμα που με καίει πάνω απ όλα.

Το «εμείς». Η αλλαγή της αραχνιασμένης πια νοοτροπίας του μικρό-βολέματος, η αληθινή και ανιδιοτελής έγνοια για το κοινό καλό, το συνολικό «κέρδος» σε συναισθήματα κι αξίες που φέρνουν πρόοδο και  προκοπή. Κι αυτό γιατί, βλέπω γύρω μου έναν λαό που το αξίζει.

Έναν λαό φιλότιμο που είναι έτοιμος να θυσιάσει ατομικές «ανέσεις» όταν διαπιστώνει πως πραγματικά ο διπλανός του παλέυει για την επόμενη στιγμή του, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν ανήκει. Βλέπω έναν λαό, έτοιμο να ρισκάρει για το δίκιο του άλλου, έτοιμο να μοιραστεί ακόμη κι αυτό που του λείπει για να ζήσει αξιοπρεπώς, όταν νιώθει πως θα κρατήσει ψηλά στο «θρόνο» του το μεγαλείο του ανθρώπου.

Βλέπω έναν λαό που είναι ολοφάνερο πως κάθε φορά που δεν πέφτει στην παγίδα της χειραγώγησης, κάθε φορά που καταφέρνει να μη «φοβηθεί» τις διάφορες «συνέπειες» και σκέφτεται πάνω και έξω από μικρο-συμφεροντολογικές λογικές, πέρα από χρωματισμένες σημαίες –«ιδέες» και στερεότυπα, τότε λάμπει ως άνθρωπος του κόσμου.  

Κάποιοι πιθανώς να διαφωνήσουν με τη σκέψη μου αυτή.. και να φέρουν μερικά ανατρεπτικά   επιχειρήματα και αντι-παραδείγματα που να αναιρούν πράγματι τα όσα καταγράφω. Κι αυτό θα είναι επίσης σωστό γιατί όντως μας αναλογεί ταυτόχρονα και πολύ μεγάλη ευθύνη σε πάρα πολλά που αφορούν την συμπεριφορά μας ως λαός.

Ας συμφωνήσουμε όμως σε κάτι : Κάτι υπάρχει που ρυθμίζει και καθορίζει την εξωστρέφεια ή την εσωστρέφειά μας…κάτι υπάρχει ή…δεν υπάρχει, που μας κρατά ή μας αποκόπτει απ τον ομφάλιο λώρο του πολιτισμού μας.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο Τέχνες-plus

 

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*