28/03/2024

Πασχαλινό κλάμπινγκ όπως παλιά; Last year…

Πασχαλινό κλάμπινγκ όπως παλιά; Last year…

Θυμάμαι παλιά που περιμέναμε πως και πως τον ερχομό της εβδομάδας του Πάσχα για να έχουν ανοίξει όλα τα κλαμπ της παραλιακής και για να δούμε από κοντά τις εκπλήξεις που ετοίμαζαν ιδιοκτήτες επιχειρηματίες dj s … 

Ειδικά στα 80’ς αλλά και στη διάρκεια των 90’ς το ζήτημα αυτό αποτελούσε θέμα συζήτησης αναμονής στοιχημάτων και κόντρας.

Την τελευταία δεκαετία όμως το φαινόμενο αυτό μοιάζει με μαγική εικόνα. Όσο για τις υποτιθέμενες εκπλήξεις η ύπαρξη τους παραπέμπει σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Τυχάρπαστοι «επιχειρηματίες» πατάνε πάνω στα χνάρια των παλαιών ψαγμένων ανθρώπων του χώρου και υπόσχονται στα κοπάδια λαγούς με πετραχήλια. Τι κάνουν; Τίποτα απολύτως.
Ο πιτσιρικάς που «ξέρει από ίντερνετ» βαφτίζεται μέσα σε μια νύχτα God dj,αλλάζει και το όνομα του με λατινικούς χαρακτήρες βάζει κι ένα MC όπου να ναι και σερβίρει ότι θέλει.
Ελληνικά σκυλάδικα παραγγελιές house disco ροκ και ότι να’ ναι σε δόσεις ανάλογα με τη ζήτηση. Απ ΄ όλα. 
Ή αν θέλετε πιο σωστά τα πάντα όλα…
Μετακλήσεις από το εξωτερικό ασφαλώς και δεν παίζουν. Χρήμα δεν υπάρχει και από την άλλη «γιατί να το δώσεις» στον ξένο; Ο Γιωργάκης, ο Νικολάκης, ο Αντωνάκης ( βάλτε όποιο όνομα θέλετε εδώ) είναι πιο βολικός και το σπουδαιότερο πιο φτηνός.
Δεν ζητάει χιλιάδες. Δεν έχει απαιτήσεις. Δεν θέλει διανυκτέρευση. Δεν θέλει αφίσα ούτε flyer. Άντε να τον κεράσεις μερικά ποτάκια να του δώσεις την ευκαιρία να κεράσει μια γύρα σφηνάκια στη παρέα του κι όλα καλά. 
Τα υπόλοιπα είναι για τους βλάκες. Ποιους; Εκείνους που δεν άφηναν εντελώς στη τύχη το κλαμπ τους εκείνους που έφερναν διακοσμητές από το εξωτερικό εκείνους που έδιναν ένα σωρό λεφτά να ανακαινίσουν το χώρο τους εκείνους που έσπαγαν το κεφάλι τους να κάνουν τη διαφορά από τον ανταγωνισμό.
Παλιά υπήρχαν κλαμπ με προσανατολισμό. Θυμάμαι σαν και τώρα το διαχωρισμό των σοβαρών μαγαζιών σε πριβέ και μη.
Θυμάμαι τον Μάκη Σαλιάρη που ετοίμαζε με τον Σταύρο Αλατά ένα χειμώνα πριν τις εκπλήξεις για το Πασχαλιάτικο opening. Τον Βασίλη Γκουσγκούνη που έκανε ασκήσεις επι χάρτου για να βρει το σωστό μείγμα της έκπληξης που θα πρόσφερε στους πελάτες του. Τον Ρομπέρτο με τον Μίλτο της Make up που ψάχνονταν για το λουκ που θα έχει το καλοκαιρινό τους στέκι. Τον Κώστα Αλιμπέρτη που μου έλεγε από τον Ιανουάριο τι θα γίνει το καλοκαίρι στην παραλιακή. Τον Λάκη Ζωϊόπουλο που μου περιέγραφε από το Φεβρουάριο τι ετοιμάζει το Πάσχα και το καλοκαίρι στη Χερσόνησο στην Κρήτη. Τον Λάκη Ραπτάκη που έκανε ταξίδια στο εξωτερικό για να δει τι παίζει και να φτιάξει κάτι αντίστοιχο και χλιδάτο στην Ελλάδα.
Η Αθήνα ήταν σε διαρκή κόντρα με τη Θεσσαλονίκη από πλευράς νύχτας σχετικά με το ποιος που και τι θα δείξει κάτι εντελώς προχωρημένο. Τα ονόματα απίθανα απίστευτα αξέχαστα. Είμαι σίγουρος ότι ξεχνάω πολλά. Θυμάμαι όμως πάντα με νοσταλγία αληθινούς και σοβαρούς επιχειρηματίες που «πόναγαν το χώρο τους» έκαναν αληθινά party και το πάλευαν πολύ για να μην δείξουν στον πελάτη τους ότι τον βλέπουν σαν κρέας ή σαν ένα πεντοχίλιαρο.
Από την άλλη θα μου πεις η κρίση δεν σε αφήνει να αγιάσεις. Η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει πολλές «μαγκιές». Σε ένα σημείο θα συμφωνήσω. Εκεί όμως που θα διαφωνήσω εντελώς είναι στο γεγονός ότι ελάχιστοι είναι εκείνοι που σέβονται και υπολογίζουν σήμερα τον πιθανό πελάτη τους πιτσιρικάδες που θα πάνε στο μαγαζί τους τον κόσμο που θα επιλέξει να πάει να τους δώσει τα ωραία χρήματα του για να περάσει καλά και να διασκεδάσει. 
Λίγοι είναι αυτοί που βάζουν σε προτεραιότητα το καθαρό ποτό την ευπρέπεια τον αυτοσεβασμό την εκτίμηση και την ειλικρίνεια στο προϊόν που προσφέρουν με το περιτύλιγμα που γράφει διασκέδαση,
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν παίζεις μόνο Ελληνικά σκυλάδικα λαϊκά ποπ ροκ house προοδευτικά ρεμπέτικα. Αυτό που πρωτίστως μετράει είναι να είσαι τίμιος σε ότι πουλάς στον πελάτη σου και το σπουδαιότερο να δείχνεις ότι δεν θέλεις απλά να τον δαγκώσεις αλλά να τον έχεις στο χώρο σου και αύριο και την άλλη εβδομάδα τον άλλο μήνα την επόμενη σαιζόν. 
Δεν φτάνει ένα βάψιμο στον τοίχο για να βαφτίσεις τη στάνη disco. 
Δεν αρκεί μια αφίσα για να βαφτίσεις κλαμπ ένα σκυλάδικο.  

