Ο βασιλιάς της ποπ
Είναι 22 Μαϊου 1988 και το αεροπλάνο μας έχει προσγειωθεί στη Ρώμη. Από το πρωί δημοσιογράφοι και διασημότητες από όλο τον κόσμο είναι εκεί. Παντού υπάρχουν παντού πανό που γράφουν: BAD η μαγεία συνεχίζεται. Ακόμη και δίπλα στη βουλή υπάρχει ένα τεράστιο πανό που διαφημίζει το απόλυτο θέαμα.
Οι αστυνομικοί σε όλη τη Ρώμη είναι ντυμένοι με τις επίσημες στολές τους. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας είναι προγραμματισμένη η συνέντευξη τύπου. Κανείς μας βέβαια δεν περιμένει ότι θα παρευρεθεί εκεί ο σταρ. Και να που επιβεβαιώνεται η υποψία μας. Μόνο ο μεγάλος Quincy Jones δίνει εκεί το παρών για λογαριασμό του προστατευόμενου του παρέα με τον Frank Di Leo. Επίσημος παραγωγός ο πρώτος, ο μάνατζερ που λύνει και δένει o δεύτερος.
Μας εξηγούν τα πάντα. Μας αναλύουν όλα τα δεδομένα της εμφάνισης του Jackson στην Ιταλική πόλη.
23 Μαίου 1988. Λίγες ώρες πριν από τη πρώτη Ρωμαϊκή εμφάνιση του Michael Jackson στη Ρώμη. Δυόμιση ώρες πριν τη συναυλία. Είμαι στο κέντρο τύπου μαζί με άλλους τριάντα δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο που έχουν ειδική άδεια φωτογράφησης του σόου. Μας λένε όλα όσα επιτρέπεται μας επισημαίνουν τι απαγορεύεται και ότι πρέπει να κάνουμε. Κατά τις επτά είμαστε στο στάδιο για μια πρώτη γνωριμία με το χώρο.
Η Kim Wilde σε λίγο είναι πάνω στη σκηνή για να ανοίξει το σόου. Δοκιμάζει όσο μπορεί να ανεβάσει την ένταση αλλά περνά σχεδόν απαρατήρητη. Είναι προφανές. Όλοι είναι στο στάδιο για άλλο όμως λόγο.
Η ώρα πλησιάζει εννέα παρά δέκα. Οι δημοσιογράφοι έχουν καταλάβει τις θέσεις τους στην ειδική σκηνή που βρίσκεται μια ανάσα από τη σκηνή. Ειδικές ομάδες ασφαλείας προστατεύουν τις τέσσερις πρώτες σειρές της σκηνής αυτής με τους επίσημους καλεσμένους. Όλη η πολιτική σκηνή της Ιταλίας. Η Σοφία Λόρεν με το γιό της. Ο Μπερτολούτσι. Ο γιός του Μάρλον Μπράντο. Αυτοί είναι μερικοί από τους celebrities που θυμάμαι…
Εννέα παρά δύο λεπτά σβήνουν όλοι οι προβολείς στο στάδιο. Ακούγονται μόνο τα συνθεσάιζερ. Ο ήχος τους θυμίζει σεισμό και δονεί όλο το στάδιο. Ξαφνικά ένας τεράστιος φράχτης με προβολείς με λευκό χρώμα και με ύψος που ξεπερνά τα δεκαπέντε μέτρα στραμμένους στον κόσμο τυφλώνει όποιον δοκιμάζει να κοιτάξει τη σκηνή. Μια λάμψη, καπνοί, τέσσερα χτυπήματα της μπότας από τα ντραμς και τα τούρμπο ηχεία παίρνουν φωτιά. Οι προβολείς σβήνουν. Όλο το γήπεδο περιμένει το επί γης θαύμα. Όλοι έχουν τα χέρια ψηλά.
