29/03/2024

Μπριζίτ: από τ΄αλώνια στα σαλόνια – Μια ιστορία γατο-υιοθεσίας

Μπριζίτ: από τ΄αλώνια

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια γάτα θα σε βγάλει από την comfort zone σου.

Οι γάτες δεν είναι τίποτα λιγότερο από αξιολάτρευτοι μπελάδες.

Δε θα σου σύστηνα να υιοθετήσεις γάτα, αν δεν είσαι αποφασισμένη/ος ότι όσο είναι μωρό θα σου αναστατώσει το σπίτι/ ζωή/ ησυχία.

Κι όμως η γλύκα της σε αποζημιώνει, ακόμη και εσένα τον ψυχαναγκαστικό που γυαλίζεις κάθε τόσο τις inox συσκευές σου ή τακτοποιείς τα τρόφιμα στο ψυγείο πάντα σε συγκεκριμένη σειρά (ναι ναι αυτά καλό είναι να μη γίνονται, αλλά…..γίνονται!).

Η ιστορία της Μπριζίτ έχει ως εξής:

Παραμονές Δεκαπενταύγουστου, απόγευμα Σαββάτου σε μια έρημη Αθήνα ακούσαμε μια απεγνωσμένη φωνούλα, αποφασισμένη όμως να δηλώσει την παρουσία της.

Και εκεί που θεωρήσαμε ότι πρόκειται για ένα γατάκι λίγων μηνών που ίσως θέλει γάλα (σσ όταν πια έγινα γατομαμά έμαθα ότι χρειάζονται πατέ & όχι γάλα), αντικρίσαμε μια ψυχή κάτι λιγότερο από μια σπιθαμή, με μισόκλειστα μάτια.

Ενώ στο σπίτι ήδη κατοικοεδρεύει ο Μπόνο, το Μπονάκι μας, ένας κούκλος σκυλάκος, η απόφαση να την πάρουμε για να την περιθάλψουμε λήφθηκε σε ελάχιστο χρόνο. Τα πάντα ήταν κλειστά τέτοια μέρα και κανείς δεν μπορούσε να βοηθήσει.

Παρακινδυνευμένο γιατί δεν είχαμε καμία γνώση και ο κίνδυνος να της κάνουμε κακό εν αγνοία μας ήταν μεγάλος.

Μεγάλο όμως ήταν και το πείσμα της μπουμπούς, η οποία κάθε μέρα μεγάλωνε και δυνάμωνε.

Αρχικά νομίσαμε ότι είναι αγόρι. Την ονομάσαμε Πίπη (για να γιορτάζει τον Δεκαπεντάυγουστο(!) & μετά το αλλάξαμε σε Πέπε (πιο καλλιτεχνικό).

Όταν διαπιστώσαμε ότι είναι κορίτσι έγινε Πεπίτα (ντι Κορφού;) αλλά όπως ερχόταν ο Σεπτέμβριος του 2017 και ο κόσμος βούιζε από την επίσκεψη Μακρόν μετά της συζύγου του Μπριζίτ Τρονιέ, φάνηκε να είναι το πιο ταιριαστό όνομα για αυτή την όμορφη ξανθιά πορτοκαλογατούλα (κοινής) ευρωπαϊκής καταγωγής.

Η σκέψη ήταν να δοθεί για υιοθεσία. Άλλωστε είχαμε τον Μπονούλη στη ζωή μας.

Έγιναν μερικές προσπάθειες, αλλά την είχαμε ήδη ερωτευτεί. Ήρθε κι έμεινε.

Συναισθήματα όλο αυτό το διάστημα;

Εκνευρισμός (για τις φθορές στα ολοκαίνουργια έπιπλά μας), απελπισία (για την όχι πάντα καλή επικοινωνία των δυο ζωντανών), αβεβαιότητα για το αν τη θέλουμε στη ζωή μας (μήπως είναι υπερβολή τα δύο κατοικίδια);

Όμως, ένα χρόνο μετά, ένα είναι το συναίσθημα και αυτό είναι μόνο χαρά.

Με τα ζωάκια ανοίγεται μια πόρτα η οποία γεμίζει με χαρά ακόμη και αυτόν που μπορεί να του μυρίζουν, να σιχαίνεται να τα ακουμπήσει ή να τα φοβάται (τα ζωάκια πριν χρόνια προτιμούσα να τα βλέπω μόνο σε φωτογραφίες).

Αυτές οι ψυχές το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να χαρίζουν απλόχερα την αγάπη τους.

Και σε κάνουν να χαμογελάς συχνά μέσα στην ημέρα.

Ποιος δεν θα χαμογελάσει αν δει μια γάτα μετά από αγκαλιές να γλείφεται για να βγάλει την μυρωδιά της «ανθρωπίλας πιφ!» από πάνω της;

Οι γάτες μάλιστα κάνουν καλό και στην υγεία. Μελέτες έχουν δείξει ότι ένα γουργουρητό τη μέρα, το γιατρό τον κάνουν πέρα.

Και σίγουρα αγαπούν (πολύ).

Διαφορετικά από τα άλλα ζωάκια, διαφορετικά απ’ ότι εμείς.

Μαίρη Παπαδογιάννη

 


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*