Προφανώς και τα σπουδαία έργα διχάζουν. Το Skeleton Tree είναι ένα τέτοιο μουσικό. Όχι για λόγους εκτός της μουσικής. Ναι, το κοινό (και το pr της εταιρίας) συνδιάζει ένα τραγικό προσωπικό γεγονός του δημιουργού, με το album. Αλλά, μουσικά ο δίσκος είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ’ότι έχει κάνει ποτέ ο Nick Cave.
Στην τελική και να μην ξέρει κάποιος τι έχει συμβεί στη ζωή του καλλιτέχνη, μέσω των τραγουδιών, γίνεται κοινωνός κάποιου βάρους, που αποδίδεται με σπουδαίο καλλιτεχνικό τρόπο. Αυτό ήταν πάντα, αυτό που αγαπήσαμε στα ειλικρινή τραγούδια. Και επίσης, το album άρχισε να υλοποιείται, αρκετό καιρό πριν το τραγικό γεγονός.
To album είναι γυμνό, σκελετικό. Γι’αυτό και ο τίτλος του. Τα τραγούδια είναι περισσότερο soundscapes και λιγότερο τυπικά τραγούδια. Αλλά όλα αυτά δίνουν ένα υπέροχο (στο μεγαλύτερο του μέρος) και εντελώς ειλικρινές σύνολο. Και προφανώς ο μαέστρος πίσω από το ηχητικό δημιούργημα είναι ο μεγάλος μουσικός με το όνομα Warren Ellis (ένας άρτιος κλασσικός βιολιστής). Είναι ο πρώτος δίσκος του Cave που ο ήχος εκπλήσει και είναι εξίσου σημαντικός με τις μελωδίες και τους στίχους.
Το Distant Sky με τη βοήθεια της μαγικής φωνής, της Δανέζας Else Torp (γνωστής από τη συνεργασία με τον Arvo Part στο soundtrack του La Grande Bellezza) και το εξαιρετικά γοητευτικό ηχητικό πλαίσιο (φέρνει στο νου μέρες εποχής The Good Son και Badalamenti) είναι ένα από τα δύο-τρια αληθινά μεγαλειώδη κομμάτια του Skeleton Tree (που από μόνα τους πάνε το δίσκο στις κορυφαίες θέσεις των κυκλοφοριών του Nick Cave- κάποια από τα καλύτερα κομμάτια που έγραψε ποτέ), και προσωπικό αγαπημένο.
Δε νομίζω πως χρειάζεται να λέμε πολλά για κάτι τόσο καλό για κάποιους (ή κάτι που δεν αρέσει σε κάποιους άλλους). Ο χρόνος θα δέιξει πόσο θα ζήσει αυτό το δημιούργημα. Αν θα επαναληφθεί και τι θα κάνει ο δημιουργός του μετά απ’αυτό.
Θοδωρής Σουρβίνος
Leave a Reply