Στην αρχαιότητα το σατυρικό δράμα ήταν το τελευταίο έργο μιας δραματικής τετραλογίας, εκείνο που ακολουθούσε μετά από τρεις τραγωδίες, με σκοπό να ελαφρύνει το κλίμα στις κερκίδες μετά τη συσσώρευση της τραγικής έντασης από τις τρεις προγενέστερες τραγωδίες. Πιστεύεται ότι και αυτό ξεκίνησε από το διθύραμβο, όπως και η τραγωδία, όπου ο χορός μεταμφιεσμένος σε Σατύρους γλεντούσε πίνοντας κρασί – όλα δηλαδή ταυτισμένα με το πνεύμα της διονυσιακής λατρείας. Εισηγητής του στην Αθήνα θεωρείται ο Πρατίνας ο Φλ(ε)ιάσιος. Συνεχιστές του ο γιος του Aριστίας, ο Aχαιός (484-401 π.X.) και ο Αισχύλος.

Στις μέρες μας το μόνο ολοκληρωμένο σωζόμενο σατυρικό δράμα είναι ο «Κύκλωπας» του Ευριπίδη – σώζονται και στίχοι από τα έργα «Δικτυουλκοί» και «Ισθμιασταί» του Αισχύλου, και πολύ περισσότεροι στίχοι από το έργο «Ιχνευταί» του Σοφοκλή.

Ο Παντελής Δεντάκης ανέβασε το έργο του Ευριπίδη έχοντας ως βάση μόνο κάποια κύρια χαρακτηριστικά του σατυρικού δράματος, χωρίς να εγκλωβιστεί σε αυτά, αποφεύγοντας σκοπέλους, όπως, για παράδειγμα, οι βωμολοχίες, το κιτς και οι υπερβολικές επιδεικτικές ορχήσεις. Αντίθετα, παρέδωσε στο κοινό 100 λεπτά ενός θεατρικού δρώμενου με άποψη, άρτιου εικαστικά, χάρη και στην ευφάνταστη δουλειά της Γεωργίας Μπούρδας στα σκηνικά και στα κοστούμια και του Λευτέρη Βενιάδη στη μουσική, δικαιολόγησε πλήρως την επιλογή του να παρουσιάσει τον «Κύκλωπα» με γυναικείο θίασο, τολμώντας ακόμα και να παραβεί τυπικούς νόμους του σατυρικού δράματος, όπως, για παράδειγμα, την παντελή απουσία πολιτικοκοινωνικής σάτιρας, αφού ενέταξε επιτυχώς λίγα αλλά καίρια νεωτερικά σχόλια. Στη θυμέλη της Μικρής Επιδαύρου καυτηριάστηκαν απόψεις για τους ξένους που «μας παίρνουν τις γυναίκες και τα παιδιά», το international-theater, ενώ η φωνή του Καζατζίδη για τον πόνο της ξενιτιάς αντηχούσε από τα σπλάχνα του σπηλαίου του Πολύφημου. Επιπλέον, πρόσθεσε στην παράσταση, χαρίζοντάς της ένα ξεχωριστό φινάλε, στίχους από το ποίημα του Θεόκριτου «Κύκλωψ», το ενδέκατο από τα 31 ποιήματα που του αποδίδονται, τα επονομαζόμενα ειδύλλια, και αυτοί όπως και το έργο σε μια σύγχρονη και με έξυπνες λύσεις μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα…

Διαβάστε περισσότερα στο texnes-plus