Αν νομίζεις ότι όλα είναι όπως παλιά, ότι οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη, όπως ο Sandy Rivera o Ed Sheeran, ο Morales, ή ότι ο ένας σταρ δίνει τη σκυτάλη στον άλλο star dj, ότι το ένα γκρουπ από την Ευρώπη δίνει τη θέση του στη φίρμα που έρχεται με φόρα από το Λονδίνο ή τις ΗΠΑ, και ακόμη ότι η πλειοψηφία εκείνων που σε περιμένουν στην γωνία για να στα πάρουν σε σέβεται, έ τότε μάλλον ζεις σε άλλο πλανήτη και δεν μένει παρά να σου ευχηθώ απλά καλή Ανάσταση.

Βασίλης Λούκας
 
Οι φωτο του άρθρου είναι από τη σελίδα στο FB του Μάκη Σαλιάρη. Η Μεγάλη Φωτο είναι του Σταύρου Τσακιρίδη και η ένθετη με το ν Παεζάνο από το 1985 του Αλεξάνδρου Παπαλάμπρου. Η δεύτερη ένθετη φωτό είναι από το club του Βασίλη Γκουσγκούνη.

mm
About Βασίλης Λούκας 137 Articles
Πτυχίο Νομικής, Αγγλικά, Γαλλικά, συντάκτης – αρχισυντάκτης (ΕΝΑ, Τηλέραμα, Exclusive, Επίκαιρα κ.α.), διευθυντής προγράμματος – υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου – παραγωγός – παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (Sky, Flash, ΕΡΑ,Seven X), d.j, celebrities p.r, ανταποκριτής περιοδικών (Music & Media, Billboard), παρουσίαση – παραγωγή – σκηνοθετική επιμέλεια τηλεοπτικών εκπομπών (Starclub, ΕΡΤ, Αντ1, Κανάλι 5, Seven), συγγραφέας (Eightila, H Χρυσή Πλατίνα)
Contact: Website

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*