19/03/2024

«Η κληρονομιά» σε σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη – Είδα την On demand παράσταση

Γράφει η Τόνια Τσαμούρη / Τέχνες-Plus

Κληρονομιά

Μια φορά και έναν καιρό στον κόσμο του κυρίου Μαριβώ

Ο Πιερ ντε Μαριβώ είναι, μαζί με τον Μολιέρο, από τους σημαντικότερους Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς της Αναγέννησης. Η τόσο ιδιαίτερη γλώσσα την οποία χρησιμοποιεί (γνωστή και ως «μαριβοντάζ») περικλείει το παιχνίδι με το οποίο ο συγγραφέας δημιουργεί και αναδεικνύει το θέατρο μέσα στο θέατρο. Επηρεασμένος έντονα από την Κομέντια ντελ’ άρτε, δημιουργεί επί σκηνής κόσμους στους οποίους γύρω από το ερωτικό παιχνίδι στήνεται ένα ολόκληρο ερωτικό γαϊτανάκι. Το παιχνίδι επίσης της μεταμφίεσης, αλλά και της εξαπάτησης είναι πρωτεύον στα έργα του.

Έντονα θεατρικά έργα, με γρήγορο ρυθμό, πολύ χιούμορ και συμπαθείς, γενικά, χαρακτήρες είναι τα κύρια συστατικά ενός έργου του Μαριβώ. Σε αυτά επένδυσε και η παράσταση που αυτό τον καιρό παρουσιάζεται on demand στο διαδίκτυο σε σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη. Πρόκειται για ένα νέο ανέβασμα της Κληρονομιάς, ενός από τα λιγότερο παιγμένα έργα του Μαριβώ στη χώρα μας. Μολονότι πρόκειται για μια παράσταση που θα επιθυμούσα να παρακολουθήσω περισσότερο στο φυσικό της χώρο, το θέατρο, ωστόσο κατάφερα να την δω, έστω και διαδικτυακά.

Πριν την έναρξη της παράστασης, ο σκηνοθέτης, αντί θεατρολογικού σημειώματος, παρείχε χρήσιμες και σημαντικές πληροφορίες στον θεατή, μεταξύ των οποίων και η οικονομική κρίση που ταλάνισε την Γαλλία την εποχή του Μαριβώ και από την οποία επλήγη σοβαρά οικονομικά και ο ίδιος ο συγγραφέας. Αναλογίες και αντιστοιχίες με τη σημερινή εποχή, όπως υπογράμμισε και ο ίδιος ο Γ. Νταλιάνης, είναι σχεδόν αναπόφευκτες.

Ωστόσο, προσωπικά, από την παράσταση επέλεξα να κρατήσω την ατμόσφαιρα, τις καταστάσεις και την έντονα ερωτική διάθεση που πλανάται στον αέρα. Όχι επειδή είμαι αδιάφορη ως προς τα τεκταινόμενα στο εδώ και το τώρα. Αλλά ως επιλογή. 
Η παράσταση της ομάδας Zero Gravity, ορθώς επέλεξε να υπογραμμίσει παραλληλίες με το σήμερα: τόνισε την ηθική ασυδοσία, την οικονομική πλεονεξία, έως και απόσταση που υπαγορεύει η υγειονομική κρίση. Παρόλα αυτά, το τέλος είναι ευτυχισμένο: κερδίζει ο αληθινός έρωτας και η απροσποίητη αγάπη. Μοιάζει με ευχή του Μαριβώ, ο οποίος έζησε σε μία φαύλη κοινωνία. Αυτή τη σχεδόν ευχή που εμπεριέχει τόση αισιοδοξία για το μέλλον προτίμησα να κρατήσω και εγώ από την παράσταση.

Αντεπεξερχόμενοι στο δύσκολο κομμάτι που ονομάζεται θεατρική υποκριτική μέσω ίντερνετ, οι ηθοποιοί υποδύθηκαν τους ρόλους του Μαριβώ, αλλά και τους κοινωνικούς ρόλους που τους υπέδειξε το «θέατρο μέσα στο θέατρο» με μαεστρία. Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου στο ρόλο της ειλικρινούς ερωτευμένης, ο πάντα θεατρικός Νίκος Νίκας, ο Γιάννης Σοφολόγης ως πιστός ερωτευμένος σε ζευγάρι με την υποδυόμενη την αχόρταγα φιλοχρήματη Παρή Τρίκα, η Μπήλιω Μαρνέλη και ο Γιώργος Πατεράκης στο ρόλο του έντιμου υπηρετικού προσωπικού, που όμως δε μένει εκτός της ερωτικής απάτης που υπάρχει στο έργο. Πολύτιμοι βοηθοί τους στάθηκαν τόσο τα πολύ καλόγουστα κοστούμια της παράστασης, όσο και τα παιγνιώδες και ονειροπόλο σκηνικό (σκηνικά-κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα), με τις υπέροχα εξεζητημένες κομμώσεις (Σοφία Σπυροπούλου). Στα θετικά της παράστασης προτάσσεται, οπωσδήποτε, η εξαιρετική μετάφραση του Ανδρέου Στάικου, βαθύ γνώστη τόσο της γαλλικής γλώσσας όσο και του Μαριβώ˙ έδωσε φτερά και απογείωσε το κείμενο, διατηρώντας στο ακέραιο τα νοήματα και το ύφος του συγγραφέα. 

Πρόκειται για μια παράσταση που μπορεί να προκαλέσει ψυχική ανάταση και πνευματική διαφυγή, ιδιαίτερα εν καιρώ εγκλεισμού. Ελπίζω να καταφέρει να ξαναβρεί το δρόμο της για το θεατρικό σανίδι, όπου και ανήκει.

Τόνια Τσαμούρη/Τέχνες-Plus

Φωτογραφία: @PATROKLOS_SKAFIDAS


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*