Ακούγονται οι πρώτες νότες από το εμβληματικό και ανεπανάληπτο I wanna be starting something…
Παραλήρημα. Κι εγώ νιώθω ότι ζω σε ένα όνειρο. Βρίσκομαι πάνω στη μαγική εξέδρα κοντά στον ηχολήπτη μια ανάσα από τη σκηνή μαζί με κάτι άλλους προνομιούχους τυχερούς με ειδικές διαπιστεύσεις για να κάνουμε λήψεις του σόου ενός από τους τεράστιους «ήρωες» της μουσικής βιομηχανίας. Είμαι στην πρώτη ομάδα που μπορεί να απαθανατίσει το σόου. «Αυστηρά μόνο δύο τραγούδια και μετά πάτε στις θέσεις σας στους δημοσιογράφους» είναι η εντολή. Ο τηλεφακός της Canon μου είναι έτοιμος να πυροβολήσει. Δεν ξέρω αν πρέπει να το ζήσω σαν θεατής ή σαν ένας άρρωστος φαν του κορυφαίου σταρ ή σαν ένας πεινασμένος για θέαμα και ακρόαμα ρεπόρτερ η τέλος πάντων σαν ένας ορκισμένος οπαδός.Ο Μύθος είναι εκεί. Μπροστά μου. Βλέπω ολοζώντανο τον Michael Jackson. Ο τριαντάρης έφηβος πάνω στη σκηνή χοροπηδάει τραγουδάει χορεύει . Ασταμάτητος. Λέει τα πάντα. Απο τα πολύ παλιά του της εποχής της Motown μέχρι τα πιο αγαπημένα του. Την ώρα που ξεκινούν οι νότες του Τhriller επικρατεί ο απόλυτος πανικός.Λιποθυμίες κραυγές ουρλιαχτά γέλια στριγγλιές καταβρέγματα του κοινού…
Rock with you, Smooth criminal, Dirty Diana, I just can’t stop lovin you, Beat it, Billie Jean, Bad…Το στάδιο φλέγεται. Πενήντα τρείς χιλιάδες άνθρωποι είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι θεατές της συναυλίας του βασιλιά της ποπ στη Ρώμη.
Εκείνος τα κάνει όλα. Κρεμιέται από γερανούς. Πετάει πάνω από το ακροατήριο του. Επικοινωνεί με τον κόσμο. Ρωτάει αν περνάμε καλά. Συγκινείται. Γελάει. Δίνει τα ρέστα του.
Τo στάδιο Φλαμίνιο, χωρητικότητας 32 χιλιάδων καθημένων, χώρος φιλοξενίας αγώνων ράγκμπι και ενίοτε και ποδοσφαίρου, είναι πάρα πολύ μικρό για να χωρέσει τόσο ενθουσιασμό.
Λίγες ώρες μετά το σόου σε μια βίλα που μοιάζει με κάστρο λίγο έξω από τη Ρώμη ο τότε προστατευόμενος της Πέπσι, της εταιρίας που πληρώνει εκατομμύρια για να συνδυάσει το σήμα της με τον μύθο της ποπ, κάνει ένα πριβέ πάρτι για εκπροσώπους του τύπου και τους celebrities που βρέθηκαν στη Ρώμη για τη συναυλία του.
Ζω ένα όνειρο. Τον βλέπω σε απόσταση δύο μέτρων μπροστά μου. Εννοείται πως το τείχος από τους φουσκωτούς κόβει στα δύο κάθε όνειρο μου να τολμήσω να του πω ένα γεια… Μένω με την ιδέα και με τον ενθουσιασμό ότι έφτασα τόσο κοντά στον απόλυτο θρύλο της ποπ.
Είναι ένα γεγονός που δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Το συζητάω με τους κολλητούς μου όταν γυρίζω στην Αθήνα. Το λέω στις εκπομπές μου. Κρατάω στο μυαλό μου για πάντα στιγμές λεπτομέρειες μικρά μυστικά…
Χρόνια μετά σκάει η βόμβα. Ο Michael Jackson είναι νεκρός. Ο γεννημένος στις 29 Αυγούστου του 1958 στην Ινδιάνα των ΗΠΑ, προδομένος από ουσίες από γιατρούς από τον εαυτό του από τη μοίρα του από τις εμμονές του από την καρδιά του ή από κάτι άγνωστο είναι κάτοικος στον παράδεισο. Τέτοια ημέρα, στις 25 Ιουνίου, πριν από οκτώ χρόνια.
Τραγουδιστής, συνθέτης, παραγωγός, χορευτής, ηθοποιός, φιλάνθρωπος, παρεξηγημένος, σούπερ σταρ, αμφιλεγόμενος, κορυφαίος, μοναδικός, βασιλιάς της ποπ, θεός της ποπ κουλτούρας, πάμπλουτος εν ζωή αλλά και μετά θάνατο, με 825 εκατομμύρια δολάρια κέρδη μόνο μέσα στο 2016, απλά ανεπανάληπτος…
Αγαπημένος!
Βασίλης Λούκας
Leave a Reply