Οι Dustbowl επιστρέφουν με ένα τραγούδι-αφιέρωση σε μια μούρη του σινεμά που είναι λίγο παραγνωρισμένη. Μου αρέσει ο ήχος και η ενέργεια των Dustbowl και φυσικά περιμένουμε να περάσει αυτό που ζούμε για να τους απολαύσουμε και πάλι σε κάποια αθηναϊκή σκηνή!
Ο Warren Oates, σπουδαίος αλλά και παραγνωρισμένος ηθοποιός, γνωστό από την συνεργασία του με τον Sam Peckinpah και ταινίες σαν το “Wild Bunch” και Bring me the head of Alfredo Garcia, είναι ο “αποδέκτης” της αφιέρωσης του τραγουδιού της αγαπημένης μας μπάντας.
Με αφορμή την ακρόαση του κομματιού που, πιστέψτε με, είναι μια καλή απόδραση από ό,τι κάνετε και σας ζορίζει μέσα στη μέρα, κάναμε μια διαδικτυακή κουβέντα με τον Νίκο Φυσάκη.
Πώς γράφεις ένα κομμάτι στην καραντίνα;
Όπως γράφεις πάντα. Ίσως να έχεις πιο πολύ ησυχία ή χρόνο να ξαναδείς κάποια πράγματα που έχουν να κάνουν με εσένα ή με το τι θέλεις να κάνεις τελικά. Το ότι δεν παίζεις live είναι κάτι που διαμορφώνει ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό δουλειάς. Το “Here Comes Warren Oates” το είχα γράψει εγώ στην πρώτη καραντίνα της ακροδεξιάς κυβέρνησης αλλά το φτιάξαμε μαζί με τον Μάκη και τα αλλά παιδιά όταν βρεθήκαμε όλοι μαζί το καλοκαίρι και το ηχογραφήσαμε τον Οκτώβριο. Φιλοδοξούμε να είναι ένα μέρος ενός κύκλου τραγουδιών που θα αποτελέσει το υλικό για ένα νέο άλμπουμ…δεν ξέρουμε πότε θα γίνει αυτό βέβαια. Το “Here Comes Warren Oates” είναι η επιτομή αυτού που εγώ λέω “mother earth rock” με τον Κώστα Στεργίου στο piano πάλι μετά από 14 χρόνια. Είχε παίξει και κάνει παραγωγή στο πρώτο μας E.P., το “Ramblin’ Blues” το Σεπτέμβριο του 2006!!!.
Γιατί διάλεξες τον Γουόρεν; Τι είναι για σένα;
Τον γνώρισα στο αριστουργηματικό “Wild Bunch” αλλά κυρίως στο “Bring me the head of Alfredo Garcia” (του Sam Peckinpah και τα δύο) και μου έμεινε χαραγμένο το «ζωντανό» παίξιμο του.
Αργότερα έμαθα και διάβασα πράγματα για αυτόν… μερικά από τα οποία είναι κρυπτογραφημένα μέσα στο τραγούδι μας.
Ο Warren Oates και αυτές οι ταινίες έχουν να κάνουν πιο πολύ με την δική μου αγωνιώδη προσπάθεια να κοιτάω τον εαυτό μου πίσω στον χρόνο. Θυμάμαι που μαζί με τον αδελφό μου και 1-2 φίλους βλέπαμε αυτές τις παλιές ταινίες σε βιντεοκασέτες σπίτι μου…θυμάμαι το πώς ήμασταν τότε, την αφέλεια που είχαμε… την άγνοια του κινδύνου. Ο Warren (σε αυτές τις ταινίες) ενσαρκώνει τέλεια τον τύπο ανθρώπου που είναι τόσο αδύναμος αλλά και τόσο δυνατός συγχρόνως.
