Το καλοκαίρι δεν είναι απλώς η εποχή που “οφείλεις” να κάνεις διακοπές, που “οφείλεις” να οργανώσεις καλά την ολιγοήμερη φυγή σου. Καλοκαίρι είναι βασικά να θυμηθείς να ξαναγίνεις παιδί.
Καλοκαρί είναι να τρως το παγωτό χωνάκι, να δαγκώνεις την άκρη του και να ρουφάς το παγωτό από εκεί.
Καλοκαίρι είναι να είναι λερωμένο το στόμα σου από το παγωτό και να μην σε νοιάζει
Καλοκαίρι είναι η μυρωδιά των γεμιστών στον φούρνο
Καλοκαίρι είναι να αφήνεις τα μαχαιροπίρουνα στην άκρη και να τρως το καρπούζι με τα χέρια.
Καλοκαίρι είναι να τους βρέχεις με το λάστιχο.
Καλοκαίρι είναι να νυχτώνει κι εσύ ακόμα να παίζεις μπάλα
Καλοκαίρι είναι να αφήνεις το αλάτι της θάλασσας στην πλάτη
Καλοκαίρι είναι τα αλμυρά φιλιά στο σώμα της/του
Καλοκαίρι είναι τα “γκολ” από τα μπαλκόνια.
Καλοκαρί είναι τα πνιχτά βογγητά από τα ανοιχτά παράθυρα.
Καλοκαίρι είναι να μαλώνεις τους αγαπημένους σου και να σε μαλώνουν οι αγαπημένοι σου “γιατί δεν έβαλες αντιηλιακό”
Καλοκαίρι είναι η φαγούρα από τα κουνούπια.
Καλοκαίρι είναι τα παλιομοδίτικα γυαλιά ηλίου της θείας
Καλοκαίρι είναι η άμμος στα πατάκια του αυτοκινήτου
Καλοκαίρι είναι το πρώτο σου φιλί
Καλοκαίρι είναι αυτά τα μικρά πράγματα
Καλοκαίρι είναι να θυμάσαι να είσαι παιδί.
Κείμενο- φωτο: Δημήτρης Σούλτας
