Το διήγημα του Ισίδωρου Ρωσταδάκη «Η μαξιλαροθήκη» ήταν το «τρία άριστα» και διακρίθηκε πρώτο στον διαγωνισμό διηγήματος που οργάνωσε ο Ιανός με θέμα το ρούχο.
Είναι το δεύτερο βραβείο που αποσπά. Το πρώτο του το είχε κερδίσει σε ηλικία 17 ετών, το 2015, στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος Γρηγόρης Πεντζίκης. Γράφει πολύ, και μάλιστα πρόσφατα κυκλοφόρησε και μια ποιητική συλλογή με τίτλο, «Κατάματα».
«Η μαξιλαροθήκη» είναι ένας καταιγισμός εικόνων και συναισθημάτων τετρακοσίων λέξεων. Η σχέση παππού και εγγονού σε χρόνια παρελθόντα, δύσκολα και μουντά. Ο καταλύτης της σχέσης αυτής είναι ένα άλογο, αλλά θα προτιμήσω να μην κάνω σπόιλερ σε μια τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία.
Στόχος του Ισίδωρου Ρωσταδάκη είναι το σενάριο, και μάλιστα παίρνει μαθήματα στη σχολή σεναρίου του ANT1.
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, έναν νέο δημιουργό που προσπαθεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα με εργατικότητα και μεθοδικότητα!
Πώς όταν είδες διαγωνισμό διηγήματος με θέμα το ρούχο εσύ διάλεξες τη μαξιλαροθήκη;
Η ιδέα μου ήρθε ένα μεσημέρι που είχαμε οικογενειακό τραπέζι και άκουσα μια ιστορία από τον πατέρα μου και τον θείο μου για το άλογο του παππού τους που το είχαν επιτάξει οι αντάρτες το ’40. Σκέφτηκα ”τι να απέγινε άραγε αυτό το άλογο ή ποιο θα μπορούσε να ήταν το τέλος του;”
Η μαξιλαροθήκη ως ρούχο στο διήγημα μου, αποτελεί το μέσο ”εξιλέωσης”. Γίνεται κατά κάποιο τρόπο η ”ταφόπλακα” στο σκοτεινό παρελθόν του ήρωά μου. Χρησιμοποιώ σκοπίμως την λέξη εξιλέωση, γιατί η τραγική φιγούρα του ήρωα θεωρεί την πράξη του ως τέτοια. Ως μια τελεία στα μαύρα χρόνια του πολέμου και του διχασμού.
Η ιστορία σου διηγήματός σου μας μεταφέρει σε μια περασμένη εποχή. Τι είναι για σένα ο χρόνος και πώς τον κάνεις “σκηνικό” στις ίστορίες σου;
Τα περισσότερα έργα μου, διαδραματίζονται ή έχουν αναφορές στο παρελθόν. Σε μια εποχή που δεν έζησα, που δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως τις αξίες της, αλλά που λατρεύω.
Σήμερα, εν έτει 2022, αναλωνόμαστε συνεχώς σε ανούσια και ανώφελα πράγματα, χάνουμε πολύτιμο χρόνο μακριά από ανθρώπους που αγαπάμε.
Έτσι στις αφηγήσεις μου, θεωρώ τον χρόνο έναν τρόπο επικοινωνίας με ζωντανούς και νεκρούς. Ανασύρω από τη μνήμη μου λόγια και πρόσωπα αγαπημένων που δεν είναι πια στη ζωή, ανθρώπων που πέρασαν βιαστικά ή έμειναν. Κι όπως κάθε σκηνικό, κάθε σενάριο, έτσι κι ο χρόνος έχει αρχή μέση και τέλος.
Το σενάριο πώς μπήκε στη ζωή σου;
Τελείωσα τις σπουδές μου στην Φυσική Αγωγή με απίστευτη αποτυχία, καθώς η γυμναστική ποτέ δεν με συμπάθησε ιδιαίτερα. Υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που διέκριναν σε εμένα ένα ταλέντο στη γραφή. Λέω ωραία, οι συγγραφείς στην Ελλάδα πεινάνε, πάμε προς την τηλεόραση που έχει τα εκατομμύρια. Έναν χρόνο τώρα έχω πεθάνει στις φακές, ούτε σουβλάκι δεν μπορώ να πάρω. Είμαι αισιόδοξος.
Η μυθοπλασία βλέπουμε ότι σιγά σιγά ανθίζει πάλι στην Ελλάδα, γίνονται πολύ καλές προσπάθειες ούτως ώστε να βγουν νέοι σεναριογράφοι, νέες φωνές. Ευελπιστώ να ανήκω κι εγώ σε αυτό το μπουλούκι.
Μου αρέσει να γράφω, άρα μου αρέσει πολύ και το σενάριο. Γράφω όμως τα πάντα, μέχρι και ευχές (κατά παραγγελία) σε βιβλία -αποτυχημένων- γάμων.
Ποιο είναι το προσωπικό σου σενάριο; Προχωράς με σύστημα ή με συναίσθημα;
Υπάρχει πάντα ένας μπούσουλας και μια συνέπεια. Το ”σήμερα έχω έμπνευση, θα γράψω, αλλά αύριο δε θα γράψω”, μπορεί να σε πάει πίσω και να σου κοστίσει. Κατά τα άλλα όλα μου τα γραφόμενα είναι παρορμητικά και συναισθηματικά. Προσπαθώ να κρατάω αποστάσεις από τους ήρωές μου, γιατί κατά βάθος τους ζηλεύω.
Είμαι ο τύπος που θα γράψει στην χαρτοπετσέτα σε ένα μπαρ και την επόμενη μέρα θα ξυπνήσω και θα πω πάλι ρεζίλι έγινες, άραξε σπίτι, μπορείς να βγάλεις συναίσθημα και από εκεί.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;
Θέλω να δουλέψω δίπλα σε καταξιωμένους σεναριογράφους. Να μάθω περισσότερα για το σενάριο, να αποκτήσω εμπειρίες. Έχω ακόμα να πάρω πάρα πολλά, η πένα μου πρέπει να γίνει πιο ανάλαφρη, το αντιλαμβάνομαι κι εγώ.
Σε προσωπικό επίπεδο θα μου έδινε χαρά να πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ.
Αντί βιογραφικού μίλα μας για σένα μέσα απο πέντε (σενάρια) κινηματογραφικές ταινίες και πέντε tv series
Η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορούσες να μου κάνεις, γιατί είμαι τρομερά ανίκανος στο να συγκρατώ ονόματα, τίτλους κλπ.
Θα πω ενδεικτικά 1) Κράμερ εναντίον Κράμερ 2) The big sleep 3)Ταξίδι στα Κύθηρα 4)Συνοικία το όνειρο 5)Dog day afternoon. Δεν είμαι οπαδός των σειρών, αλλά βρήκα εξαιρετικό το True Detective, μου άρεσε το Breaking Bad. Επίσης Russian Doll και φυσικά Κωνσταντίνου και Ελένης και Ευτυχισμένοι μαζί. Είναι δουλειές που έχω ζηλέψει.
Φαντάσου να περπατάς στον δρόμο και να λένε πίσω απ’ την πλάτη σου ”Αυτός που βλέπουμε τις σειρές του είκοσι χρόνια σε επαναλήψεις”
Γιάννης Καφάτος
Leave a Reply