Πώς σε έχει επηρεάσει η καραντίνα;
Αρκετά και καθόλου… το τι θα μας αφήσει αυτή η ιστορία θα το δούμε στο μέλλον. Προσπαθώ να κάνω τζόκινγκ όσο μπορώ γιατί μου αρέσει και με κάνει να αισθάνομαι καλά. Επίσης παίζω καμιά μπαλίτσα με τον αδερφό μου και φίλους (όταν αυτό επιτρέπεται μεταξύ των απαγορεύσεων). Tα βράδια αράζω με τη γάτα στον καναπέ και ενίοτε παίζω και κιθάρα (πιο λίγο από ποτέ). Εδώ οφείλω να παραδεχτώ πως ο τρόπος της ζωής μου θύμιζε ανέκαθεν καραντίνα οπότε είμαι οk!
Τι φοβάσαι ως μεγαλύτερη “παρενέργεια” όταν περάσει ο εφιάλτης που ζούμε;
Το να μην μπορείς να έρθεις κοντά με άλλους ανθρώπους. Τον φόβο. Αυτό είναι το χειρότερο. Το σημαντικό είναι να κατανοήσουμε το πολιτικό – κοινωνικό σκηνικό που στήνεται από αυτή την ακροδεξιά (κυριολεκτικά) κυβέρνηση. Είμαι ένας άνθρωπος που σέβεται τις ιατρικές παραινέσεις και αξιολογώ το πρωτόγνωρο της όλης ιστορίας της πανδημίας αλλά συγχρόνως με φοβίζει η αναλγησία και το «μη-ανθρώπινο» της κυβέρνησης της Ν.Δ. Ο ιός της δεξιάς είναι εξίσου βλαβερός και πιο τρομακτικός απο τον covid19. Είναι ο πιο επικίνδυνος, ο πιο βρωμερός και ο πιο δύσκολος στο να εξοντωθεί. Εκεί ίσως να χρειαστεί να εφεύρουμε ένα εμβόλιο που να είναι συνδυαστικό με την θεραπεία για την ανθρώπινη βλακεία και την μικροαστική ιδιοτέλεια. Ίδωμεν… Ελπίζω και εναποθέτω τις ελπίδες μου στον επαναστατικό από την φύση του ιστορικό χρόνο για να μας γιατρέψει και προστατέψει… εμάς ή τις μέλλουσες γενιές.
Ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν μας πουν “είστε ελεύθεροι”;
Δεν θα μας το πει κανένας αυτό έτσι εύκολα. Αν εννοείς απλά το τέλος αυτής της πανδημίας… αγωνιώ και περιμένω να τελειώσει. Θα χαρώ και θα ανακουφιστώ πολύ . Δεν ξέρω πώς θα το πανηγυρίσω… ίσως βάζοντας νέους στόχους πάλι… ίσως κάνοντας κάτι χαζό… είναι πολύ δύσκολο, σημαντικό και έξυπνο να κάνεις χαζά πράγματα ξέρεις. Δεν ξέρω τι θα κάνω αλλά θα συνεχίσω να πιστεύω στην αξία των απλών καθημερινών πραγμάτων.
Σε αυτό το σημείο θέλω να πω, πως δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα ζώα που θυσιάστηκαν στο βωμό της ανθρώπινης ματαιοδοξίας (π.χ. αυτό με τα μινκ ή οι ζωο-αγορές με έχουν συγκλονίσει).
Αν έστελνες μια χριστουγεννιάτικη κάρτα στον Γουόρεν, τι θα του έγραφες;
Merry Christmas and happy new year 2021 Warren. You ain’t no Marlon Brando pal, but you mean so much to me.
Το single κυκλοφορεί σε digital version από το bandcamp της μπάντας http://thedustbowl.bandcamp.com/.
Το αρτγουορκ του βίντεο και η φωτογραφία του Νίκου είναι της Λυδίας Γραμματικού (μπάσο και φωνητικά επίσης στο κομμάτι!!!)
Γιάννης Καφάτος
Leave a Reply